Το κάλεσμα για Τσιπουράκι για τη Zackie στο BEqueer είχε δοθεί εδώ και κάποιες μέρες. Η drag queen οικογένεια της Zackie τόλμησε να την αποχαιρετήσει με τον πλέον ειλικρινή τρόπο, με ένα πάρτι προς τιμήν της με γκλίτερ, τραγούδι, χορό, τσίπουρα, ποίηση, γέλια και δάκρυα.
Επίσης, με έναν τρόπο πρακτικό γιατί η κοινότητα ξέρει, δεν πετά στα σύννεφα, ξέρουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι πόσο δύσκολο θα είναι αυτό που έρχεται και έτσι όλα τα έσοδα της βραδιάς θα πάνε στη φυσική οικογένεια του Zακ Κωστόπουλου, ως ενίσχυση για τον δικαστικό αγώνα που είναι μπροστά μας.
O κόσμος γέμισε το BEqueer, σε μια βραδιά αφιερωμένη στη Zackie Oh.
Ήμουν από τις τυχερές που κατάφερα να μπω στο BEqueer, υπήρξε πολύς κόσμος που έμεινε απ’ έξω και κάποια στιγμή βγήκα κι εγώ με την παρέα μου για να μπουν άλλοι που περίμεναν υπομονετικά.
Τι είδα χθες; Είδα κατ’ αρχάς ανθρώπους που πονούν βαθιά με αυτό που έγινε, που ξέρουν ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί και στους ίδιους. Δεν είδα ούτε ίχνος μίσους, μόνο μια απίστευτη εναλλαγή συγκίνησης και κεφιού, μια εναλλαγή που εάν δεν ήσουν εκεί ίσως είναι δύσκολο να την καταλάβεις αλλά θα προσπαθήσω να την εξηγήσω όσο καλύτερα μπορώ, όπως τουλάχιστον την αντιλήφθηκα εγώ.
Τη βραδιά παρουσίασε η Άννα Γούλα Βαρδινογιάννη. Εδώ, δίπλα της η Chraja.
«Στον τάφο της θα γράφει ΘΕΑ και ΑΘΩΑ»
Στην Ελλάδα ζούμε ξέρουμε ότι οι drag queens δεν έχουν εύκολη ζωή. Ούτε η Zackie είχε. Είδαμε τα βίντεο της, από την εκπομπής της «Τσιπουράκι από τη Zackie» και από περφόρμανς της. Είναι συγκλονιστικό το πώς επιλέγουν αυτές οι κυρίες να αμυνθούν στην σκληρότητα και τη βία με το χιούμορ. Είναι τρόπος ζωής ο αυτό-σαρκασμός, είναι (σχεδόν) ιδεολογία να γεμίζουν τον κόσμο με γέλιο, γκλίτερ και κέφι χωρίς να υπάρχει τίποτα το χαζοχαρούμενο σε αυτό. Είναι μια συνειδητή επιλογή ζωής να αντιστέκεσαι στην σκατοψυχιά όσων σε τοποθετούν στο περιθώριο με τέχνη και χαμόγελο.
Η iTenya ερμήνευσε το “Wonderful World” για τη Zackie.
H Space Manifesto επί σκηνής.
Ακούσαμε ένα συγκλονιστικό ποίημα του Παζολίνι(Αναρωτιέμαι τι μάνες είχατε / Εάν σας έβλεπαν τώρα στη δουλειά / σ’ έναν άγνωστο για εκείνες κόσμο, / μπλεγμένους σ’ έναν κύκλο, που ποτέ δεν κλείνει, / από εμπειρίες τόσο διαφορετικές από τις δικές τους, / τι βλέμμα θα είχαν στα μάτια τους;….) από τη Imiterasu, ακούσαμε από την ActiVista την έκκληση να γίνει η δολοφονία της Zackie το έναυσμα για τη δημιουργία μιας δυνατής και ενωμένης κοινότητας που θα διεκδικεί τα δικαιώματα της, ακούσαμε την iTenya (Haus of Zackie) να ερμηνεύει με τόσο συγκινητικά τρυφερό τρόπο το Wonderful World του Louis Armstrong και στο τέλος να ανοίγει μια παιδική ομπρέλα και να γεμίζει ο κόσμος μας γκλίτερ, που αγκαλιαστήκαμε και κλάψαμε για τη Zackie, για την κάθε Zackie, για τον κάθε ανυπεράσπιστο άνθρωπο που δολοφονήθηκε κι εμείς δεν ήμασταν εκεί να τον βοηθήσουμε.
Όμως δεν είναι η ώρα για αυτομαστίγωμα, για αυτοκριτική ναι. Σκουπίζουμε δάκρυα, πιάνουμε τα χέρια που λαμποκοπούν από αστερόσκονη και συνεχιζουμε τον δύσκολο αλλά δίκαιο αγώνα, για έναν πραγματικά όμορφο κόσμο.
