Το βράδυ είναι ήδη προχωρημένο, σχεδόν παίζει ο Ολυμπιακός, και το μαγαζί είναι κλειστό, ο δρόμος είναι κλειστός, το χωριό, ο Δήμος, η Περιφέρεια και η χώρα. Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι το εντόπιο αστυνομικό τμήμα, ενας αστυφύλαξ “Κε Πανάγο μας νομίζουμε ότι πρέπει να καταθέσετε ως κατηγορούμενος σε υπόθεση που σας αφορά, ελάτε αμέσως”. Πήγα από εκεί και παντού είχε σκοτάδι, μπήκα στις μύτες και πήγα κατευθείαν στο κρατητήριο ώστε να εξαντλήσω το χειρότερο σενάριο. Εκεί άρχισαν να με δέρνουν οι συγκρατούμενοι, ένας γείτονας μου έκανε ηλεκτροσόκ, ο περιπτεράς με βάραγε με ματσακόνι, η φαρμακοποιός μου έσβηνε στα μπράτσα μου Ρόθμανς και Μάρλμπορο, γενικά είχε ζόρι. Κάποια στιγμή ενεμφανίσθη η Δήμαρχος και άρχισε η Δίκη και τότε ήταν που ακριβώς άνοιξα οριακά την τηλεόραση και το ντέρμπυ ήταν περίπου στα ίσια. Όλοι ησύχασαν και έφυγα ,αθώος και μεγαλοπρεπής, περπάτησα μέχρι το σπίτι και από τότε δεν με έχει ενοχλήσει κανείς. Ή έχει παράταση οπότε έρχεται το τέλος μου σύντομα, ή πλέκω σενάρια για να σας απασχολώ διότι δεν μου αρέσει το μπάσκετ. Όπως και να έχει διαβάσετε αυτό το ταπεινό κείμενο στο ημίχρονο, είναι σίγουρα καλύτερο από διαφήμιση μπύρας. Ίσως.
