Επιστροφή από την κόλαση: Οι τρεις εβδομάδες που ζούσα με τον κορονοϊό

Στις 17 Ιανουαρίου άρχισα να νιώθω ότι πονούν όλοι μου οι μυς. Ίσως είχα και ελαφρύ πυρετό αλλά ήταν τόσο ανεπαίσθητος που δεν έδωσα σημασία. Τώρα που κοιτώ πίσω, καταλαβαίνω πως ήταν κάπως τρομακτικό το ότι το σπίτι μου και η σχολή ξένων γλωσσών στην οποία μάθαινα ιαπωνικά απείχαν μόλις 5 χλμ από την ψαραγορά της Ουχάν (από εκεί δηλαδή που εκτιμάται ότι γεννήθηκε ο κορονοϊός).

Για να μου περάσει ο πόνος στους μυς πήρα μερικές ταμπλέτες κατά της κοινής γρίπης, αφού πίστευα ότι αυτό μου συνέβαινε: μια απλή γρίπη. Τώρα που το σκέφτομαι έχασα ίσως την πιο σωστή στιγμή για θεραπεία, αφού δεν αντιμετώπισα τον ιό στα πρώιμα στάδια του με αντιικά φάρμακα.

Δεν έχω ιδέα πώς κόλλησα.

Πάντα τρώω στο εστιατόριο κάτω από τη σχολή, δεν πήγαινα πολλές βόλτες γιατί έκανε πολύ κρύο και επειδή ήμουν κουρασμένος μετά τα μαθήματα γυρνούσα κατευθείαν σπίτι μου. Όταν ξεκίνησαν οι διακοπές του εξαμήνου έμεινα με τους γονείς μου και όχι στην εστία. Λίγες ημέρες αργότερα άρχισα να φοράω μάσκα, όπως και όλοι οι άλλοι γύρω μου.

Στις 21 Ιανουαρίου το σώμα μου εξακολουθούσε να πονάει παντού. Τότε αποφάσισα να καλέσω τον μπαμπά μου. Αισθάνθηκε ότι δεν κάτι δεν πάει καθόλου καλά και με προέτρεψε να πάω στο νοσοκομείο αμέσως. Τ

ο απόγευμα έβαλα για πρώτη φορά θερμόμετρο και είδα ότι πράγματι είχα λίγο πυρετό.  Η μαμά μου είπε ότι εάν δεν υποχωρούσε ο πυρετός κατά τη διάρκεια της νύχτας τότε θα έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο. Πήρα ξανά τη θερμοκρασία μου στις 11 το βράδυ, είχα ακόμη πυρετό και έτσι πήγα στο νοσοκομείο Tongji.

Με το που έφτασα εκεί είδα ότι το νοσοκομείο είχε ήδη κατακλυστεί από ασθενείς. Βλέποντας για πρώτη φορά από κοντά γιατρούς με τις ειδικές στολές προστασίας, κάτι που είχα δει μόνο στα ντοκιμαντέρ για τον SARS κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι πολύ άσχημα.

Δεν εξεπλάγην ούτε φοβήθηκα από τον όγκο του κόσμου, το Tongji είναι συχνά γεμάτο επειδή θεωρείται ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία της πόλης. Όμως εξαιτίας του πλήθους αποφάσισα να πάω στο Πνευμονολογικό Νοσοκομείο της Γιουχάν, κι αυτή αποδείχθηκε μια πολύ σωστή επιλογή.

Όταν έφτασα εκεί δεν υπήρχε ούτε ένας ασθενής στην αναμονή. Μου έκαναν κατευθείαν εξετάσεις αίματος και ήπατος καθώς και αξονική τομογραφία. Το αποτέλεσμα της αξονικής έδειξε διεκεκομμένες σκιές στο κατώτερο τμήμα και των δύο πνευμόνων μου.

Ξεκίνησα αμέσως να παίρνω συνταγογραφούμενα φάρμακα καθώς και κάψουλες κινεζικής ιατρικής που επίσης συνταγογραφούνται από το νοσοκομείο.

Ο Tiger Ye.

Όταν σιγά σιγά όλα στη Ουχάν έβαζαν λουκέτο ο μπαμπάς μου με έβαλε σε καραντίνα στο σπίτι. Είχα δει αρκετές ταινίες, ήξερα ότι έπρεπε να έχω στοκ φαγητού στο σπίτι, αγοράσαμε μεγάλες ποσότητες από noodles στιγμής, που τελικά κανείς δεν έφαγε.

Βρίσκαμε τα πάντα στα σούπερ μάρκετ εκτός από απολυμαντικά.

Ο πατέρας μου είναι υπάλληλος γραφείου σε φαρμακευτική και η μητέρα μου φοίτησε σχολή ιατρικής συνεπώς ήταν και οι δύο σε θέση να με βοηθήσουν ώστε να κατανοήσω καλύτερα την κατάσταση.

Η αυτό-απομόνωση μου ξεκίνησε στις 22 Ιανουαρίου. Το δωμάτιο μου διαθέτει δικό του μπάνιο οπότε αυτό με διευκόλυνε πολύ. Η γιαγιά μου μαγείρευε το φαγητό μου, το έφερνε στο δωμάτιο φορώντας μάσκα και χρησιμοποιούσα chopsticks και πιάτα μιας χρήσεως, που μετά πετάγονταν.

Στις 25 Ιανουαρίου έκανα ένα check up. Είχα αρχίσει να βήχω. Ήταν ένας ιδιαίτερος ξηρός βήχας με ελάχιστο κίτρινο φλέμα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η κατάσταση μου είχε χειροτερέψει, η μόλυνση είχε επεκταθεί σε ολόκληρους και τους δύο πνεύμονες. Ο γιατρός μου έδωσε ενδοφλέβιο φάρμακο κρατώντας παράλληλα και την αγωγή που έπαιρνα από το στόμα.

Τότε ήταν που ο γιατρός μου είπε ότι ίσως είχα τον κορονοϊό όμως μόνο η ειδική επιτροπή αποφάσιζε ποιος θα κάνει χρήση του ειδικού τεστ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ 

Ο Δεκάλογος Κατά του Κορονοϊού

Στις 26 Ιανουαρίου μου ήταν σχεδόν αδύνατο να σηκωθώ από το κρεβάτι και ένιωθα κρύα ρίγη σε όλο μου το σώμα. Ένιωθα ότι είχα υψηλό πυρετό και όντως η θερμοκρασία μου ήταν 39C.

Σύμφωνα με μεταγενέστερες αναφορές το δεύτερο στάδιο της ασθένειας μπορεί να κλιμακωθεί απίστευτα γρήγορα αλλά στην δική μου περίπτωση το ίδιο απόγευμα ο πυρετός έπεσε. Ένιωθα λες και είχα πάει στην κόλαση και είχα επιστρέψει.

Η χειρότερη περίοδος ήταν για μένα μεταξύ 21^ης και 26^ης Ιανουαρίου. Έβηχα τόσο πολύ που με πονούσε το στομάχι μου και η πλάτη μου. Αυτές ήταν οι χειρότερες μέρες της ζωής μου.

Ένιωσα τότε ότι χρειαζόμουν ψυχολογική υποστήριξη για να τα καταφέρω.

Έκατσα να δω ξανά το αγαπημένο μου anime και βλέποντας τη χαρούμενη ζωή που απεικονίζει σκεφτόμουν ότι ίσως εγώ είπα εγώ αντίο σε αυτή τη ζωή. Στα μισά του σόου η ηρωίδα αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες αλλά τελικά καταφέρνει να τις υπερνικήσει και να πετύχει στην καριέρα της.

Παραγωγή φαρμάκου της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής στο νοσοκομείο Tongji που χορηγείται σε ασθενείς θετικούς στον κορονοϊό.

Εξετάσεις που έκανα στις 29 Ιανουαρίου έδειξαν βελτίωση και στους δύο μου πνεύμονες. Μια διαβούλευση μεταξύ των γιατρών τους οδήγησε στην απόφαση ότι είχα εκείνα τα στοιχεία που έπρεπε ώστε να εξεταστώ για κορονοϊό.

Ο μεγαλύτερος αδερφός μου στις 29 Ιανουαρίου άρχισε να βήχει ενώ παράλληλα του ανέβηκε πυρετός. Οι εξετάσεις σου έδειξαν μικρά μπαλώματα σκιών στα πνευμόνια του. Θεωρήθηκε ύποπτο περιστατικό. Την ίδια ημέρα η γιαγιά μου απέκτησε πυρετό. Οι δικές μου εξετάσεις επιβεβαίωσαν ότι ήμουν θετικός και πλέον ήμουν καταχωρημένη περίπτωση ασθενούς. Το νοσοκομείο μου χορήγησε δωρεάν για πέντε ημέρες αγωγή αντιρετροϊκών ενώ η υπόλοιπη οικογένεια μου άρχισε να παίρνει συνταγογραφούμενα φάρμακα. Η καλυτέρευση της υγείας μου και η έλλειψη κλινών είχε ως αποτέλεσμα να πάρω εξιτήριο, είχα την οδηγία να πάω σπίτι μου και να παραμείνω σε καραντίνα.

Ο αδερφός επανεξετάστηκε και στις 2 Φεβρουαρίου το αποτέλεσμα έδειξε ότι και αυτός είχε προσβληθεί από τον ιό. Η γιαγιά μου παρουσίασε πυρετό για 4 ημέρες αλλά ποτέ δεν της έγινε εξέταση όπως δεν έγινε εξέταση για την μητέρα μου, αλλά πήραν και οι δύο φάρμακα. Ο αδερφός μου συνήλθε και σε νέο τεστ βγήκε αρνητικός.

Στις 4 Φεβρουαρίου μια αξονική έδειξε βελτιωμένη εικόνα στους πνεύμονες μου και ο βήχας σταμάτησε. Μου έγινε ξανά τεστ και την επόμενη ημέρα τα αποτελέσματα βγήκαν αρνητικά. Όμως οι οδηγίες των γιατρών ήταν ότι έπρεπε να επαναλάβω το τεστ.

Στις 7 Φεβρουαρίου το τεστ βγήκε για δεύτερη φορά αρνητικό και πλέον δηλώθηκα υγιής.

Πηγή: The  Guardian