Ήταν ένα προεκλογικό δείπνο των Αδελφών της Ιταλίας. Οκτώβριος του 2021. Οι εκπρόσωποι του κόμματος της (πρωθυπουργού πλέον) Τζόρτζια Μελόνι που παρευρίσκονταν σε αυτό αντάλλασσαν φιλοφρονήσεις αυτοαποκαλούμενοι «μια χαρούμενη μαύρη ταξιαρχία» (παραπέμποντας στους μελανοχιτώνες του Μουσολίνι) και αμέτρητες «χειραψίες μονομάχων». Παρών ήταν η τότε πρόεδρος της περιφέρειας 7 του Μιλάνο Norma Iannacone, που αυτοαποκαλούνταν «αληθινή φασίστρια». Λίγο αργότερα, ο υποψήφιος για τη Ζώνη 3 του Μιλάνο Mattia Ferrarese χαιρετούσε φασιστικά ενώ έλεγε ένα ανέκδοτο για κάποιον Εβραίο. Είχε έρθει όμως η ώρα για τη συνηθισμένη φωτογραφία για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κι ο ευρωβουλευτής (και συνιδρυτής το 2012) του κόμματος Carlo Fidanza, που είχε γελάσει προηγουμένως με το «αστείο» ανταποδίδοντας τον φασιστικό χαιρετισμό, προέτρεψε την ομήγυρη αντί για «cheese» να πει «Paolo Berizzi», αναφερόμενος στον μοναδικό δημοσιογράφο στην Ευρώπη που βρίσκεται υπό προστασία γιατί δέχεται απειλές από νεοναζί. Όλοι μαζί πόζαραν λοιπόν λέγοντας χαρωπά: «Berizzi!».
Αυτά ήταν μόνο το κερασάκι στην τούρτα από όσα έφερνε στο φως η υπό κάλυψη δημοσιογραφική έρευνα της ιταλικής ιστοσελίδας Fanpage, στα τέλη του 2021, και προκάλεσαν πολιτικό σεισμό στη γειτονική χώρα. Όχι βέβαια τόσο δυνατό ώστε να αποτρέψει την άνοδο στην κυβέρνηση του ακροδεξιού συνασπισμού με επικεφαλής τους Αδελφούς της Ιταλίας (Fratelli d’Italia – FdI) της Τζόρτζια Μελόνι και συμμετέχοντες τη Λίγκα του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι και το Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Από το 2019 και για τρία ολόκληρα χρόνια, η υπό κάλυψη δημοσιογραφική ομάδα Backstair του Fanpage.it ερευνούσε το αποκαλούμενο «Μαύρο Λόμπι» έχοντας διεισδύσει σε αυτό με έναν ρεπόρτερ τους που παρίστανε τον επιχειρηματία και έφερε κρυφή κάμερα.
«Το εξτρεμιστικό δεξιό δίκτυο που αποκαλύφθηκε από τη Fanpage.it και ονομάστηκε ‘Μαύρο Λόμπι’ συνδέεται με δύο Ευρωβουλευτές που εκπροσωπούν τη Λίγκα του Βορρά και τους Αδελφούς της Ιταλίας αντίστοιχα. Σε ένα σύστημα που λειτουργεί χρόνια, ανταλλάσσονται χάρες, επηρεάζονται άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας και κυκλοφορεί μαύρο χρήμα», έγραφε το ρεπορτάζ. Μετά από αυτό ο Fidanza αναγκάστηκε να παραιτηθεί από επικεφαλής της αντιπροσωπείας των Αδελφών της Ιταλίας στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ διατάχθηκε εισαγγελική έρευνα για φερόμενες παράνομες οικονομικές δοσοληψίες του.
Το «Μαύρο Λόμπι», σύμφωνα πάντα με το ίδιο ρεπορτάζ, δρα στο Μιλάνο, το αποτελούν πρώην στρατιώτες, ελευθεροτέκτονες και επιχειρηματίες νοσταλγοί του φασισμού «και επηρεάζει πολιτικά πόστα και την πολιτική των mainstream δεξιών κομμάτων της Ιταλίας εδώ και χρόνια». Εξασφαλίζουν ψήφους για τη Λίγκα και τους Αδελφούς της Ιταλίας, «κάνοντας χάρες που αναμένουν πως θα ανταποδοθούν», σημειωνόταν.
«Αυτοί (η Λίγκα και το FdI) έχουν το θεσμικό κόμμα, τη φίρμα, και αυτοί (τα εξτρεμιστικά κινήματα) είναι ‘πολεμικά’ με έναν τρόπο που όλα τα κόμματα στο Μιλάνο ξεχνούν», εξηγεί στον υπό κάλυψη ρεπόρτερ το κομβικό πρόσωπο του «Μαύρου Λόμπι» Roberto Jonghi Lavarini σε διαδήλωση της ακροδεξιάς οργάνωσης Lealtà Azione με τη Λίγκα. «Κι εκείνοι σε αντάλλαγμα, επειδή δεν μπορούν να τους δώσουν θεσμικές θέσεις, λένε ‘θα σε βγάλω, αλλά κι εσύ θα βάλεις τον δικό μου…’ Στις γραμματείες των περιφερειών είναι όλοι ναζί. Κατάλαβες ποιο είναι το κόλπο;»
Οι Αδελφοί της Ιταλίας κι ο «Μαύρος Βαρώνος»
Ο Jonghi, με το προσωνύμιο «Μαύρος Βαρώνος», επισήμως ασχολείται με το real estate. Από τα μέσα του ’90 δραστηριοποιείται για όλα τα (ακρο)δεξιά κόμματα, περιλαμβανομένου του MSI και των Αδελφών της Ιταλίας – σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ. Είναι συνιδρυτής του συλλόγου Cuore Nero (Μαύρη Καρδιά), δίπλα στο νεκροταφείο των πεσόντων του Μουσολίνι, ο οποίος έφερε κοντά ακροδεξιές οργώσεις από όλο το Μιλάνο. Μάλιστα, ένας από τους σπόνσορες της Cuore Nero, η οποία διαλύθηκε το 2010, φέρεται να ήταν ο πρώην ταμίας της νεοφασιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Nar, Lino Guaglianone.
Παρ’ όλη την ακροδεξιά του δράση, o Jonghi είχε εκλεγεί και σε διάφορες θεσμικές θέσεις.
«Το μόνο λάθος του Μουσολίνι είναι ότι ήταν πολύ καλός», θα έλεγε σε μια συνέντευξη το 2014, συμπληρώνοντας ότι ο φασισμός ήταν «μια σπουδαία περίοδος πολιτισμού, ευημερίας, εκμοντερνισμού, κοινωνικοοικονομικών μεταρρυθμίσεων και μεγάλων έργων».
Μερικά χρόνια αργότερα, η οργάνωσή του, Fare Fronte, θα ενωνόταν με τους Αδελφούς της Ιταλίας της Μελόνι. Μόνο εφόσον ο Jonghi καταδικάστηκε το 2020 ως συμπαθών του φασισμού, κάτι απαγορευμένο στην Ιταλία από το 1952, το κόμμα πήρε αποστάσεις από αυτόν δημόσια.
«Ο Σαλβίνι στην ‘αγκαλιά’ της Μελόνι; Μα είναι η ευκαιρία που περιμέναμε δεκαετίες!»
Σε συνάντηση του πρώην ευρωβουλευτή της Λίγκας, Mario Borghezio με τον Jorghi (με τον τελευταίο να χαρακτηρίζει τον πρώτο «τρελό ναζί» όπως και τον εαυτό του), ο υπό κάλυψη δημοσιογράφος του Fanpage καταγράφει πως ο Borghezio του εξομολογήθηκε έναν ξεκάθαρο στόχο:
«Ο Ματέο Σαλβίνι είναι αδύναμος. Η κατάσταση των σπρώχνει στην αγκαλιά της [επικεφαλής των Αδελφών της Ιταλίας] Τζόρτζια Μελόνι. Αυτό ανοίγει στον χώρο μας λεωφόρο. Είναι η λεωφόρος προς την Tρίτη Λίγκα, κάτι που περιμέναμε δεκαετίες. Πρέπει να ξεκινήσουμε να εκπαιδεύουμε το επιτελείο που θα περιληφθεί σε αυτή την Tρίτη Λίγκα».
Λίγες ώρες αργότερα, σε μια άλλη πολιτική συνάντηση, ο Borghezio θα εξηγήσει ότι στόχος του επιτελείου της «τρίτης θέσης» είναι το να γίνουν πιο μαχητικοί. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Borghezio αναφερόταν στην Terza Posizione (Τρίτη Θέση), ένα νεοφασιστικό κίνημα που γέννησε τα περισσότερα σύγχρονα ακροδεξιά κινήματα της Ιταλίας. Στη συζήτηση αυτή περί επιτελείου, παρευρίσκονταν μέλη της Lealtà Azione, ενός εξτρεμιστικού κινήματος εμπνεόμενου από τον αξιωματικό των SS Léon Degrelle. Η Lealtà Azione αντλεί υποστήριξη από χούλιγκαν του ποδοσφαίρου και γεννήθηκε ως η ιταλικά φράξια του Hammerskin Nation, μια ομάδα υπέρ της ανωτερότητας της λευκής φυλής ιδρυμένη το 1988 στο Ντάλας του Τέξας.
Το ρεπορτάζ εξηγεί ότι η Lealtà Azione υποστήριξε υποψηφίους της Λίγκας σε όλα τα επίπεδα. «Στο Μιλάνο, είμαστε με η Λίγκα. Κάτω στο Λόντι είμαστε με τους Αδελφούς της Ιταλίας. Ένας από τους συνδέσμους μας είναι ο Carlo Fidanza, ευρωβουλευτής», θα πει ηγετικό στέλεχος του κινήματος στον υπό κάλυψη ρεπόρτερ. Κάτι που αποδεικνύεται -σημειώνει το δημοσίευμα- από τη συμμετοχή του ευρωβουλευτή σε ετήσιες συγκεντρώσεις των συγκεκριμένων εξτρεμιστών.
Πριν δημοσιευτεί το ρεπορτάζ και πάρουν αποστάσεις οι Αδελφοί της Ιταλίας από τον ευρωβουλευτή, ο Fidanza περιγραφόταν ως ένα από τα στελέχη του κόμματος που βρίσκονταν πολύ κοντά στη Μελόνι.
(Παρεμπιπτόντως, το συγκεκριμένο ρεπορτάζ έλαβε το Ευρωπαϊκό Βραβείο για την Ερευνητική και τη Δικαστική Δημοσιογραφία).
Ένα μεγάλο φάουλ
Γνωρίζοντας κάποιος τα παραπάνω (μια γεύση μόνο από τα όσα σκοτεινά αποκάλυπτε το ρεπορτάζ) θεωρεί μάλλον εκτός τόπου και χρόνου τη δήλωση που έκανε η Χίλαρι Κλίντον μιλώντας σε Ιταλούς δημοσιογράφους μέσα στη χαλαρή ατμόσφαιρα του 79ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, λίγο πριν τις ιταλικές εκλογές. «Η εκλογή της πρώτης γυναίκας πρωθυπουργού σε μια χώρα πάντοτε αποτελεί ρήξη με το παρελθόν, κι αυτό σίγουρα είναι καλό», είπε, αφού είχε αναφερθεί προηγουμένως σε «πολύ ισχυρές δυνάμεις» που απειλούν τη δημοκρατία, όπως οι κυβερνοεπιθέσεις της Ρωσίας και η δημαγωγία αλα Ντόναλντ Τραμπ.
Ποια ρήξη; Το κόμμα της Μελόνι διατηρεί στιβαρές γέφυρες με τη σκοτεινότερη περίοδο του ιταλικού παρελθόντος: τον φασισμό. Σαν από φάρσα της ιστορίας, η Μελόνι ανήλθε στην εξουσία λίγο πριν την επέτειο των 100 χρόνων από τότε που ο ιδρυτής του Φασιστικού Κόμματος, Μπενίτο Μουσολίνι, κατέλαβε την εξουσία με την περίφημη Πορεία προς τη Ρώμη, τον Οκτώβριο του 1922, και παρέμεινε πρωθυπουργός μέχρι το 1943, οπότε και εκτελέστηκε από τους ίδιους τους Ιταλούς μαζί με την ερωμένη του Κλάρα Πετάτσι λίγο πριν διαφύγει στην Ελβετία (τα πτώματά τους κρεμάστηκαν ανάποδα στο Μιλάνο).
Η Μελόνι έχει αρνηθεί πολλές φορές δημόσια κάθε σχέση του κόμματός της με τον φασισμό. Όμως, κάποιοι υποστηρίζουν ότι «το αίμα νερό δεν γίνεται». Οι Αδελφοί της Ιταλίας είναι «παιδί» του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κινήματος (Movimento Sociale Italiano – MSI), που ιδρύθηκε το 1946 από ομάδα συνεργατών του Μουσολίνι για να διασώσει τον φασισμό, καθώς το κόμμα του Ντούτσε είχε απαγορευτεί. To 1995 το MSI ενσωμάτωσε κάποια πιο mainstream δεξιά στοιχεία, κι έτσι προέκυψε η Εθνική Συμμαχία Alleanza Nazionale – AN, που δημόσια πήρε απόσταση από τον φασισμό. Το 2009, το AN απορροφήθηκε από το κόμμα του Μπερλουσκόνι, αλλά το 2012 μια ομάδα κυρίως πρώην ηγετικών στελεχών του AN, περιλαμβανομένης της Μελόνι, αποχώρησε από τον σχηματισμό και δημιούργησε τους Αδελφούς της Ιταλίας.
Γίνεται όταν οι ρίζες είναι τόσο βαθιές και έχουν υπάρξει διασυνδέσεις με το «Μαύρο Λόμπι», ξαφνικά το κόμμα να παρουσιάζεται ως προϊόν παρθενογένεσης; Η σχέση του με τον φασισμό είναι πιο πολύπλοκη από το «ήταν πολύ νέα η Μελόνι όταν είπε ανοιχτά ότι θαυμάζει τον Μουσολίνι, τώρα άλλαξε γνώμη».
Κατά των μεταναστών, των ομοφυλόφιλων, του φεμινισμού, των αμβλώσεων, του Ισλάμ (σας θυμίζει κάτι;)
Καταρχάς, ο λόγος και οι θέσεις της νέας πρωθυπουργού της Ιταλίας Μελόνι φέρουν χαρακτηριστικά του φασισμού. Ο φασισμός, όπως λέει ο φιλόσοφος και συγγραφέας του «Πώς Λειτουργεί ο Φασισμός» Τζέισον Στάνλεϊ, βασίζεται στη διάκριση μεταξύ «ημών» και των «άλλων», όπου «τα όποια κέρδη ‘γι’ αυτούς’, είναι ζημία για ‘εμάς’».
Σε έναν από τους πιο διάσημους λόγους της, η Μελόνι «διαπίστωνε» ότι «δεν μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί ως Ιταλή, χριστιανή, μητέρα, γυναίκα. Όχι. Πρέπει να είμαι ο πολίτης x, το φύλο x, το γονιός 1 και 2, πρέπει να είμαι αριθμός. Γιατί όταν είμαι απλώς αριθμός, όταν δεν έχω πια ταυτότητα και ρίζες, τότε θα είμαι ο τέλειος σκλάβος για τους κερδοσκόπους. Ο τέλειος καταναλωτής». Αυτοπαρουσιάζεται ως δεχόμενη επιθέσεις από παντού. «Γιατί οτιδήποτε μας καθορίζει είναι τώρα εχθρός για εκείνους που δεν θέλουν πια να έχουμε ταυτότητα και να είμαστε απλώς καταναλωτές σκλάβοι. Οπότε επιτίθενται στην εθνική ταυτότητα, επιτίθενται στην θρησκευτική ταυτότητα, επιτίθενται στη φυλετική ταυτότητα, επιτίθενται στην ταυτότητα της οικογένειας». Η θυματοποίηση είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του φασισμού, σύμφωνα με τον Στάνλεϊ.
Η Μελόνι διατηρεί επίσης εκλεκτικές «συγγένειες», όπως με το ακροδεξιό ισπανικό κόμμα Vox, που θέλει να χτίσει τείχους γύρω από τους ισπανικούς θύλακες στη Βόρεια Αφρική, να βάλει τους Καταλανούς ηγέτες φυλακή, ενώ εχθρεύεται τις σεξουαλικές μειονότητες και απαιτεί ελεύθερη πρόσβαση σε όπλα. Μόλις στις 21 Σεπτεμβρίου, η Μελόνι δήλωνε στα ισπανικά ΜΜΕ πως ενδεχόμενη νίκη του δικού της συνασπισμού εύχεται να στρώσει τον δρόμο για τον θρίαμβο του Vox. Μάλιστα, τον Ιούνιο είχε βγάλει έναν ακόμα πιο σκληρό λόγο μπροστά στους οπαδούς του, επισκεπτόμενη την Μαρμπέγια της Ισπανίας:
«Ναι στην κανονική οικογένεια. Όχι στο LGBT λόμπι. Ναι στη σεξουαλική ταυτότητα. Όχι στις σεξουαλικές ιδεολογίες. Ναι στην κουλτούρα της ζωής. Όχι στην άβυσσο του θανάτου. Ναι στην παγκοσμιότητα του σταυρού. Όχι στη βία του Ισλάμ. Ναι στα ασφαλή σύνορα. Όχι στη μαζική μετανάστευση. Ναι σε δουλειές για τον λαό μας. Όχι στο μεγάλο διεθνές κεφάλαιο. Ναι στα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού μας. Όχι στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Ναι στον πολιτισμό μας. Όχι σε οτιδήποτε θέλει να τον καταστρέψει».
Έχει πει ξεκάθαρα ότι η Ιταλία πρέπει να προστατευτεί από τον «εξισλαμισμό», ενώ έχει συνδέσει το προσφυγικό με το «έγκλημα και την πορνεία».
Σε πολλές περιπτώσεις, η Μελόνι έχει υποστηρίξει τη συνωμοσιολογική, ρατσιστική θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», σύμφωνα με την οποία οι λευκοί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι «αντικαθίστανται» από μη λευκούς μετανάστες. Σε μία περίπτωση, η Μελόνι είπε ότι η λύση των «αριστερών κυβερνήσεων» στην υπογεννητικότητα είναι «να χρηματοδοτήσουν την εισβολή για την αντικατάσταση των Ιταλών με μετανάστες και να δωρίσουν την υπηκοότητα μέσω του ius soli (υπηκοότητα για τα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ιταλία).
Ας σημειωθεί ότι ο 18χρονος που μπούκαρε στις 14 Μαΐου σε ένα οπωροπωλείο στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης και σκότωσε δέκα μαύρους ήταν οπαδός της θεωρίας αυτής.
Σε σύνδεση με την παραπάνω θεωρία, οι Αδελφοί της Ιταλίας διακατέχονται από μια μανία για περισσότερες γεννήσεις, ίδια με τη «Μάχη για τις Γεννήσεις» του Ντούτσε, όπως επισήμαινε η καθηγήτρια Ιστορίας και Ιταλικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Ruth Ben Ghiat στο Atlantic. Προτείνουν να συνδεθεί το κράτος πρόνοιας με τις μητέρες και εκείνους που φροντίζουν για την ανατροφή των παιδιών, ενώ περιορίζουν τα αναπαραγωγικά δικαιώματα.
Γιατί ενώ η Μελόνι έχει πει ότι δεν προτίθεται να καταργήσει τον νόμο που επιτρέπει τις αμβλώσεις, το κόμμα της έχει επιχειρήσει να περιορίσει την πρόσβαση σε αυτές, όπως για παράδειγμα στην περιοχή Marche στο περιφερειακό συμβούλιο της οποίας οι FdI ηγούνται από το 2020. Μια από τις πρώτες κινήσεις του συμβουλίου ήταν να μην εφαρμόσει ένα μέτρο του υπουργείου Υγείας που επέτρεπε και στις κλινικές (όχι μόνο στα νοσοκομεία) να χορηγούν το χάπι της έκτρωσης. Επιπλέον, ενώ η εθνική πολιτική επιτρέπει τις εκτρώσεις μέχρι την ένατη εβδομάδα, στη Marche επιτρέπονται μέχρι την έβδομη. Στο δε πρόγραμμά τους, οι Αδελφοί της Ιταλίας δεσμεύονται «να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή από τη σύλληψή της», ενώ προωθούν την «απαγόρευση της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια».
Δεν είναι τυχαίο που ο πρόεδρος της περιοχής Marche συμμετείχε την 28 Οκτωβρίου 2019, μαζί με αρκετούς δημάρχους εκλεγμένους με τους Αδελφούς της Ιταλίας, σε ένα επετειακό δείπνο για την «Πορεία στη Ρώμη» του Μουσολίνι.
Είναι πολλά τα χαρακτηριστικά του φασισμού -όπως τα έχει αποκωδικοποιήσει ο Τζέισον Στάνλεϊ- για να αγνοηθούν: Νόμος και τάξη («αυτοί» είναι εγκληματίες εκ φύσεως και χρειάζονται αστυνόμευση), σεξουαλική ανησυχία («εμείς» υποστηρίζουμε την οικογένεια, «αυτοί» αποκλίνουν και συνιστούν απειλή), ιεραρχία (φυσικοί διαχωρισμοί μεταξύ ημών και εκείνων) – και βέβαια, το μυθικό παρελθόν: εμείς ερχόμαστε από ένα ένδοξο, πατριαρχικό παρελθόν, «αυτοί» απειλούν αυτή την κληρονομιά μας.
Κάποια σλόγκαν, αποστροφές ομιλιών και συμβολισμοί των Αδελφών της Ιταλίας δε, παραπέμπουν απευθείας στον Ντούτσε.
Το κεντρικό σύνθημα του κόμματος της Μελόνι «Θεός, Πατρίδα, Οικογένεια» προέρχεται από τη δικτατορία του Μουσολίνι, επισημαίνει η Ruth Ben Ghiat. Το σύμβολο του κόμματος, η τρικολόρε φλόγα, γιορτάζει ακριβώς τη σύνδεση με το φασιστικό του παρελθόν αναβιώνοντας το έμβλημα του MSI, συμπληρώνει η καθηγήτρια.
Τόσο παλαιότερα το ΑΝ, όσο και σήμερα οι Αδελφοί της Ιταλίας έχουν χρησιμοποιήσει φασιστικούς συμβολισμούς σε αφίσες, μπροσούρες και ύμνους, διαπίστωνε επίσης σε έρευνά του ο καθηγητής Ιταλικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Grenoble Luciano Cheles.
Σε μια άλλη «διαβολική» σύμπτωση, όταν κατέρρευσε η κυβέρνηση Ντράγκι τον Ιούλιο, η Μελόνι θα έλεγε σε συγκέντρωση υποστηρικτών της στην Piazza Vittorio της Ρώμης: «Είχαμε τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις, τρεις διαφορετικές πλειοψηφίες [από τις εκλογές του Μαρτίου 2018]. Έχει λειτουργήσει καμία; Όχι. Η ιστορία μας δικαίωσε».
«Σε συνέντευξή του με έναν φασίστα δημοσιογράφο, πέντε μέρες πριν τον θάνατό του, ο Μουσολίνι είχε πει ‘Η ιστορία θα με δικαιώσει… ένα νέο πρόσωπο θα ανατείλει, ένας ηγέτης που θα αγωνιστεί για τις ιδέες του φασισμού’», θα επισήμαινε στον Guardian o καθηγητής Cheles. Για να συμπεράνει: «Δεν νομίζω ότι αυτό που είπε η Μελόνι στην Piazza Vittorio ήταν εντελώς συμπτωματικό. Η φράση καθαυτή είναι τόσο πομπώδης, αλλά στην ακροδεξιά όταν αναφέρεσαι στην ‘ιστορία’ εννοείς τον ‘φασισμό’».
Όπως εξάλλου είπε κατά τη διάρκεια πολιτικής συζήτησης ο συνιδρυτής του κόμματος της Μελόνι και γερουσιαστής με τους Αδελφούς της Ιταλίας Ignazio La Russa: «Είμαστε όλοι κληρονόμοι του Ντούτσε».
Αντισυστημικοί μόνο κατ’ επίφαση
Μετερχόμενη συχνά ένα στοιχείο που συναντάνται στον λόγο της αριστεράς, η Μελόνι αναφέρεται στην απειλή που συνιστούν οι κερδοσκόποι, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Η ίδια προέρχεται από λαϊκή οικογένεια, ωστόσο, ήταν κυρίως ο πλούσιος ιταλικός βορράς που την ψήφισε, και όχι ο φτωχός νότος.
Αυτό μάλλον δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Εξάλλου, ως υποψήφια πρωθυπουργός, η Μελόνι είχε δώσει ήδη από τον Σεπτέμβριο τα διαπιστευτήριά της στο οικονομικό forum Ambrosetti (κάτι σαν το Νταβός της Ιταλίας). «Ο επιχειρηματικός τομέας της Ιταλίας στηρίζει την ακροδεξιά υποψήφια Τζόρτζια Μελόνι», έγραφε η Monde.
Δεν είχε στεγνώσει ακόμα το μελάνι στις αναλύσεις για το πόσο «φοβάται» η ΕΕ τη Μελόνι, και η ιταλική La Repubblica αποκάλυπτε μυστική συμφωνία της νέας πρωθυπουργού με τον Ντράγκι προκειμένου ο τελευταίος να καθησυχάσει τους Ευρωπαίους ηγέτες για το πολιτικό ποιόν της. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Μελόνι δέχθηκε να τηρήσει τη δέσμευση προς την Ουκρανία και τις κυρώσεις κατά της Μόσχας, να διατηρήσει την προσήλωση στο ΝΑΤΟ και να μην εγκρίνει αλλαγές στον προϋπολογισμό προκειμένου να παραμείνει υπό έλεγχο το δημόσιο χρέος. Ο Ντράγκι διέψευσε το δημοσίευμα.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο πιο γνωστός πολιτικός που αυτομόλησε στο κόμμα της Μελόνι είναι ο πρώην υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις του Μπερλουσκόνι, Τζούλιο Τρεμόντι, φανατικός υποστηρικτής των πολιτικών της «ελεύθερης αγοράς». Επιπλέον, η Μελόνι αναμένεται να διατηρήσει στο υπουργείο Οικονομικών τον σημερινό υπουργό και στενό συνεργάτη του Ντράγκι, Ντανιέλε Φράνκο.
Σε κάθε περίπτωση, ο φασισμός ποτέ στην ιστορία δεν αντιτάχθηκε στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα – αντίθετα, τα εξυπηρέτησε. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ο Γερμανός κεντροδεξιός πρώην κεντρικός τραπεζίτης Χιάλμαρ Σλαχτ, ο οποίος αρχικά αντιτίθετο σε βασικά σημεία της πολιτικής του Χίτλερ, μετά τις εκλογές του 1932 στις οποίες το ναζιστικό κόμμα έχασε 4% των ψήφων του, είχε οργανώσει μαζί με τον Βίλχελμ Κέπλερ ψήφισμα βιομηχάνων και εξεχόντων οικονομικών παραγόντων (Industrielleeingabe, Βιομηχανικό Ψήφισμα) στο οποίο αιτούνταν από τον πρόεδρο Πάουλ φον Χίντεμπουργκ να διορίσει καγκελάριο τον Χίτλερ. Όταν ο Χίτλερ τελικά πήρε την εξουσία, τον Ιανουάριο του 1933, ο Σλαχτ διορίστηκε εκ νέου επικεφαλής της Reichsbank. Το ψήφισμα αυτό δημοσιεύτηκε το 1956 ως αποδεικτικό στοιχείο ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις έπαιξαν βασικό ρόλο στη άνοδο του ναζιστικού κόμματος.
Να τον φωνάζεις με το όνομά του
Ένα από τα ρεπορτάζ της μεγάλης έρευνας του Fanpage στα οποία αναφερθήκαμε κλείνει σημειώνοντας ότι ο «Μαύρος Βαρώνος» Jonghi εξήγγειλε τον Νοέμβριο του ’21, «μια μεγάλη έρευνα στο ρεπορτάζ, τους υποστηρικτές και χρηματοδότες» του Fanpage.it, η οποία θα διεξαγόταν από το ευρωπαϊκό τμήμα των Breitbart News. «Είναι η ίδια εφημερίδα που ηγείται της αμερικανικής alt-right», επισήμαινε η ιστοσελίδα. «Παλαιότερα, διευθύνονταν από τον υπεύθυνο στρατηγικής του πρώην Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, Steve Bannon, και είναι γνωστή ως φάμπρικα fake news».
Άλλη μια «διαβολική σύμπτωση».
