Δεν ήξερα τι να περιμένω απ’ αυτή τη νέα σειρά που ανακάλυψα στο BBC iPlayer εκείνο το βράδυ, πριν από περίπου ένα μήνα. Είχε ένα εικονίδιο με μια τύπισσα ντυμένη στα μαύρα, περίεργη φάτσα, φαινόταν τρομαγμένη αλλά και σαν να ήταν έτοιμη για τσαμπουκά. Έμοιαζε με αυτές τις γυναίκες που δεν ξέρεις αν θα ήθελες να είναι φίλη σου, αλλά είσαι σίγουρος ότι δε θα την ήθελες με τίποτα για εχθρό σου.
H Sarah δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε υπόδειγμα πολίτη: κλέφτρα, μικροαπατεώνισσα, ορφανή από μικρή, έχει μπλέξει με κακές παρέες και έχει κάνει πολλά λάθη. Το δεύτερο μεγαλύτερο από αυτά, μετά την εγκατάλειψη της κόρης της, είναι να βρεθεί στο λάθος μέρος την σωστή στιγμή που μια άγνωστη, ας την πούμε Beth, πέφτει στις ράγες του τραίνου μπροστά στα μάτια της. Τι κάνει η νέα μου φίλη; Της κλέβει την τσάντα, μετακομίζει στο σπίτι της, σχεδιάζει να της αδειάσει τον τραπεζικό της λογαριασμό, κάνει sex με τον γκόμενό της και παίρνει τη θέση της στη δουλειά της. Χωρίς να το θέλει, γίνεται η ίδια Beth γιατί είναι ίδια η Beth.
Τα πως και τα γιατί είναι τα στοιχεία πάνω στα οποία χτίζει την υπόθεσή του το Orphan Black, για να ξεδιπλώσει το πιο αλλόκοτο και ενδιαφέρον story της χρονιάς στη μικρή οθόνη. Άκρως εθιστικό και σχεδόν τέλεια δομημένο, ανακατεύει τη θρησκεία και την επιστήμη σε ένα μείγμα αστυνομικού μυστηρίου και θρίλερ φαντασίας, δημιουργώντας έναν κόσμο που, ποια φαινόμενα, ακόμα και οι εξωτερικές εμφανίσεις απατούν. Έναν κόσμο στον οποίο κάποιος (ή κάποιοι) αποφάσισαν να παίξουν τον Θεό, κάνοντας πειράματα κλωνοποίησης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τριάντα περίπου χρόνια αργότερα, η Sarah μόλις αρχίζει να συνειδητοποιεί που έχει μπλεχτεί, καθώς ανακαλύπτει την απάντηση όταν στέκοντας μπροστά σε δύο κλώνους της ρωτάει, “bloody hell! How many of us are there?”
Και είναι πολλές. Όχι μόνο πανομοιότυπα αντίγραφα, αλλά αυθεντικοί χαρακτήρες που χάρη στις ερμηνείες της Tatiana Maslany παίρνουν όλοι σάρκα και οστά. Και λέω ερμηνείες γιατί κάθε ηρωίδα είναι ένας μοναδικός χαρακτήρας, που τον δημιουργεί και τον ενσαρκώνει τόσο πειστικά, που όταν στο τρίτο επεισόδιο γνωρίζουμε την Cosima, μία από τις κλώνους, στα tv fora ρωτούσαν, ποια είναι αυτή η ηθοποιός; Μια ερώτηση που λίγοι θα κάνουν από’ δω και στο εξής, αφού η Maslany είναι το κέντρο πολλών διθυραμβικών κριτικών για την σειρά σε Αγγλία και Αμερική. Και δικαιολογημένα: όταν οι πιο πολλοί ηθοποιοί είναι υποψήφιοι για βραβείο για ένα ρόλο, εκείνη θα μπορούσε άνετα να είναι υποψήφια για έξι. Στην ίδια σειρά!
Πέρα απ’την Maslany όμως, το Orphan Black ξεχωρίζει και ως μια πολύ προσεγμένη παραγωγή. Οι δημιουργοί του δούλευαν οχτώ χρόνια αναπτύσσοντας την ιδέα και φαίνεται: απ’τους James Bond-ικούς τίτλους αρχής και το σενάριο μέχρι τις επιστημονικές θεωρίες και τα ειδικά εφέ, όλα μαζί φτιάχνουν ένα καλογυρισμένο drama – αυτή την λέξη χρησιμοποιούν στα αγγλικά – που δεν φοβάται όμως να κάνει πλάκα εκεί που τους παίρνει. Η σκηνή που η Sarah πηγαίνει στο ξενοδοχείο της ‘Γερμανίδας’, είναι το τέλειο παράδειγμα βιτριολικού χιούμορ, στυλιστικής μουσικής επένδυσης και αποτελεσματικού μοντάζ.
Τα δέκα επεισόδια του πρώτου κύκλου είναι διαθέσιμα online, σε περίπτωση που θα ήθελες κι εσύ μια καινούρια φίλη σαν την Sarah. Σε προειδοποιώ όμως: αυτή και η παρέα της θα μπουν στη ζωή σου σαν σίφουνας, θα σε ξενυχτήσουν προσπαθώντας να βγάλεις άκρη και όταν απαιτήσεις να στα πουν όλα, εκείνες θα εξαφανιστούν μέχρι να επιστρέψουν με τον δεύτερο κύκλο τον Απρίλιο του 2014. Κι εσύ θα είσαι εκεί, να τις περιμένεις. Γιατί έτσι είναι οι καλές φιλίες, αντέχουν στον χρόνο.
