Ο Άρης Μεσσήνης έχει τιμηθεί με το βραβείο Bayeux-Calvados για πολεμικούς ανταποκριτές. Πρόκειται για το όσκαρ των φωτορεπόρτερ. Ο φωτογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα σύνορα με το Κομπάνι καλύπτοντας τις μάχες εκεί. Και, μιλώντας στην Popaganda, μας μεταφέρει το κλίμα που επικρατεί αλλά και το πόσο επικίνδυνη είναι αυτού του είδους η ειδησεογραφία.
Πόσο καιρό βρίσκεσαι στο Κομπάνι; Είχα έρθει για δυο εβδομάδες στις αρχές του Οκτώβρη όταν άρχισαν να μπαίνουν στην πόλη οι εξτρεμιστές του Ισλαμικού Κράτους και βρίσκομαι πάλι εδώ από τις 3 Νοεμβρίου για άλλες δυο εβδομάδες.
Πώς πήρες την απόφαση να πας; Είναι μια αποστολή που ζητά το πρακτορείο (AFP) που εργάζομαι από όποιον θέλει να την κάνει και επειδή με ενδιαφέρει αυτού του είδους η ειδησεογραφία συμφώνησα να έρθω.
Τι συνάντησες όταν έφτασες εκεί; Μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε στα σύνορα με το Κομπάνι και όχι μέσα στην πόλη. Βέβαια τα σύνορα απο τα πρώτα σπίτια της πόλης απέχουν μερικές εκατοντάδες μέτρα. Την πρώτη φορά που ήρθα, οι μάχες ήταν ασταμάτητες και οι Ισλαμιστες κέρδιζαν συνεχώς έδαφος αφού οι Κούρδοι μειονεκτούσαν σε οπλισμό και οι Αμερικάνοι με του συμμάχους τους δεν είχαν αρχίσει τους βομβαρδισμούς. Ταυτόχρονα από την τουρκική πλευρά των συνόρων οι Κούρδοι της Τουρκίας συγκεντρώνονταν στα σύνορα, κάποιοι για να προσπαθήσουν να μπούνε στο Κομπάνι για να βοηθήσουν, κάποιοι άλλοι απλά για να παρακολουθήσουν, αλλά όλοι μαζί για να διαδηλώσουν με αποτέλεσμα να συγκρούονται με το στρατό και την αστυνομία.
Κατά πόσο είναι επικίνδυνη η κατάσταση; Έχεις κινδυνεύσει κατά τη διάρκεια της παραμονής σου εκεί; Βρίσκομαι στα σύνορα χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι στα σημεία που καταφέρνω να βρεθώ δεν υπάρχει κίνδυνος. Όλμοι και αδέσποτες σφαίρες είναι μερικά από αυτά που έχεις να αντιμετωπίσεις εβρισκόμενος στην οριογραμμή όπως και θραύσματα από τους βομβαρδισμούς.
Περιέγραψε μας την καθημερινότητά σου; Κάθε πρωί φεύγω από την πόλη Σανλιούρφα η αλλιώς Ούρφα που βρίσκεται περίπου πενήντα χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Συρία. Σχεδόν καθημερινά περνάω απο τους καταυλισμούς των προσφύγων καταγράφοντας την πολυ δύσκολη καθημερινότητά τους. Μετά πηγαίνω στα σύνορα όπου εκεί μετά από πολύ προσπάθεια, βρήκα κάποια σημεία ακριβώς στην οριογραμμή όπου έχω άμεση εικόνα με την πόλη και καταγράφω της μάχες και τους βομβαρδισμούς. Κάποιες φορές καλύπτω και κηδείες Κούρδων μαχητών που τους μεταφέρουν να τους θάψουν στην μικρή πόλη του Σουρούτς που βρίσκεται περίπου δέκα χιλιόμετρα από τα σύνορα. Νωρίς το βράδυ γυρνάω στη βάση μου στην Ούρφα για μερικές ώρες ύπνο μέχρι την επόμενη μέρα».
Ποια είναι η εικόνα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου; Σίγουρα δεν μπορώ να ξεχάσω τις χιλιάδες των προσφύγων που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και ζούνε σε άθλιες συνθήκες. Παρά πολυ απο αυτούς έχουνε χάσει συγγενείς που έπεσαν στις μάχες και άλλοι ζούνε με την αγωνία για τους δικούς τους ανθρώπους που πολεμάνε στο Κομπανι. Αλλά επίσης δεν μπορώ να ξεχάσω και τον ηρωισμό των Κούρδων μαχητών που με το λιγοστό οπλισμό που διαθέτουν κρατάνε την πόλη για δυο μήνες.
Υπάρχουν και άλλοι Έλληνες τώρα εκεί μαζί σου; Υπάρχουν κάποιοι λίγοι Έλληνες συνάδελφοι που ήρθαν να καλύψουν τα γεγονότα αλλά αυτή τη στιγμή είμαι μόνος μου εδώ.
Η οικογένειά σου, οι δικοί σου άνθρωποι, πώς πήραν την απόφασή σου να πας και να καλύψεις τα γεγονότα εκεί; Δεν είναι η πρώτη φορά που πηγαίνω σε δύσκολα μέρη. Ούτε μπορώ να συγκρίνω τον κίνδυνο εδω με αυτό που αντιμετώπισα στο Χαλέπι της Συριας. Πάντως, κάθε φορά που φεύγω για τέτοιου είδους αποστολή δε μπορώ να πω ότι χαίρονται.
