Χτες έφτιαξα τη λίστα με τα χριστουγεννιάτικα δώρα που θα πάρω στους δικούς μου. Το βασικό κριτήριο επιλογής τους ήταν το να χωράνε στη βαλίτσα, διότι έχω και ταξίδι μπροστά μου. Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά δεν είναι το φόρτε μου. Τα τελευταία χρόνια έχω μετεξελιχθεί σε Grinch, αλλά προσπαθώ να το κρύβω, για να με κάνουν παρέα τα υπόλοιπα παιδάκια. Οι περισσότεροι άνθρωποι χαίρονται όποτε έρχονται οι γιορτές κι αν όχι για ολόκληρο το «εορταστικό πακέτο», για κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι του πακέτου.
Ποιος είσαι, λοιπόν, με βάση αυτό που σ’ αρέσει περισσότερο στις γιορτές;
Δέντρο – στολίδια – φωτάκια – διακόσμηση
Κρύβεις μέσα σου ένα τσίρκο χαράς και αγαλλίασης. Από παιδί χάζευες με το στόμα ανοιχτό τις βιτρίνες του ΜΙΝΙΟΝ και ήθελες να μπεις μέσα, να παίξεις με τις γιρλάντες και τα στολίδια, να λουστείς μ’ αυτά, να τα κάνεις λαμπόγυαλο και να γελάς μέχρι το Πάσχα (ουσιαστικά μέχρι να σύρουν τους γονείς σου στο αυτόφωρο για παραμέληση εποπτείας ανηλίκου). Διατηρείς κούτες με όλα τα στολίδια προσεκτικά συσκευασμένα, τοποθετημένα στο πατάρι και κρατιέσαι από την αρχή του Νοέμβρη να μην κάνεις το σαλόνι σαν έκθεση διακόσμησης ειδών σπιτιού. Όταν επιτέλους έρχεται η ώρα να στολίσεις (μέσα Νοέμβρη, και πολύ κρατήθηκες), καλείς 1200 άτομα στο σπίτι σου, για να μοιραστείτε το χριστουγεννιάτικο πνεύμα, ξεπακετάροντας και τοποθετώντας γιρλάντες/ μπάλες/ φωτακια/ χιονανθρωπάκια όπου να ‘ναι, με αποτέλεσμα το σαλόνι σου να μοιάζει με αυτό του Γιάννη του Φλωρινιώτη, με τη διαφορά ότι στη δική σου περίπτωση κυριαρχούν το κόκκινο και το πράσινο επί του χρυσού και όχι το ανάποδο. Ο χειρότερος εφιάλτης σου είναι να καούν τα λαμπάκια την παραμονή των Χριστουγέννων το απόγευμα, που θα έχουν κλείσει τα μαγαζιά και δε θα υπάρχει εφημερεύον «λαμπάδικο» για να πάρεις ακόμα μια πεντακοσαριά, να «δείξει» το μπαλκόνι, δηλαδή να σε βλέπουν κι από τη Χαβάη, διότι και οι Χαβανέζοι έχουν δικαίωμα στην εισαγόμενη φωταγώγηση, κύριοι. Μόνο τα λαμπάκια μαζεύεις, όταν τελειώσουν τα πανηγύρια κι αυτό με μαύρη καρδιά, επειδή δε θα σου φτάνει ο μισθός για να πληρώσεις τη ΔΕΗ. Κατά τα υπόλοιπα, ξεστολίζεις λίγο πριν τη Μεγαλοβδομάδα, γιατί η γάτα/σκύλος σου ‘χει μαδήσει τις γιρλάντες και βαριέσαι να σκουπίζεις πια πλαστικές πευκοβελόνες.
To Last Christmas των Wham
Όλη μέρα, κάθε μέρα επί ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, μέχρι των Φώτων και αν δεις ότι σε παίρνει, μέχρι και του Αγίου Αντωνίου. Είσαι εμμονικός κι αυτό εμένα δε μ’ ενοχλεί, καθένας ό,τι θέλει κάνει σπίτι του, αλλά απ’ όλο τον George Michael, αυτό βρήκες να συγκρατήσεις; Δηλαδή το Freedom ’90 δεν είναι καλύτερο; Καλά, μην απαντήσεις, μόνο μην παρατήσεις το συγκεκριμένο άσμα κι αρχίσεις τα ίδια με τα εορταστικά της Μαράγιας Κάρεϊ.
Κάλαντα
Έχει ξυπνήσει μέσα σου το ένστικτο της μάνας ή του πατέρα. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς θεωρείται ευχάριστη εμπειρία το να σου χτυπάνε τα κουδούνια 8 το πρωί σε ημέρες αργίας για να σου πουν τα κάλαντα. (Από τις 10 και μετά ρε παιδιά, να έχει ανοίξει το μάτι.)
Φαγητό
Είσαι λιχούδης, έχεις πολύ αυξημένα τριγλυκερίδια και ψάχνεις αφορμή να δικαιολογηθείς για το καταπέτασμα που θα φας, παρότι ο καρδιολόγος σου γίνεται έξαλλος. Διότι γεννήθηκε ο Χριστούλης και πρέπει να το γιορτάσουμε με 3 κιλά αρνί, ένα ρολό χοιρινό και μια γαλοπούλα γεμιστή στο μέγεθος της «μάσκας» των Arcade Fire στο «Here comes the night”. Παρότι δε μου πολυαρέσει το κρέας, σε καταλαβαίνω, μια φορά το χρόνο μπορείς κι εσύ να ξεσπάσεις χωρίς να έρθει καταπάνω σου η ειδική αεριωθούμενη παντόφλα από τη σύζυγο.
Κουραμπιέδες
Ξέρεις να εκτιμάς το καλό μπισκότο, που φτιάχνεται με το παχιό το βούτυρο και το αμύγδαλο το ολόκληρο. Αυτοί που τρώνε μόνο μελομακάρονα, α πα πα, τι σόι άνθρωποι, μακριά απ’ αυτούς. Παναθηναϊκός, ε;
Μελομακάρονα
Ξέρεις να εκτιμάς το καλό παπαριασμένο μπισκότο, που φτιάχνεται με το καλό το λάδι και το καρύδι το ολόκληρο. Αυτοί που τρώνε μόνο κουραμπιέδες, α πα πα, τι σόι άνθρωποι, μακριά απ’ αυτούς. Ολυμπιακός, ε;
Δώρα
Χάσου απ’ τα μάτια μου, συμφεροντολόγο πλάσμα. Σε θυμάμαι απ’ όταν ήσουν μικρός που μας έπαιρνες τ’ αυτιά με τα κλάματά σου, μόλις άνοιγες το δώρο σου και συνειδητοποιούσες ότι δεν είναι το πειρατικό καράβι πλεϊμομπίλ, αλλά η φάρμα πλεϊμομπίλ (25 χιλιάρικα έκανε τότε το καράβι, πού να τα βρουν οι γονείς σου για να στο πάρουν). Εξυπακούεται ότι κρατάς αρχείο με τα δώρα που σου έκαναν τα προηγούμενα έτη, για να ξέρεις «τί υποχρέωση έχεις». Ναι μωρέ, η κίνηση μετράει.
Οικογενειακά τραπέζια
Το ξαναείπα, ο καθένας όπως τη βρίσκει, αλλά εδώ μιλάμε για τον άνθρωπο με «ΤΟ» χριστουγεννιάτικο πνεύμα μέσα του. Είσαι άνθρωπος «της οικογένειας» που λέμε, ανεξαρτήτως του μεγέθους της οικογένειάς σου (αν και για σένα, όσο περισσότεροι, τόσο καλύτερα). Γουστάρεις τρελά να μαζεύεστε όλο το σόι σε ένα σπίτι (και το ίδιο σόι την επόμενη μέρα σε ένα άλλο σπίτι και πάει λέγοντας).
Δε σε ενοχλεί τίποτα από τα παρακάτω:
-
ότι η μάνα σου γκρινιάζει πως δεν της στέγνωσε η γαλοπούλα και είναι έτοιμη να κάνει καμιά τρέλα
-
ότι όλοι σε πρήζουν πότε θα παντρευτείς ή, αν έχεις παντρευτεί, πότε θα κάνεις ένα παιδάκι
-
ότι οι θειάδες σου είναι ντυμένες κάτι ανάμεσα σε RuPaul και Κατερίνα Στανίση, χωρίς το σπίτι σου να είναι το Ποσειδώνιο
-
ότι μιλάνε ο ένας πάνω στον άλλο και κάνει πολλή φασαρία
-
ότι κάποια στιγμή ο πιο καραμπουζουκλής μπάρμπας σου θα βάλει μαγνητοσκοπημένο Σταμάτη Γονίδη στην τηλεόραση και θ’ αρχίσει να σπάει τα πορσελάνινα τα πιάτα, πάνω στο μεράκλωμά του, έτσι «για το καλό».
Μπράβο σου, είσαι χαρούμενος και καλόβολος άνθρωπος, να παραμείνεις έτσι κι εγώ θα προσπαθήσω να δω πώς θα γίνει να με εμβολιάσεις με κάποιο τρόπο, μήπως καταφέρω να επιτύχω έστω ένα από τα παραπάνω.
Χαρτιά – καζίνο – μπαρμπούτι
Ο παππούς σου έπαιζε φανατικά κουμκάν (προ ίντερνετ, προ τηλεόρασης, προ Χριστού) κι όταν ήσουν μικρός σ’ έμαθε κι εσένα, για να του κάνεις παρέα, όταν δε μπορούσε να πάει στο καφενείο. Με τα χρόνια το εξέλιξες το σπορ, άρχισες τα πόκερ, τις πόκες (χρόνια έκανα να καταλάβω πρόκειται για διαφορετικά παιχνίδια), τα μπλακ τζακ (εμένα αυτά όλα ίδια μου φαίνονται) και η κύρια χαρά που παίρνεις από τις γιορτές είναι ότι πολύς κόσμος είναι σε mood «να παίξουμε μια παρτίδα για το καλό». Εσύ αυτό το mood το έχεις όλο το χρόνο, αλλά ψιλοντρέπεσαι γι’ αυτό, νιώθεις τύψεις και στις χριστουγεννιάτικες τσόχες βρίσκεις ευκαιρία να απελευθερωθείς. Καλή τύχη, το 16 κόκκινο δοκίμασε.
Άδεια
Δε σε νοιάζει τίποτα. Ούτε το φαΐ, ούτε η διακόσμηση, ούτε τα χαμόγελα των ανθρώπων στο δρόμο, ούτε ότι θα έχεις ευκαιρία να δεις τους φίλους σου (όσους έχουν απομείνει στην πόλη), ούτε τα φωτάκια, ούτε τα γλυκά, ούτε τα δώρα. Ο ίδιος ο Άη-Βασίλης με τους καλικάντζαρους να εμφανιζόταν μπροστά σου να προσπαθούσε να σε πείσει για το τί ωραίες που είναι οι γιορτές και ότι δεν πρέπει να έχεις το ύφος του νευριασμένου Jack Nicolson όταν έρχονται αυτές οι μέρες, δε θα πειθόσουν. Είσαι πάρα πολύ κουρασμένος και ξενερωμένος με ό,τι συμβαίνει γύρω σου και θεωρείς ότι δεν υπάρχει λόγος να μπεις μέσα σε μια «γιορτινή αυταπάτη», αφού μόλις περάσουν και τα Φώτα, τα πράγματα θα ξαναγυρίσουν όπως πριν. Το μόνο που σε νοιάζει είναι ότι έχεις μερικές μέρες άδεια κι επιτέλους θα κοιμηθείς σαν το μοσχάρι. Έχεις προγραμματίσει να δεις 3 σαιζόν σειρές και ό,τι νέες ταινίες σου έχουν μείνει από το Σεπτέμβρη. Πας στα τραπέζια (στα πάρτυ όχι), κάνεις ότι περνάς καλά, φεύγεις. Σε νιώθω, αλλά πιο πολύ σ’ έχει νιώσει ο Φοίβος Δεληβοριάς. Άκου τον και θα δεις, μπορεί φέτος να περάσεις καλύτερα απ’ ό,τι πέρυσι:
