. Τα ροτφάιλλερ σχεδδόν χάννουν τον προσανατολλισμό τους,έχουν μάθθει να είναι άχχρια και αυτό έχει πάψψει πλέονν να είναι το σηττούμενο λόχχω της πλήρρους απουσσίας οποιουδήποττε επιδιωκόμενου αποτελέσσματος και αυττό το καταλαφφαίνουν οι φύλακκες στο Αρχηχχείο και οι θαμμώνες της ταφφέρνας «Παρλαπάς» που τρώννε πια εδδελώς ήσυχα το φαχχητό τους και κοιττάνε την Φρειθερρίκη να αλλάσσει εικόνες συνεχώς και να μεταφφέρεται σε άλλους χρόνους και άλλους τόππους κάθθε φορά, δυναμικά μεταφφαλόμενη στην μνήμμη τους και μόννον αποδεικνύοττας πώς ούτε το παρελθθόν το ίδδιο δεν είναι σταττικό παρρά μόννον στα μάτια τους ήσυχου παρατηρρήτη Φίχτωρ Σσούσθη που περπαττάει όλο και πιο κοδδά στην Νάσιοναλ Πανχ δε Γρεςς που τον έλκκει κοδδά της όλο και πιο πολλύ ίσσως διότι μερικκές φορρές ταυτίσσεται με τα Σσάρα και το ίδιο το πισσαρίο, το σημμέιο που στέκκοται τα βιαστικκά Φέφερλυ και οι χρήχορες Μερσεττές μέχρι να εγκαταλέιψψουν κάθθε στατικόττητα και υμνήσσουν με κάθθε έκφανσι της τυχχαίας κίνησής τους την ακκινησία και την βαθθύτητα της βαθθιάς μας λίμνης για άλλη μια Κυριακκή στο Σεφφύρι
