Μετά την αποκαλυπτική απολογία Μίχου την Παρασκευή που ξήλωσε το αφήγημα της άγνοιας, έτσι όπως διατυπώνεται από τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της Χρυσής Αυγής, η καινούργια εβδομάδα ξεκίνησε με τις απολογίες δύο ενεργών στελεχών της ναζιστικής οργάνωσης με εξαιρετικά βίαιο υπόβαθρο, το οποίο άτσαλα και καθόλου πειστικά επιδίωξαν να συσκοτίσουν στο δικαστήριο.
Ο Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης και ο Ηλίας Παναγιώταρος που απειλούσαν θεούς και δαίμονες όσο ήταν βουλευτές, σήμερα εμφανίστηκαν ως θλιβεροί μικρέμποροι τρέλας. Ήταν δύο τοποθετήσεις απολύτως εφάμιλλες με το συγκείμενο της επικίνδυνης φαιδρότητας που ξύπνησε η χώρα μετουσιωμένη για λίγο σε μια ιδιότυπη Gotham City. Απλά οι «δικοί μας» κλόουν δεν έχουν τίποτα χαρισματικό να εισφέρουν στο δημόσιο θέαμα. Μόνο βία και μίσος
Τα χρυσαυγίτικα έδρανα είχαν παρουσία, μικρότερης πυκνότητας, όμως, σε σχέση με την απολογία του Κασιδιάρη καταδεικνύοντας την απόφαση της οργάνωσης να εξασφαλίσει μια υποτυπώδη γαλαρία για τα εναπομείναντα υπόδικά στελέχη της. Η Μάγδα Φύσσα ήταν εκεί μαζί με την αδερφή του Παύλου να ακούν υπομονετικά τις απίθανες και στερημένες οποιασδήποτε συνεκτικής λογικής, επινοήσεις των φασιστών.
Ο πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης που ορμούσε με μένος στους πάγκους της λαϊκής αγοράς στο Μεσολόγγι, αυτοπροσδιορίστηκε ως «εθνικιστής» και προσπάθησε να θολώσει τη σημασία των συμβόλων του ναζισμού με τους ισχυρισμούς ότι «στη Βουλή περπατάμε πάνω σε σβάστικες» ή με την ανεκδιήγητη πεποίθηση ότι ο χιτλερικός χαιρετισμός αποτελεί το μοναδικό εφικτό χαιρετισμό στις κοινωνικές συναναστροφές. Δεν έκρυψε, βέβαια, τη λατρεία του προς του πραξικοπηματίες και τα πραξικοπήματα.
Με περίσσιο καμάρι υπερασπίστηκε τους πυροβολισμούς που έριξε στην κηδεία του αμετανόητου χουντικού Νικόλαου Ντερτιλή το 2013, γιατί – όπως είπε – θεώρησε υποχρέωση του να τον τιμήσει. Για τη δημόσια υποκίνηση του σε πραξικόπημα τον Ιούνιο του 2018, αφενός χαρακτήρισε «γελοία» την κατηγορία, αφετέρου υπερθεμάτισε λέγοντας «δε θα βάλω το σύνταγμα και το πολίτευμα πάνω από την πατρίδα». Καταδίκασε χλιαρά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα αλλά πέραν τούτου δεν ξέρει τίποτα για το πώς οργανώθηκε και δρομολογήθηκε η δολοφονία και αντίστοιχα δε γνωρίζει τίποτα για την επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και στα μέλη του ΠΑΜΕ.
Σειρά είχε ο κουστουμαρισμένος Ηλίας Παναγιώταρος, που εντάχθηκε στη Χρυσή Αυγή από το 1993 και αποτελεί μέχρι σήμερα μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου. Υπήρξε, επίσης, οργανωτής της Γαλάζιας Στρατιάς, του οχήματος διείσδυσης της ακροδεξιάς στην κερκίδα αλλά και επιχειρηματίας στο χώρο του παραστρατιωτικού life style, διατηρώντας για πολλά χρόνια σχετικό κατάστημα.
Σ’ αυτές τις δυόμιση δεκαετίες ο Παναγιώταρος έχει πρωταγωνιστήσει σε μπόλικες επιθέσεις στον Άγιο Παντελεήμονα, στην Πάρο, στο θέατρο Χυτήριο, σε εκδηλώσεις για το μακεδονικό λεξικό και την ιθαγένεια, ενώ είχε προαναγγείλει τις επιθέσεις στο Συνεργείο στην Ηλιούπολη και στα μέλη του ΠΑΜΕ στη Ζώνη Περάματος, πράγματα που προφανώς αρνήθηκε ή προσπάθησε να υποβαθμίσει. Μπροστά στους δικαστές ξεπέταξε γρήγορα το επιχείρημα της πολιτικής σκευωρίας και άπλωσε όλο το απαύγασμα της ακροδεξιάς συνομωσιολογίας με σκληρή ξενοφοβική γλώσσα στη συνεχή επωδό του ονόματος του επιχειρηματία George Soros. Ισχυρίστηκε ότι έμαθε ποιος ήταν ο Γιώργος Ρουπακιάς από τις ειδήσεις, παρότι έχουν συνυπάρξει σε φωτογραφικά εσταντανέ.
Άδειασε το τάγμα εφόδου της Νίκαιας, ισχυριζόμενος ότι με απόφαση Μιχαλολιάκου παύτηκαν την επόμενη της δολοφονίας Φύσσα όλα τα εμπλεκόμενα μέλη, απολύθηκαν οι Πατέλης και Καζαντζόγλου και έκλεισαν τα γραφεία της τοπικής κάτι που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την απολογία του πυρηνάρχη Πατέλη, ο οποίος δήλωσε ότι ουδέποτε απολύθηκε. Από τη συγκεκριμένη αποστροφή της απολογίας Παναγιώταρου φαίνεται ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έχει αποφασίσει να αφήσει ακάλυπτη την τοπική της Νίκαιας με σκοπό να δραπετεύσει η ίδια από τις ευθύνες που τη βαραίνουν.
Και καθώς η δίκη πλησιάζει προς την ολοκλήρωση της αποτυπώνεται πιο καθαρά από ποτέ ότι η Χρυσή Αυγή, αποδυναμωμένη και κατακερματισμένη δεν ενδιαφέρεται να περισώσει καμία «τιμή», γιατί μάλλον ουδέποτε είχε. Το μοναδικό τους μέλημα είναι να γλιτώσει ο αρχηγός με τα πρωτοπαλίκαρα του ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο αυτοεξευτελισμού και αλληλοεξόντωσης. Αλλά αυτά είναι δικά τους ζητήματα. Απασχολούν κυρίως το περιορισμένο πιστό τους ακροατήριο. Όλους τους υπόλοιπους τους απασχολεί η απονομή δικαιοσύνης και το Ποτέ Ξανά.