Ινδές χήρες συμμετέχουν στο φεστιβάλ Holi στο Vrindavan, Ινδία, 15 Μαρτίου 2022. Εκατοντάδες χήρες συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν, σπάζοντας μια ινδουιστική παράδοση 400 χρόνων, στο φεστιβάλ των χρωμάτων ή Holi, που σηματοδοτεί την έναρξη της ανοιξιάτικης περιόδου για τους Ινδουιστές. EPA/HARISH TYAGI
Στις 15 Μαρτίου, εκατοντάδες χήρες γυναίκες συγκεντρώθηκαν σε ναούς στο Vrindavan στη βόρεια Ινδία, μετά από δύο χρόνια που το φεστιβάλ δεν γινόταν λόγω της πανδημίας, για να γιορτάσουν την ανοιξιάτικη γιορτή του Holi (Χόλι). Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτές οι χήρες γιορτάζουν το Holi, τον ερχομό της άνοιξης, αλλά δεν είναι μια ευρέως αποδεκτή πρακτική.
Ο Ορθόδοξος Ινδουισμός απαιτεί από τις γυναίκες να απαρνηθούν τις επίγειες απολαύσεις μετά το θάνατο των συζύγων τους και να ζήσουν τις υπόλοιπες μέρες τους απομονωμένες και στερημένες από κάθε απόλαυση. Αυτές οι γυναίκες συχνά εξοστρακίζονται από την κοινωνία και θεωρούνται καταραμένες. Συνήθως, το Holi -όπως και τα περισσότερα φεστιβάλ και οι χαρούμενες τελετές- απαγορεύεται για τις χήρες Ινδουίστριες, καθώς πιστεύεται ότι η εμπλοκή τους θα έφερνε κακή τύχη σε άλλους. Οι χήρες πρέπει να ντύνονται μόνο στα λευκά και να μένουν μακριά από την ετήσια γιορτή των χρωμάτων.
Αρκετές από τις παλιές παραδόσεις που σχετίζονται με τις χήρες έχουν ξεθωριάσει στις μητροπόλεις της Ινδίας, όμως εξακολουθούν να ακολουθούνται αυστηρά σε αρκετές από τις αγροτικές περιοχές της χώρας. Αν και δεν είναι παράνομο, ένας νέος γάμος για τις χήρες δεν είναι μια ευρέως αποδεκτή πρακτική μεταξύ των Ινδουιστών σε πολλά μέρη της Ινδίας.
Η χηρεία στην Ινδία περιγράφεται συχνά ως μια οριστική και τραγική στιγμή στη ζωή μιας γυναίκας – μια στιγμή κατά την οποία η ταυτότητά της αφαιρείται με το θάνατο του συζύγου της. Αυτό το σύστημα γάμου τοποθετεί τις γυναίκες σε μια ευάλωτη κατάσταση μετά το θάνατο του συζύγου τους, ιδιαίτερα αν δεν κερδίζουν κάποιο εισόδημα από μόνες τους. Δεν μπορούν ούτε να επανενταχθούν στη γονική τους οικογένεια, ούτε να λαμβάνουν κάποια επαρκή υποστήριξη για να ζήσουν αυτάρκεις στο χωριό του μακαρίτη συζύγου τους.
Πολλές από αυτές τις γυναίκες έχουν παντρευτεί πολύ νέες, ίσως στην εφηβεία τους και μένουν χήρες σε αρκετή νεαρή ηλικία, υποχρεωμένες πια να μεγαλώνουν, για την υπόλοιπη ζωή τους, στο σκοτάδι και στην περιφρόνηση. Η συμμετοχή τους τα τελευταία χρόνια στον χορό του φεστιβάλ των χρωμάτων, σηματοδοτεί την σταδιακή ακύρωση αυτών των απάνθρωπων κανόνων σκλαβιάς και καταπίεσης, μιας ινδουιστικής παράδοσης που κρατάει περισσότερο από 400 χρόνια.
