Πέφτει στα γόνατα, κοιτάει με λάγνο ύφος έναν αόρατο πούτσο που βρίσκεται μπροστά στο πρόσωπό της, τον πιάνει με το δεξί χέρι και αρχίζει να γλείφει στον αέρα ενώ με το αριστερό χουφτώνει τα αρχίδια, ή μάλλον το σημείο που θα κρέμονταν τα αρχίδια κάτω από τον υποθετικό πούτσο. Το πλήθος από κάτω παραληρεί όταν το κορίτσι φτύνει αυτό που κανονικά θα έπρεπε να ήταν μπροστά της αλλά δεν είναι. Μπερδευτήκατε;
Κάποιοι από εσάς ξέρετε τον διαγωνισμό Air Guitar, ίσως κάποιοι είχατε παρευρεθεί και στις βραδιές που είχαν οργανωθεί στην Αθήνα, στο Gagarin 205 και στο Underworld αν θυμάμαι καλά. Στο Air Guitar ο διαγωνιζόμενος άρπαζε μια κιθάρα που υπήρχε μόνο στη φαντασία του, και στη φαντασία του κοινού, και του έδινε να καταλάβει. Ανελέητο headbanging, δάχτυλα που καίνε από τις υποθετικές χορδές, καμιά φορά και τραγούδι ή έστω lip sync κι ο καθείς αισθανόταν ότι γινόταν rock star όσο διαρκούσε ένα τραγούδι. Την όλη φασούλα που είχε τη μορφή διαγωνισμού συμπλήρωνε η απαραίτητη κριτική επιτροπή που με τις ατάκες και τις βαθμολογίες της έδινε πάσα για ακόμη περισσότερο χαβαλέ. Γιατί γι’ αυτό πρόκειται, μια βραδιά καφρίλας για να περάσουν όλοι καλά και να κάνουν κάποιοι περίπου αυτό που η μισή ανθρωπότητα κάνει μπροστά στην καθρέφτη: πιάνει τη βούρτσα και κάνει ότι τα τραγουδά γιατί -ας το παραδεχτούμε- στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αντέχουμε ούτε οι ίδιοι τη φωνή μας. Μόνο στην περίπτωση του Air Sex οι συμμετέχοντες δεν πιάνουν τη βούρτσα, δεν πιάνουν τίποτα, εδώ που τα λέμε, το πολύ πολύ ένα ανεμογκάστρι.
Ποιος ξεκίνησε τους διαγωνισμούς Air Sex; Ο Αμερικάνος κωμικός Chris Trew σκέφτηκε κάτι που έχουν σκεφτεί εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη: Το σεξ πουλάει περισσότερο από κάθε τι άλλο. Απλώς σκαρφίστηκε έναν διασκεδαστικό τρόπο για να βγάλει λεφτά πουλώντας κάτι που θα μπορούσε να είναι σεξ αλλά δεν είναι. Γιατί οι βασικοί κανόνες του Air Sex είναι: α) Πάντα κάνεις σεξ με τον αέρα και ποτέ δεν έχεις πραγματικό παρτενέρ, β) οι οργασμοί πρέπει να είναι προσποιητοί και όχι αληθινοί -κοίτα να δεις πώς τα φέρνει η ζωή, γ) βάλε ένταση, πάθος και χιούμορ για να κερδίσεις κριτική επιτροπή και κοινό.
Παρακολουθώντας στο youtube βιντεάκια από Air Sex βραδιές -μεταξύ αυτών και την καθιερωμένη ρουτίνα που ο εμπνευστής του show Chris Trew εκτελεί στην έναρξη κάθε event- αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι δείχνουμε τόσο αστείοι, έως και γελοίοι, όταν κάνουμε σεξ. Πιθανόν ναι, αν μπορείς να παρακολουθήσεις εν ψυχρώ ανθρώπους να κάνουν σεξ κι αυτό δεν είναι κάτι εύκολο ειδικά αν παίρνεις μέρος κι εσύ στην περίπτυξη. Ίσως και και όχι, άλλωστε είπαμε ότι σκοπός του συμμετεχόντων είναι να προκαλέσουν εντύπωση και γι’ αυτό πολλές φορές οδηγούν το όλο θέμα στην υπερβολή του είτε με υπερβολικά έντονες εκφράσεις είτε χρησιμοποιώντας κουλά αξεσουάρ είτε φορώντας extreme κοστούμια. Α, ναι. Όλα αυτά γίνονται και στην κανονική ζωή, μερικές φορές.
Ο ίδιος o Chris υποστηρίζει ότι το Air Sex δεν είναι άλλο ένα παιχνίδι αλλά «το σπορ με το περισσότερο κύρος» στην Αμερική. Άλλωστε το κύπελλο που αποδίδεται στον νικητή είναι το μόνο κύπελλο που μπορεί να «πηδηχτεί» (sic) διότι το Fleshlight, περί αυτού πρόκειται, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα τεχνητό αιδοίο. Κι αν ο νικητής είναι γυναίκα; Πάλι δεν μας σκέφτηκε κανείς.
Όλο αυτό το οδοιπορικό στη σύγχρονη σεξουαλικότητα -όσο γκροτέσκο κι αν μοιάζει- φαίνεται ότι ίσως εικονογραφεί τελικά αυτό που ο δυτικός πολιτισμός ζει κάθε βράδυ στο messenger, ή όπου αλλού, μέσω sexting. Γράφουμε, περιγράφουμε, μιλάμε με δυνητικούς ή και πραγματικούς εραστές που βρίσκονται ή στο επόμενο τετράγωνο ή σε άλλη ήπειρο, κάνουμε έρωτα στο απολύτως τίποτε. Η μόνη μου απορία είναι γιατί εξακολουθεί να είναι εθιστικά ηδονικό για εκατομμύρια κόσμου.
![[Ταξίδι στο αστικό τοπίο], του Ευάγγελου Ρουσάκη](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/10/Noites-Apoikies-Euaggelos-Rousakis-300x200.jpg)
