«Ο Τραμπ αντιμετωπίζει τις επιθέσεις εναντίον του με απαράμιλλο θάρρος», «ο Τραμπ διαθέτει φοβερό χιούμορ», «τον αγαπώ»: Αυτός ο παραληρηματικός θαυμασμός για τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ και νυν υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών για την αμερικανική προεδρία δεν προέρχεται από τυχαίο πολίτη, αλλά από τον πιο πλούσιο άνθρωπο του κόσμου, τον Ίλον Μασκ. Ο δισεκατομμυριούχος μάλιστα εθεάθη σχεδόν να χοροπηδά από ενθουσιασμό δίπλα στον Τραμπ σε μια προεκλογική συγκέντρωση στην Πενσυλβανία, μια από τις πολιτείες όπου Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί αναμετρώνται ψήφο την ψήφο.
«Τις τελευταίες εβδομάδες της προεδρικής εκστρατείας, ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου έχει εμπλακεί στις αμερικανικές εκλογές με τρόπο που δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία», έγραφαν οι New York Times.
Ο Ίλον Μασκ έχει ρίξει ήδη 75 εκατ. δολ. στην εκλογική επιτροπή America PAC (που ο ίδιος ίδρυσε και προωθεί τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών), καμία εκατοστή ακόμα εκατομμύρια στο δίκτυο Building America’s Future που χρηματοδοτεί ομάδες και πρωτοβουλίες υπέρ της ατζέντας Τραμπ, ενώ δηλώνει έτοιμος να περιοδεύσει στην Πενσυλβανία και να χτυπά κι εκείνος πόρτες πολιτών για να δει πώς χρησιμοποιούνται τα χρήματα της επιτροπής του. Έχει μετατρέψει δε το X (που αγόρασε πριν δύο χρόνια) σε πλατφόρμα προώθησης των προσωπικών του πολιτικών θέσεων και επισκίασης αναρτήσεων πιθανώς επιζήμιων για τον Τραμπ, ενώ μιλά με τον υποψήφιο πρόεδρο αρκετές φορές μέσα στην εβδομάδα (διάβασε περισσότερα εδώ).
Πώς έφτασε ένας πάμπλουτος σε τέτοιο σημείο; Μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν θερμός υποστηρικτής του υπερσυντηρητικού Ρεπουμπλικανού υποψηφίου Ρον Ντε Σάντις ή αρκούνταν να εκφράζει δημόσια την αντίθεσή του στους Δημοκρατικούς. Κάποιοι δεν ξεχνούν μάλιστα ότι το 2022 είχε χαρακτηρίσει τον Τραμπ «πολύ μεγάλο σε ηλικία» για να επανεκλεγεί, κι ο Τραμπ είχε χαρακτηρίσει τον Μασκ «καλλιτέχνη στην ανοησία». Ήταν μόλις μία ώρα μετά την απόπειρα δολοφονίας του πρώην προέδρου τον περασμένο Ιούλιου, που ο Μασκ εξέφρασε ανοιχτά την υποστήριξή του με σχετική ανάρτησή του στο Χ.
Μέχρι τότε, ο Μασκ δεν είχε ιδιαίτερη ανάμειξη με την πολιτική. Το 2022 αναρτούσε στο Twitter ότι για πρώτη φορά είχε ψηφίσει κάποιον Ρεπουμπλικανό. Το 2016 είχε χρηματοδοτήσει την εκστρατεία της υποψήφιας των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον. Σύμφωνα με τους New York Times, στη MAGA («Make America Great Again», η ακροδεξιά των Ρεπουμπλικανών) μεταστροφή του καθοριστικός ήταν ο συντηρητικός του κύκλος στο Τέξας, όπου απέκτησε πρόσφατα σπίτι.
Τι μπορεί να οδήγησε τον Μασκ να υποστηρίζει τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών με την ίδια φρενίτιδα που προωθεί τα προϊόντα των εταιρικών κολοσσών του, από τα ηλεκτρονικά αυτοκίνητα της Tesla μέχρι τα διαστημικά εγχειρήματα της SpaceX;
Μπίζνες δισεκατομμυρίων με τους Δημοκρατικούς
Οι γιγαντιαίες εταιρείες του ήδη κάνουν τεράστιες μπίζνες με το αμερικανικό κράτος – και επί της τωρινής κυβέρνησης των Δημοκρατικών. Για την ακρίβεια ο Μασκ είναι ο μεγαλύτερος επιχειρηματικός εταίρος του αμερικανικού κράτους. Κερδίζει δισεκατομμύρια δολάρια από τα συμβόλαια που έχει υπογράψει με αυτό.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος, αρκούν συνοπτικά κάποια στοιχεία που παραθέτει το Politico: Ο Μασκ είναι σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους εργολάβους του Πενταγώνου. Δύο εταιρείες του, η Tesla και η SpaceX, είχαν λάβει περισσότερα από 15 δισ. δολάρια σε ομοσπονδιακά συμβόλαια μέχρι πέρυσι. Η Tesla, νεοσύστατη εταιρεία ηλεκτρικών οχημάτων όταν την αγόρασε ο Μασκ το 2002, απογειώθηκε αφού έλαβε επιχορήγηση 465 εκατ. δολ. από την κυβέρνηση Ομπάμα το 2010. Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση έχει ουσιαστικά κάνει outsourcing το διαστημικό πρόγραμμα της NASA στη SpaceX του Μασκ, η οποία επίσης παρέχει την υπηρεσία δορυφορικού ίντερνετ Starlink που χρησιμοποιήθηκε για την υποστήριξη της άμυνας της Ουκρανίας, αλλά και στις προσπάθειες ανάκαμψης από τυφώνες σε απομακρυσμένες περιοχές.
Με δυο λόγια, ο Μασκ ήδη πλουτίζει αδρά από μια κυβέρνηση της οποίας τελευταία έχει γίνει ο μεγαλύτερος πολέμιος.
Τι παραπάνω θέλει;
Καταρχάς, έχοντας υπογράψει πρόσφατα απόρρητο συμβόλαιο 1,8 δισ. δολ. με το αμερικανικό κράτος, σχεδιάζει πολλά νέα προϊόντα «έχοντας κατά νου την εθνική ασφάλεια», σύμφωνα με τη Wall Street Journal. Η κυριαρχία των διαστημικών υπηρεσιών του Μασκ είναι δε τόσο μεγάλη, που έχει καταστήσει ανήσυχους πολλούς στον κρατικό μηχανισμό της χώρας για την κυριαρχία ενός ιδιώτη σε έναν νευραλγικό τομέα (το διάστημα) που μόνο πρόσφατα καταστάθηκε «αγορά» – προηγουμένως ελεγχόταν από το αμερικανικό κράτος. Μια ανησυχία δικαιολογημένη για πολλούς λόγους – έναν σημαντικό, έδωσε το πρόσφατο ρεπορτάζ της Wall Street Journal που αποκάλυψε ότι ο δισεκατομμυριούχος βρίσκεται σε τακτική επικοινωνία την τελευταία διετία με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Πούτιν μάλιστα αιτήθηκε στον Μασκ να μην ενεργοποιηθεί η δορυφορική υπηρεσία διαδικτύου Starlink πάνω από την Ταϊβάν, ως χάρη προς τον Κινέζο ηγέτη και σύμμαχο του Πούτιν, Σι Τζινπίνγκ.
Ο Μασκ κυλιέται ήδη τόσο παθιασμένα στο κρεβάτι με το αμερικανικό κράτος, που η πρόεδρος της SpaceX Γκουέιν Σότγουελ, ενώ δήλωσε δημοσίως ότι κρατά το στόμα της κλειστό για τη σχέση της εταιρείας με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, ταυτόχρονα υπονόησε ότι αυτή είναι πολύ στενή.
«Το κράτος είμαι εγώ»
Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν ήδη με κυβέρνηση Δημοκρατικών. Κι όμως, ο Μασκ έγραφε στο X πως «εκτός κι αν κερδίσει ο Τραμπ και πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων το βουνό των πνιγηρών κανονισμών (που δεν έχουν να κάνουν με την ασφάλεια!), η ανθρωπότητα δεν θα φτάσει ποτέ στον Άρη. Είναι υπαρξιακό αυτό».
Η φρενήρης υποστήριξη του Μασκ στον υποψήφιο πρόεδρο των Ρεπουμπλικανών δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την αδιαμφισβήτητη επιθυμία του μεγιστάνα για περισσότερο πλούτο, τον οποίο έτσι κι αλλιώς θα έχει δεδομένου του σφιχτού εναγκαλισμού του με το αμερικανικό κράτος.
Για να ανταποδώσει τη στήριξη, ο Τραμπ έχει υποσχεθεί εάν επανεκλεγεί, να διορίσει το Ίλον Μασκ υπεύθυνο ομάδας που θα επιβλέπει την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Η υπόσχεση αυτή ίσως είναι μια αφετηρία για να εξηγηθεί καλύτερα η τραμπική φρενίτιδα του δισεκατομμυριούχου: Ο Μασκ έχει βαλθεί να ζήσει εφεξής «την απόλυτη τεχνοαυταρχική φαντασίωση», όπως έγραφε το Atlantic. «Με την επιρροή του, είναι σε θέση να καταλάβει το κράτος, όχι απλώς να πλουτίσει».
Αν πραγματοποιηθεί η τεχνοαυταρχική φαντασίωση του Μασκ, θα σημάνει αναπόφευκτα την αμετάκλητη κατάρρευση της ψευδαίσθησης ότι οι εκλογές από μόνες τους διασφαλίζουν τη δημοκρατία. Σε έναν κόσμο που θα λαμβάνουν πολιτικές αποφάσεις αδιαμεσολάβητα οι δισεκατομμυριούχοι απλώς με την ιδιότητα του πλούτου τους, η δημοκρατία θα έχει αφήσει την τελευταία της πνοή.
