Η Λυδία Παπαϊωάννου και η φαντασίωση με τον Κομπέην

Μας είπε για τον Κομπέην, για τις αφίσες του Trainspotting, για την εκπομπή της στο Mad και ότι είναι γουρλού. Κυρίως γι’ αυτό τη βάλαμε να μας κάνει ποδαρικό.

ΜOYΣΙΚΗ Σίγουρα υπήρξε μια περίοδος που ήθελα να είμαι το κορίτσι του Κομπέην παρόλο που μας είχε αφήσει χρόνους. Θυμάμαι επίσης ότι έκλαψα την πρώτη φορά που άκουσα το “Exit Music (for a film)” των Radiohead, ότι δεν είχα ξεφύγει από τις ρίγες και τα ακούσματα της brit pop και ότι όταν ανακάλυψα τον ήχο των punk rock συγκροτημάτων ένιωσα την ίδια ευχαρίστηση που αισθάνομαι και σήμερα όταν ακούω στο αυτοκίνητο NOFX, Strung Out κ.ο.κ. Το πιο φανταστικό live της ζωής μου ήταν η εμφάνιση των Bad Religion σε ένα φριχτό, κατά τ’ άλλα, φεστιβάλ στην Αυστρία και το acoustic live των Vodka Juniors στην Μεσακτή της Ικαρίας την ώρα που έδυε ο ήλιος.

ΤΑΙΝΙΕΣ Δεν είναι πρώτες στη λίστα με τις αγαπημένες μου, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ το Kids και το Trainspotting. Αχ, Μαρκ Ρέντον, πόσο σ’ αγαπούσα. Είχα κλέψει και μια αφίσα με τον ΜακΓκρέγκορ ως Μαρκ Ρέντον που ήταν κολλημένη στον τοίχο σε γνωστό στέκι της Αθήνας, αλλά δεν μπορώ να πω ποιο. Βασικά, δεν θυμάμαι.

ΒΙΒΛΙΑ Μεγάλωσα διαβάζοντας όλα τα βιβλία που διάβαζαν τα παιδιά της γενιάς μου, κλασικά και μη, “Το καπλάνι της βιτρίνας”, “Ο Τρελαντώνης”, “Στο τσιμεντένιο δάσος”, “Τα Χέγια”. Βρίσκω φανταστικό αυτό που μπορούν να κάνουν τα βιβλία στο λεξιλόγιο και τις γενικές γνώσεις ενός παιδιού. Ως ενήλικη, διαχρονικά αγαπημένο μου είναι το “Middlesex” του Τζέφρι Ευγενίδη και πιο πρόσφατα διάβασα το “Ένα Κάποιο Τέλος” (εκδ. Μεταίχμιο) του Τζούλιαν Μπαρνς το οποίο και προτείνω στους πάντες.

INTERNET Όταν πρωτοβάλαμε ίντερνετ στο σπίτι θυμάμαι τις μόνιμες φωνές “βγες από το ίντερνετ θέλω να πάρω τηλέφωνο” της μητέρας μου και τα δικά μου “μην παίρνετε τηλέφωνο είμαι στο ίντερνεεεετ” καθώς άκουγα τα μαλλιά μου να μεγαλώνουν και το χορτάρι να φυτρώνει περιμένοντας να φορτώσει μια σελίδα ολόκληρη. Θυμάμαι επίσης τον ενθουσιασμό μου όταν συνειδητοποίησα ότι μπορείς να βρεις τους στίχους όποιου τραγουδιού ήθελες. Σήμερα ξεκινάω να διαβάζω ό,τι μου κάνει εντύπωση και καταλήγω να διαβάζω μια άσχετη πληροφορία 60 διαδοχικά λινκ μετά. Επιπλέον, αγαπώ το twitter, ασχολούμαι με το relaunch του cosmopolitan.gr και ετοιμάζω το δικό μου site που θα ανέβει σε λίγο καιρό και θα κλέψει το thunder του popaganda!

ΣΠΟΡ Τένις, μπάσκετ, χοροί και πανηγύρια, οι γονείς μου με είχαν γράψει σε όποια δραστηριότητα ήταν διαθέσιμη στη γειτονιά μας. Τελικά όμως το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου σημάδεψε η συγχρονισμένη κολύμβηση με την οποία ασχολήθηκα σε επίπεδο πρωταθλητισμού ως μέλος της Εθνικής Ομάδας. Σταμάτησα λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του 2000 και συνειδητοποιώ ότι από τότε μιλάω ελάχιστα γι’ αυτό. Τι να πω, ίσως μου έχει αφήσει κάποιο ψυχολογικό. Σήμερα ξεδίνω με aerial dance (αυτό με τα πανιά) και surf (αυτό χωρίς πανί).

TV Νομίζω ότι η εκπομπή που με επηρέασε περισσότερο ήταν η δική μου εκπομπή στο MAD χαχα. Πέρα από την πλάκα όμως, το ότι για 7 χρόνια μιλούσα κάθε μέρα επί μία ώρα μόνη μου ακατάπαυστα και για οτιδήποτε νομίζω ότι πραγματικά με διαμόρφωσε. Με βοήθησε στο να μιλάω δημόσια αυθόρμητα μεν φιλτράροντας παράλληλα τη σκέψη μου δε, ακόνισε τα αντανακλαστικά μου και με έφερε για πρώτη φορά σε επαφή με το ψυχολογικό κόστος και τη μετέπειτα διαχείριση του να έχεις πει δημόσια μαλακία.

ΤΑΞΙΔΙ Το ταξίδι που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν το road trip κατά πλάτος της Αμερικής που καταφέραμε να κάνουμε πριν λίγα χρόνια με δύο φίλες μου. Έρημος, μαζορέτες, καουμπόιδες, surf, enchiladas, καζίνο, hostel, μιλκσέικ, Big Sur, τα έχω όλα ανακατεμένα σε μια παρδαλή φούσκα στο κεφάλι μου και όταν τη σκέφτομαι μου φτιάχνει τη μέρα.