Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου; Μια τρομερή καταιγίδα, με αστραπές, βροντές και πολύ νερό, ενώ οι γονείς μου λείπουν και είμαι με τη γιαγιά μου. Στην αρχή έκλαιγα, αλλά η γιαγιά κατάφερε με τις ιστορίες της να με καθησυχάσει. Η γιαγιά μου η Ελευθερία, η γιαγιά των παραμυθιών. Της χρωστάω τη μεγάλη μου αγάπη για τις ιστορίες. Επιπλέον, τώρα που το σκέφτομαι ίσως εξαιτίας αυτής της ανάμνησης, ένα από τα πιο αγαπημένα μου ροκ κομμάτια να είναι το Riders on the storm των Doors. Σημειωτέον, πως έχω συγκρατήσει με κάθε λεπτομέρεια τη βουή της βροχής όπως έπεφτε πάνω στην πόρτα της κουζίνας, η οποία οδηγούσε στην εσωτερική αυλή στου σπιτιού.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιχνίδι; Τίποτα σαν το κόκκινο Alfa Romeo με πετάλια.
Τι θυμάσαι από την πρώτη ημέρα στο σχολείο; Μου είχε κάνει εντύπωση πόσο μεγάλη ήταν η αυλή. Πήγα στο 23ο Δημοτικό σχολείο του Πειραιά, στην περιοχή «Παλατάκι» όπως λεγόταν, και νιώθω τυχερός γιατί είχαμε μια τόσο μεγάλη αυλή. Πολύ σπουδαίο αυτό! Τα παιδιά έχουν πάντα ανάγκη από κίνηση. Αυθόρμητη, όχι προγραμματισμένη. Να τρέξουν, να ιδρώσουν, να πέσουν, να χτυπήσουν, να σκουπίσουν τα δάκρυά τους και να σηκωθούν πάλι για παιχνίδι. Άλλωστε, τα πιο σημαντικά πράγματα στο δημοτικό, στην αυλή τα μαθαίνεις: Να περιμένεις τη σειρά σου, να μοιράζεσαι και να μην εγκαταλείπεις.
Μοιράσου μια αστεία οικογενειακή ιστορία (με τον μπαμπά, την μαμά ή τα αδέρφια) Θα μου μείνουν αξέχαστα όλα τα βράδια που είχαμε κινηματογραφικές προβολές στο σπίτι. Ο πατέρας μου ήταν φοβερός «γκατζετάκιας» της εποχής και είχαμε μηχανή προβολής των 8mm, όπου βλέπαμε διάφορες κωμωδίες, αλλά και όσα κινηματογραφούσε ο ίδιος με μηχανή λήψης. Λυπάμαι μόνο που όλο αυτό το υλικό χάθηκε και δεν ξέρω πώς.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου φαγητό; Ήταν, είναι και θα είναι πάντα οι πατάτες τηγανητές με μοσχάρι κοκκινιστό.
Είχες συμμετάσχει ποτέ σε σχολική παράσταση; Τι θυμάσαι; Συμμετείχα σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις από την τρίτη ως την έκτη δημοτικού. Στην τρίτη, έκανα έναν πρίγκιπα που θα παντρευόταν ένα λουλούδι. Αντί του αναμενόμενου και του προφανούς, να παντρευτώ το τριαντάφυλλο που ήταν το πιο όμορφο κορίτσι της τάξης, τελικά σύμφωνα με το σενάριο επέλεξα την αργοπορημένη ανεμώνη, που καθυστέρησε να φτάσει γιατί είχε σταματήσει να βοηθήσει ένα άλλο λουλούδι που το είχε πληγώσει μια τσουκνίδα… αυτά στην τρίτη τάξη. Στην τετάρτη ήρθε καινούργια δασκάλα, η οποία είχε γιο στην τάξη μου και στο τέλος της χρονιάς πήρε αυτός το ρόλο του πριγκιπόπουλου, ενώ εγώ υποβιβάστηκα σε ιππότη. Μου ήταν αδύνατον να το ξεπεράσω. Πήγα με βαριά καρδιά στην παράσταση, ζώντας για πρώτη φορά στο πετσί μου τι θα πει νεποτισμός και οικογενειοκρατία. Βέβαια, ως ιππότης παντρευόμουν το τριαντάφυλλο κι έτσι σχημάτισα από τότε την πεποίθηση «άσε τη ζωή να σου δείξει, μπορεί να ξέρει καλύτερα από σένα».
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου τραγούδι; Πιτσιρίκι ξετρελαινόμουν όταν άκουγα το «θα πουλήσω το ρολόι και θα πάρω κομπολόι…». Ίσως ήταν μια ενστικτώδης κατανόηση πως η ζωή έχει ανάγκη από την στωικότητα του κομπολογιού. Αρκεί βέβαια να πω ότι το 45άρι δισκάκι με το συγκεκριμένο τραγούδι το’ χω ακόμη στη δισκοθήκη μου με τα βινύλια.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο; Όλα του Ιούλιου Βερν.
Ποιο ήταν η αγαπημένη σου τηλεοπτική σειρά; Νομίζω πως δεν έχασα κανένα επεισόδιο από το «Χαμένοι στο διάστημα».
Ποια ήταν η αγαπημένη σου ταινία; «Ο Νονός». Αν και ακατάλληλη για την ηλικία που ήμουν, πρέπει να ήμουν 10 με 11, κατάφερα να «τρυπώσω» στον κινηματογράφο «Δελφοί» στην Καλλίπολη του Πειραιά και να τη δω. Συγκλονιστική εμπειρία.
Πώς θυμάσαι τη γειτονιά που μεγάλωσες; Ανθρώπινη. Με επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων της γειτονιάς, έστω κι αν αυτό σε κάποιες περιπτώσεις διολίσθαινε στο κουτσομπολιό.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παγωτό; Η σοκολάτα σε όλες τις εκδοχές της.
Ποιες ήταν οι καλύτερες καλοκαιρινές διακοπές που πέρασες ως παιδί; Όταν πήγα για πρώτη φορά στη Νίσυρο, το παραμυθένιο νησί της παραμυθένιας γιαγιάς.
Μοιράσου μια ιστορία με τον καλύτερο σου φίλο. Την αποφασιστικότητα με την οποία εγώ κι ο Χαράλαμπος, μαζεύοντας στα κρυφά ξύλα που ξέβραζε η θάλασσα στα βράχια της Πειραϊκής, ξεκινήσαμε στην ταράτσα του σπιτιού μου να κατασκευάζουμε βάρκα. Το φιλόδοξο εγχείρημα κατέληξε πολύ σύντομα σε μεγάλη αποτυχία, γεγονός που με απογοήτευσε σφόδρα και στράφηκα πλέον στο να σχεδιάζω διαστημικούς πυραύλους στο χαρτί.
