ΜΟΥΣΙΚΗ: Η πρώτη κασέτα που αγόρασα ποτέ ήταν των Ace of Base. Αυτή η επιλογή έμελλε να στοιχειώσει το μουσικό μου μέλλον και να με κατατάξει στους αδιόρθωτους pop fans, εκείνους που στην υποψία του ακούσματος από κάποια καφετέρια στο δρόμο, των πρώτων στίχων κομματιού της Britney Spears, κοιτάνε σαν πράκτορες δεξιά- αριστερά και αρχίζουν να λικνίζονται και να τραγουδάνε, μόνοι τους. Ευτυχώς, φοράω γυαλιά ηλίου και δεν με βλέπουν.
Για καλή τύχη δική μου (και των γειτόνων μου) το Λύκειο με βρήκε στην εποχή των Oasis και των Green Day και έτσι οι Spice Girls έδωσαν σκυτάλη -με μεγάλη δυσκολία- σε ακούσματα british rock και american punk rock αλλά και πάλι με διάθεση, φωνή και κινησιολογία τραγουδίστριας σε girl band σε πανεπιστημιακή τελετή. Λάτρεψα το live των 2 cellos στην Αθήνα, είναι η κλασική παιδεία της μαμάς μου που ρέει πάντα στο αίμα μου (και τον εγκέφαλό μου) και το live των Arctic Monkeys στο Finsbury του Λονδίνου πριν από τρεις μήνες. Πριν από περίπου έναν χρόνο, πήγα σχεδόν κλαίγοντας, σαν σκυλί που σιχαίνεται τον κτηνίατρο, στους Queens of the Stone Age στο Wembley και φεύγοντας σκέφτηκα πως μάλλον ήρθε η ώρα να προβληματιστώ και να ανοίξω λίγο τους μουσικούς μου ορίζοντες… Καλά, βλέπουμε!
ΒΙΒΛΙΑ: Λατρεύω τα βιβλία και κυρίως λατρεύω να σημειώνω πάνω τους! Μέχρι αηδίας. Με μνήμη χρυσόψαρου, συμβαίνει την ώρα που διαβάζω την τελευταία σελίδα να έχω ήδη ξεχάσει τι έχει συμβεί καμιά 200αριά σελίδες πριν για να καταλήξουμε στο φινάλε. Επομένως, υπογραμμίζω, σημειώνω, τσακίζω σελίδες. Μια ζωή σνομπάρω τους εμπορικούς Έλληνες συγγραφείς, σαν να μοιάζουν με τη «Βουγιουκλάκη των εκδόσεων» όμως φέτος, υπέπεσα στην αμαρτία να διαβάσω Λένα Μαντά. Ντρέπομαι αλλά αγάπησα. Στα Κύθηρα διάβαζα 6 ώρες τη μέρα, το ένα μετά το άλλο και ευτυχώς είχε ήλιο γιατί αν έβγαζα τα γυαλιά ηλίου τα πρησμένα μάτια μου δεν ήταν και το καλύτερο καλοκαιρινό θέαμα. Μου αρέσουν τα βιβλία με ατμόσφαιρα, αγαπώ την Jane Austen και πάντα αφού διαβάσω έναν κλασικό συγγραφέα, μπαίνω και διαβάζω την ανάλυση του βιβλίου. Δεν χορταίνω τα βιβλία των media και θεωρώ εξαιρετικούς τους Noam Chomsky, John Fiske και Marschall McLuhan. Επίσης, διαβάστε οπωσδήποτε Denis McQuail Mass Communication Theory, έτσι για ένα introduction στα όσα γίνονται γύρω μας.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Πρέπει να μην έχω κοιμηθεί σε 3 ταινίες σε όλη μου τη ζωή. Μπορεί να γίνεται η μάχη των μαχών, η σκηνή των σκηνών, εγώ αν νυστάζω, θα κοιμηθώ. Και συνήθως νυστάζω. Το απολαυστικά κυνικό χιούμορ του Woody Allen με κρατάει ξύπνια μέχρι το τέλος, όμως όταν με ρωτάνε ποια είναι η αγαπημένη μου ταινία, μου συμβαίνει το ίδιο με το «πες μας ένα ανέκδοτο». Δεν θυμάμαι καμία. Ο κόσμος πιστεύει πως είμαι σπίτι και διαβάζω Σούπερ Κατερίνα, όμως αλήθεια βλέπω πολλές ταινίες. Σχεδόν κάθε μέρα. Ποια είδα χτες; Ρε αλήθεια, δεν θυμάμαι…
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Ξυπνάω το πρωί, ανοίγω μάτια, παίρνω χάπι θυροειδή (πρέπει για μισή ώρα μετά να μην φας, οπότε κερδίζω χρόνο) και μπαίνω instagram. Είμαι online από το πρώτο δευτερόλεπτο της μέρας μου μέχρι το τελευταίο και από πέρσι που έκανα και το www.yes-I-do.gr έχω και νέο βραχνά στο κεφάλι μου. Κοιτάω όλη μέρα τα post views και καμαρώνω σαν μάνα που μπήκε το παιδί της στη νομική όταν τα posts πάνε καλά! H Popaganda έλειπε από το ελληνικό ίντερνετ και το χαζεύω καθημερινά, 9gag για ξεκούραση και Vice. To Yes I do το είπα; Το λέω τώρα.
ΣΠΟΡ: Οι γονείς μου με έβγαλαν από το μαιευτήριο με φορμάκι του Ολυμπιακού, επομενώς οι γηπεδικές επιλογές μου ήταν εξαιρετικά περιορισμένες μεγαλώνοντας. Κάθε Σεπτέμβριο τα παιδάκια έπαιρναν καινούρια βιβλία, εμένα μου έπαιρναν διαρκείας για το ΣΕΦ. Μέχρι τα 15 πήγαινα και είχε πλάκα. Όταν συνειδητοποίησα πως συναντούσα μόνο τα αγοράκια από το σχολείο μου κατάλαβα πως κάτι έκανα λάθος. Η απόφαση ελήφθη μέσα σε ένα βράδυ και στο ΣΕΦ δεν ξαναπήγα ποτέ. Συνέχισα ωστόσο να κολυμπάω για τον Ολυμπιακό και να κάνω πρωταθλητισμό στην κολύμβηση μέχρι που οι Πανελλήνιες μου εξαντλούσαν κάθε ανάσα του 24ωρού μου. Όταν κάνω παιδί, να θυμηθώ πάντως να το πάω σε ομαδικό άθλημα. Καλή η πισίνα, αλλά πόσες φορές να μετρήσεις τα πλακάκια; Πάντως όταν έχει στην τηλεόραση πρωτάθλημα στίβου ή πισίνα, το βλέπω φανατικά. Εννοείται πως λατρεύω να βλέπω και την Εθνική μας. Ειδικά όταν κερδίζουμε…
TV: Δεν έχω δει ποτέ ούτε μια ελληνική ταινία. Ποτέ. Καμία. Μισώ την ελληνική τηλεόραση και ας δουλεύω γι’ αυτήν. Δεν μπορώ τις εκπομπές, τις ειδήσεις, τη βλακεία, το επίπεδο και την ηθική των (περισσότερων) ανθρώπων που δουλεύουν εκεί. Το MTV ευτυχώς είναι μια άλλη περίπτωση. Βλέπω Game of Thrones (και εκεί κοιμάμαι ανά τακτά χρονικά διαστήματα), Homeland, έχω μεγαλώσει με το χιούμορ των Friends στο repeat και με τη Μαριάνθη που κάναμε μαζί τα Everyday Girls στο MTV έχουμε σκάλωμα (ντρέπομαι) με το Dolce Vita. Σε κάθε πιθανή και απίθανη περίπτωση, υπάρχει πάντα μια ατάκα της Σάσας ή της γιαγιάς Μαρκάτου που ταιριάζει γάντι. Τι να κάνεις; Δεν φταίμε εμείς.
ΤΑΞΙΔΙ: Κάθε ταξίδι είναι μια ανάμνηση και δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις όταν πρόκειται για τις μέρες του χρόνου που το μυαλό σου ηρεμεί, ρίχνει ταχύτητα και γεμίζει εικόνες και χρώματα. Λατρεύω το Λονδίνο και όσες φορές και να πάω, το άρωμά του γεμίζει την ψυχή μου και με καλεί σαν μαγνήτης να το επισκεφθώ ξανά. Μετάνιωσα φρικτά που επέστρεψα Ελλάδα μετά το μεταπτυχιακό μου και κάπου μέσα μου ελπίζω να μου γίνει κάποτε μια πρόταση που να με ξαναφέρει στο δυαράκι μου στο Notting Hill. (Μήπως αυτή τη φράση να τη βάζαμε και στα αγγλικά; Ποτέ δεν ξέρεις!). Θέλω να ταξιδεύω. Εξακολουθητικός Μέλλοντας. Θέλω να μπαίνω στο αεροπλάνο, να κάνω check in, να κοιτάω τα σύννεφα, τον διάδρομο, τους ανθρώπους. Θέλω να χαλάω όλα μου τα λεφτά στα ταξίδια, να πίνω καφέδες, κρασιά, να κάνω βόλτες και να ονειρεύομαι κάθε φορά μια πιθανή μετακόμιση. Επόμενος προορισμός μου θέλω να είναι η Ιαπωνία.
ΤΩΡΑ: Εδώ και 4 χρόνια είμαι παρουσιάστρια στο MTV και φέτος θα συνεχίσω με τη Νικολέττα, ένα project που ξεκινήσαμε πριν χρόνια με τη Μαριάνθη, να ανακαλύπτουμε και να παρουσιάζουμε ανθρώπους της πόλης. Ταυτόχρονα, θα πέσω (μαζί με όλη την ομάδα) με τα μούτρα στο www.yes-I-do.gr που εξελίσσεται στο δικό μας case study, καθώς μέρα με τη μέρα αναπτύσσεται και μας εκπλήσσει απίστευτα ευχάριστα. Από Φεβρουάριο θα έρθει και κάτι ακόμα που όμως είναι πολύ πολύ πολύ νωρίς να πω! Αυτό το κακό μάτι όσο περνάνε τα χρόνια, όλο και το πιστεύω περισσότερο! Αχ μπορώ να πω και κάτι ακόμα; Το σκάλωμά μου τον τελευταίο καιρό είναι οι Έλληνες δημιουργοί! Έτσι, στα Everyday Girls τους ψάχνουμε στα σοκάκια της Αθήνας, τους ανακαλύπτουμε και τους παρουσιάζουμε γιατί πιστεύουμε σε αυτούς! Ως εκ τούτου, σπάνια θα με δεις να φοράω κάτι που δεν είναι φτιαγμένο από Έλληνα Designer και δεν εννοώ απαραίτητα High Street. Εννοώ απλά ταλαντούχο άτομο! Στη φωτογράφιση φοράω εσπαντρίγιες από το The Workshop (του αγαπημένου μου Jason), κολιέ Μάγια Ζούλοβιτς, Paul Sarz και Πριγκιπώ, βραχιόλια 3rd Floor και γυαλιά ηλίου Gazer, επίσης από Έλληνες! Ουφ! Τα είπα όλα! Η φωτογράφιση έγινε στο uber urban κομμωτήριο (και πάνω στη Vespa) του αγαπημένου μου κομμωτή Δημήτρη Παπακυριακού, στο Hair Studio 30, στο Παγκράτι!
