Στα βόρεια της Πορτογαλίας, κατά μήκος των εκβολών του ποταμού Douro, βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το Πόρτο που κάποτε ανήκε στους Κέλτες και τους Ρωμαίους, αποτελεί ένα από τα παλαιότερα ευρωπαϊκά κέντρα και έχει εξελιχθεί σε μια μεγάλη πόλη με πολλές υπηρεσίες και τουριστικά αξιοθέατα, που υποδέχεται σχεδόν 3,7 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.
Αυτό όμως που είναι τόσο μοναδικό στο Πόρτο, εκτός από τον ατμοσφαιρικό ιστορικό του πυρήνα, την υπέροχη πεζοπορία δίπλα στο ποτάμι και τις όμορφες παραλίες, είναι ότι έχει διατηρήσει μια τοπική, λαϊκή ατμόσφαιρα παρά την πρόσφατη οικονομική ανάπτυξή του και το ανελέητο gentrification.
Κάποιος ζητιανεύει φαγητό ©ΑΠ-Χ
Πότε θα κά-πότε θα κάνει ξαστεριά; ©ΓGΜ
Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για να γνωρίσει κανείς αυτή την πόλη. Από τη γραφική θέα στον ποταμό Douro, το γλυκόπιοτο κρασί με τις αμέτρητες, βραβευμένες ετικέτες και τα άφθονα ιστορικά μνημεία, μέχρι την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, τα χειροποίητα πλακάκια στους τοίχους, τους φοιτητές που μοιάζουν σαν να έχουν ξεπηδήσει από το Hogwarts και φυσικά το φαγητό της. Αλλά είναι η συνολική ατμόσφαιρα που κάνει την πόλη μαγική και είναι από τα μέρη που πρέπει να νιώσεις, όχι απλώς να δεις.
Ναι, είναι πολλά τα αξιοθέατα που μπορείς να δεις στο Πόρτο αλλά πρέπει να χαθείς στα στενά του, να περπατήσεις τη γέφυρα νωρίς το πρωί χωρίς τουρίστες και να κάτσεις στις όχθες χαμένος στις σκέψεις σου ατενίζοντας τα παλιά πλοιάρια που κυλάνε απαλά στο νερό. Να φας τοπικές λιχουδιές στην ανοιχτή αγορά, να ταΐσεις τους γλάρους, να ανακαλύψεις τα δικά σου μικρά παλιά μαγαζάκια και να μπεις σε μπαράκια που παίζουν Ramones και David Bowie και βρίσκονται κρυμμένα στα πιο άκυρα σοκάκια.
Και όταν σε πιάσει η καταρρακτώδης βροχή (που πιθανότατα θα σε πιάσει κάποια μέρα, φημίζεται η περιοχή για τις βροχές της), να τρέξεις να κρυφτείς σε ένα wine cellar bar και να δοκιμάσεις παλαιωμένο πόρτο ή σε μια παλιά ταβέρνα για μια Francesinha ή μπακαλιάρο (που είναι η τοπική σπεσιαλιτέ).
Να δεις τα άπειρα murals που κοσμούν τα κτίρια της πόλης, να αγοράσεις παλιούς δίσκους από ένα ξεχασμένο από τον χρόνο μικρό δισκάδικο, να δοκιμάζεις σαρδέλες κάθε μέρα, να μπεις στο τραμ χωρίς εισιτήριο και να τρέξεις προς την έξοδο μόλις δεις τον ελεγκτή. Να μιλήσεις με τους ντόπιους και να κάνεις μαζί τους τρέλες. Σαν να είσαι κι εσύ ένας από αυτούς.
Οι φοιτητές που μοιάζουν να έχουν έρθει από το Hogwarts ©ΑΠ-Χ
Έξω από τα μπαράκια μαζεύονται από νωρίς το απόγευμα ©ΑΠ-Χ
Σκαλιά και ανηφόρες. Κουράγιο. ©ΓGΜ
Τα tips
Είναι αλήθεια ότι το Πόρτο έχει αρκετές ανηφόρες (ή κατηφόρες, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς) αλλά αξίζει να το περπατήσεις όλο και όχι να μεταφέρεσαι από το ένα μέρος στο άλλο με τα Μέσα. Γι’ αυτό πρέπει να φοράς τα κατάλληλα παπούτσια για περπάτημα (που δεν γλιστράνε). Πάντως είναι ΠΟΛΥ πιο εύκολο στο περπάτημα από τη Λισαβόνα. Στη Λισαβόνα, προσωπικά, παρέδωσα πνεύμα και πνευμόνια. Βρίσκονται ακόμα κάπου στην Alfama.
Επειδή μπορεί να πέσεις σε περίοδο βροχών, που σημαίνει ότι μπορεί να ρίχνει για μισή ώρα, μετά να έχει λιακάδα και ξαφνικά πάλι showers, καλό είναι να έχεις πάντα μαζί σου μία ομπρέλα ή ακόμα καλύτερα ένα μεγάλο αδιάβροχο που θα μπαίνεις μέσα και εσύ και η τσάντα σου (προσωπικά κυκλοφορούσα τις δύο από τις τρεις μέρες που ήμουν εκεί σαν κινούμενο προφυλακτικό, δηλαδή σαν τον Κούλη στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, αλλά ήταν σωτήριο).
Η θέα από το Mosteiro Santo Agostinho da Serra do Pilar ©ΓGΜ
Ένα άγαλμα που μ’ είδε με θυμήθηκε (εγώ δεν θυμάμαι ποιο είναι) ©ΑΠ-Χ
Η βροχή που σας έλεγα (πάει η μπουγάδα) ©ΓGΜ
Ξέρω ότι σίγουρα θέλεις να επισκεφτείς το ιστορικό βιβλιοπωλείο Lello (Livraria Lello) με την εντυπωσιακή εσωτερική διακόσμηση, την πρόσοψη αρ νουβό και τη γυριστή ξύλινη σκάλα, αλλά πίστεψέ με, στις φωτογραφίες φαίνεται πολύ μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα. Επιπλέον, είναι τόσοι πολλοί οι τουρίστες που μπαίνουν μέσα και προσπαθούν να φωτογραφηθούν, που δεν καταφέρνεις να δεις και πολλά γιατί απλώς σπρώχνεστε όλοι μαζί εκνευρισμένοι. Οι δικές του εκδόσεις του είναι πολύ περιορισμένες, ξεκάθαρα κάποιοι λίγοι τίτλοι για να κάνουν πωλήσεις απλώς και μόνο επειδή φέρουν επάνω το λογότυπό τους. Αν παρ’ όλα αυτά, επιμένεις να την κάνεις την επίσκεψη, κλείσε αρκετό καιρό πριν το εισιτήριό σου online γιατί δεν μπορείς να μπεις διαφορετικά. Οι ουρές απ’ έξω είναι τεράστιες για τους κατόχους εισιτηρίων αλλά ευτυχώς προχωρούν γρήγορα.
Οι ουρές στη Livraria Lello ©ΑΠ-Χ
Όλοι για μία φωτογραφία στη Livraria Lello ©ΓGΜ
Αξίζει να περπατήσεις τη γέφυρα (Ponte Luís I) αλλά αν φοβάσαι τα μεγάλα ύψη, υπάρχει και πιο χαμηλή πεζογέφυρα που δεν προκαλεί ίλιγγο όσο η ψηλή από πάνω. Δοκίμασε και τις δύο αν αντέχεις, έχουν εντελώς διαφορετική οπτική της θέας από κάτω.
Η καλύτερη θέα είναι από το Miradouro da Ribeira που βρίσκεται δίπλα στη γέφυρα και βλέπεις όλο το ποτάμι, την παλιά πόλη, τον καθεδρικό και τον καθολικό ναό αλλά και το μοναστήρι πίσω σου. Βλέπεις επίσης το πιο μαγικό ηλιοβασίλεμα, ο κόσμος αράζει εκεί, πίνει το κρασί του και είναι μια ωραία ατμόσφαιρα, είναι. Ένα δυνατό plus είναι ότι υπάρχει ένας κυριούλης εκεί (όχι κάθε μέρα δυστυχώς) που βάζει σε μεγάλα ηχεία καραόκε από το youtube στο λάπτοπ του με ‘80s pop rock επιτυχίες και τραγουδάει από πάνω κρατώντας τα χεράκια του μαζί και κάνοντας τακ-τακ με το ρυθμό (με το καλαθάκι του για να αφήνει ο κόσμος χρήματα). Δεν σταματήσαμε να χορεύουμε όση ώρα ήμασταν εκεί.
Τα λουκέτα των ερωτευμένων στη νότια όχθη ©ΑΠ-Χ
Τα μαγαζάκια στη βόρεια όχθη όπως φαίνονται από τη χαμηλή γέφυρα ©ΑΠ-Χ
Το Mosteiro Santo Agostinho da Serra do Pilar ©ΑΠ-Χ
Το ιστορικό κέντρο από ψηλά ©ΓGΜ
Ο κυριούλης με το καραόκε (τον αγαπώ) ©ΓGΜ
Επειδή το Miradouro da Ribeira είναι ψηλά, υπάρχει τελεφερίκ εκεί που σε πάει κάτω στη Νότια όχθη του ποταμού (αν διασχίσεις τη χαμηλή γέφυρα με τα πόδια δεν θα το χρειαστείς αφού θα βρεθείς απευθείας κάτω). Είναι επίσης ένα υπέροχο σημείο για να χαλαρώσεις χαζεύοντας τα πλοιάρια ή να βολτάρεις. Εκεί βρίσκεται και το Caves Cálem, τα κελάρια κρασιού δηλαδή, που προσφέρουν γευσιγνωσίες και ξεναγήσεις για την ιστορία της παραγωγής του κρασιού πόρτο.
Caves Cálem και ένα βαρέλι με παλιό, καλό κρασί ©ΓGΜ
Στήθηκε για φωτογραφία ©ΓGΜ
Αξίζει να πας νωρίς το πρωί στη μεγάλη ανοιχτή food market του Πόρτο, το Mercado do Bolhão, του 19ου αιώνα που έχει ανακαινιστεί, όχι μόνο για να γεμίσεις τη βαλίτσα σου με αναμνηστικά σαρδελοκούτια αλλά και για να αράξεις στα σκαλιά της και να δοκιμάσεις αμέτρητα τοπικά προϊόντα. Τυριά, αλλαντικά, θαλασσινά, φρούτα, κοκτέιλ, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Πώς είναι η δικιά μας αγορά στην Αθηνάς; -Καμία σχέση!
Στα σκαλάκια του Mercado do Bolhão. ©ΑΠ-Χ
Κάποια από αυτά τα κουτιά στο Mercado do Bolhão δεν έχουν σαρδέλες αλλά σοκολατάκια σε σχήμα σαρδέλας. ©ΓGΜ
Κάποια από αυτά που μπορείτε να γευτείτε στο Mercado do Bolhão ©ΓGΜ
Η οδός Santa Catarina (η μισή είναι πεζόδρομος) είναι το μέρος που θα βολτάρεις σαν να είσαι στην Ερμού και βρίσκεται δίπλα στο Mercado do Bolhão. Άπειρα μαγαζάκια δεξιά και αριστερά, αλλά δεν είναι αυτός ο βασικός λόγος που θα βρεθείς εκεί αφού στην πραγματικότητα τα πιο ωραία μαγαζάκια θα τα βρεις στην περιοχή που θα σου πω στο επόμενο tip. Ο λόγος είναι το πολυφωτογραφημένο παρεκκλήσι Capela das Almas de Santa Catarina, με τα γαλανόλευκα πλακάκια στο εξωτερικό του, τα οποία έχουν ζωγραφισμένες σκηνές από βίους αγίων.
Capela das Almas de Santa Catarina ©ΓGΜ
Υπερτουρισμός και φτώχια σε μία εικόνα, έξω από την Capela das Almas de Santa Catarina ©ΓGΜ ©ΓGΜ
Η οδός Santa Catarina ©ΓGΜ
Πού θα πας λοιπόν να ψωνίσεις, να φας πρωινό, γενικά να φας, να δεις κι άλλα παρεκκλήσια με ωραία διακόσμηση και πλακάκια, να ανακαλύψεις μικρά μπαράκια και να περπατήσεις μέχρι να βγεις στο ποτάμι; Σε όλη την περιοχή γύρω από το Lello, την Igreja dos Carmelitas, τον σταθμό μετρό São Bento, την οδό Flores και μέχρι το Ανάκτορο Μπόλσα, και το Cais da Ribeira στη βόρεια όχθη του ποταμού, με τα ταβερνάκια δίπλα στο νερό. Στην αρχή αυτής της βόλτας (καλύτερα να πάρεις τον δρόμο από πάνω προς τα κάτω εννοείται), κοντά στο Δημαρχείο της πόλης, βρίσκεται ένα καταπληκτικό εστιατόριο που ανακαλύψαμε τυχαία, το Museu d’Avó (Μουσείο της γιαγιάς). Εκεί θα φας υπό το φως των κεριών, ανάμεσα σε παλιά αντικείμενα που κοσμούν τον χώρο, ένα παλιό ποδήλατο που κρέμεται από το ταβάνι και γενικότερα μια ατμόσφαιρα εντελώς παλιακή. Εξαιρετικά πορτογαλικά τάπας, συγκλονιστική, αχνιστή Francesinha και μπακαλιάρος με κρέμα. Πήγαμε δύο φορές μέσα σε τρεις μέρες.
Το βιολί και τα πτηνά ©ΑΠ-Χ
Η Ponte Luís I τη νύχτα ©ΓGΜ
Για να φτάσεις από το αεροδρόμιο στο Πόρτο (και τούμπαλιν) είναι πανεύκολο, οικονομικό και η διαδρομή πολύ σύντομη. Μην πάρεις ταξί, πραγματικά δεν είναι απαραίτητο, υπάρχουν σταθμοί σε κάθε γειτονιά. Ακόμα και αν η δική σου δεν έχει μετρό και έχει τραμ, μπορείς να φτάσεις στο κέντρο της πόλης με μετρό και μετά να επιλέξεις πώς θα πας στο ξενοδοχείο σου (που σίγουρα θα είναι μία διαδρομή 3-5 λεπτών).
Να θυμάσαι ότι το Πόρτο τα τελευταία δύο χρόνια είναι νούμερο ένα ευρωπαϊκός προορισμός και φτάνει σε σημείο κάποιες περιόδους να είναι τίγκα στους τουρίστες, κάτι σαν τη Σαντορίνη ένα πράμα. Προσπάθησε να αποφύγεις τους θερινούς μήνες και επίλεξε να πας Άνοιξη ή Φθινόπωρο.
