Δε ζητάω να μου πείτε αν υπήρξατε καλός ή κακός δήμαρχος, προφανώς δεν είστε ο αρμόδιος. Υπάρχει όμως η αίσθηση ότι η ζωή στην πόλη, προϊούσης της κρίσης, χειροτερεύει… Επαναλαμβάνω, δεν είναι απλό να ζυγίσουμε επιτεύγματα και παραλήψεις για να φτάσουμε σε συμπέρασμα αν ήμουν επιτυχημένος, όταν στην πόλη σοβεί μια σοβαρότατη οικονομική κρίση για την οποία δεν είμαι υπεύθυνος. Και δεν μπορώ να μη σημειώσω ότι καλώς η κακώς, πολύ κακώς δηλαδή, στα καθήκοντά μου επεμβαίνουν χίλιοι δυο φορείς. Νομίμως δυστυχώς.
Σε κάθε συνέντευξή σας επικαλείστε την ανάγκη για μεγαλύτερη αυτονομία. Τι κάνατε για να την πετύχετε; Για να επιτευχθεί θα πρέπει να συνδιαλλαχθείς με μια κεντρική κυβέρνηση σε κατάσταση γαλήνης. Σε αυτά τα τρία χρόνια οι υπουργοί βρίσκονται μέσα σε ένα σέικερ, δεν έχουν μυαλό (καμιά φορά ούτε διάθεση) για βαθιές μεταρρυθμίσεις. Για να είναι όντως ο δήμαρχος το αφεντικό της πόλης πρέπει η Αθήνα να γίνει μητροπολιτικός δήμος .
Δεν αισθάνεστε δηλαδή έτσι; Αφεντικό της Αθήνας; Στο μυαλό του κόσμου είμαι. Είμαι ένας αποφασιστικός παράγοντας σε πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορώ να διατάζω για όλα.
Θα θέλατε δηλαδή να είχατε αρμοδιότητες σαν κι εκείνες του δημάρχου της Νέας Υόρκης για παράδειγμα; Βέβαια. Το πρότυπο της Νέας Υόρκης είναι ακριβώς το πρότυπο μιας μεγαλούπολης.
Ναι, αλλά σε μια ενδεχόμενη δεύτερη θητεία, τι σας κάνει να πιστεύετε ότι τα πράγματα θα πάρουν αυτήν την κατεύθυνση; Θα βγουν οι πολιτικοί από το σέικερ; Όσοι έχουμε τα μυαλά μας μέσα στο κεφάλι μας σε αυτή τη χώρα δεν εγκαταλείπουμε γιατί ενδόμυχα έχουμε την ελπίδα ότι κάποτε θα επικρατήσει ο κοινός νους.
Ο κοινός νους στην Αθήνα εδώ και δεκαετίες φωνάζει να παραχωρηθούν εξουσίες στο δήμαρχο. Να αποκτήσει κι αληθινό νόημα η φράση «τα παράπονά σας στο Δήμαρχο» κι όχι να απολογούμαι εκεί που δε φταίω. Πάρτε τα μεγάλα προβλήματα της Αθήνας: τοξικοεξαρτημένοι, άστεγοι, μεταναστευτικό, εγκληματικότητα. Κανένα δεν είναι στην αρμοδιότητά μας. Πρέπει με μια βαθιά νομοθετική μεταρρύθμιση να ενώσουμε το πρόσωπο, τον Δήμαρχο (που είναι λογικό να νιώθει πιο κοντά του ο κόσμος) με το θεσμικό πλαίσιο. Να ενηλικιωθούν έτσι όλοι οι Δήμοι. Σιγά σιγά να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά, ούτως ώστε να εκλείψει και η πολιτική εξάρτηση από τα κόμμματα.
Ξέρετε, γίνεται μια μικρή επανάσταση στον Δήμο, την οποία ο κόσμος ίσως να μην αντιλαμβάνεται γιατί αδημονεί για καλύτερες συνθήκες ζωής. Εμείς επιλέξαμε να ασχοληθούμε αρχικά με ένα μεγάλο ποσοστό που λιμοκτονεί και θεωρώ ότι παρήχθη σοβαρό κοινωνικό έργο π.χ. με τον Κόμβο Αλληλοβοήθειας Πολιτών. Αυτό ήταν το πρώτο μας μέλημα. Σε δεύτερο επίπεδο, θέλουμε να βάλουμε τα θεμέλια για να ζωντανέψει η πόλη και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας μέσω των πόρων που εμείς φέραμε.
Τι είδους θέσεις εργασίας; Ας πούμε σχετικές με τη μικροχειροτεχνία που ανθούσε σε αυτές τις γειτονιές του ιστορικού κέντρου της πόλης. Έπειτα, έχουμε πάρει το ξενοδοχείο «Μπάγκειον» (σ.σ. Πλατεία Ομονοίας & Αθηνάς), το επιδιορθώνουμε με κεφάλαιο 9 εκατομμυρίων ευρώ και σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε εκεί μια κυψέλη νεανικής επιχειρηματικότητας μικρής κλίμακας.
Πάντως και το 2010 το ίδιο μεγαλεπήβολο ακουγόταν και το αθηναϊκό Κάμντεν… Ναι, δεν κάναμε όλα όσα δεσμευθήκαμε να πραγματοποιήσουμε. Κάναμε όσα μπορέσαμε. Φτιάξαμε τα 7 σημεία εξυπηρέτησης του δημότη με πλήρη ηλεκτρονικό εξοπλισμό προωθώντας την ηλεκτρονική διακυβέρνηση σε τέτοιον βαθμό ώστε 80 συναλλαγές με το Δήμο να μπορείτε να τις κάνετε κι από το σπίτι σας. Επίσης, χτίζουμε και σχέση εμπιστοσύνης με τον πολίτη, βγάζουμε τον προϋπολογισμό του Δήμου στον αέρα έτσι ώστε σε συνάρτηση με τη διαύγεια να ξέρει ο καθένας τι μπαίνει και τι βγαίνει στο ταμείο.
Μου επιτρέπετε όμως κι εμένα ως κάτοικο αυτής της πόλης να με απασχολεί περισσότερο το ότι μένω τρία στενά κάτω από την πλατεία Συντάγματος και το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι μου μοιάζει με δημόσιο ουρητήριο, ενώ δεν υπάρχουν κοντά μπλε κάδοι σε σταθερό σημείο με αποτέλεσμα το ίδιο πεζοδρόμιο συχνά να είναι και μια μικρή χωματερή… Το καταλαβαίνω το ζήτημα της καθαριότητας. Αλλά είναι προβλήματα που γέννησε η παρούσα κατάσταση. Κάδους έχουμε, αλλά καταστρέφονται συνεχώς. Και δεν μπορούμε να κυνηγάμε από πίσω τους πολίτες και να πλένουμε συνεχώς όλα τα πεζοδρόμια. Τα προβλήματα δεν πρόκειται να εκλείψουν. Εγώ στέκομαι όμως στο ότι κρατήσαμε την πόλη όρθια. Αν συνεχιζόταν η διαχείριση του παρελθόντος, η πόλη θα είχε καταρρεύσει. Δε θα μπορούσε να έχει ούτε καθαριότητα, ούτε φωτισμό. Το ξέρετε ότι στην αρχή της θητείας, οι προμηθευτές δεν κατέβαιναν σε διαγωνισμούς επειδή τους χρωστούσε ο Δήμος; Σε διάστημα τριών ετών, αυτά μπόρεσα να κάνω. Ας κάνουν όμως και οι υπόλοιποι τη δουλειά τους. Για παράδειγμα, εγώ φταίω που δεν υπάρχει ένας καταυλισμός και περιφέρονται οι Ρομά σε όλη την πόλη; Πολύ θα ήθελα από τους δημοσιογράφους να θέτουν αυτά τα ζητήματα στην πραγματική τους διάσταση.
Στην επόμενη σελίδα: Είναι ίδιο πράγμα τα συσσίτια της Χρυσής Αυγής με τη Βίλα Αμαλία;
