Το καλοκαίρι της Νάντιας Δρακούλα

Αν ήταν ταινία το καλοκαίρι μου θα ήταν το Summer Lovers του Randal Kleiser (1982)

Και τραγούδι… το Against All Odds,  Phil Collins και για την ομώνυμη ταινία.

https://www.youtube.com/watch?v=uVjEcIANv1o

Το βιβλίο που θα πάρω φέτος είναι το δικό μου Κάμπινγκ γιατί έχουμε περιοδεία στα νησιά παρέα με το Όμορφοι και Καταραμένοι του F.S Fitzgerald που πρέπει να τελειώσω γιατί έχει μαζέψει μπόλικη άμμο.

Πάντα θα θυμάμαι την πρώτη φορά που βούτηξα στους Αντίπαξους, δεν έχει αντίπαλο.

Και ότι ήθελα ν’ αγοράσω ένα σπίτι στην Τήνο.

Μια φωτογραφία που μου θυμίζει πολλά  δείχνει εμένα και την Άννα στην Άνω Σύρο, μαυρισμένες, ερωτευμένες, ανέμελες.

Και η ανάμνηση που έχω σαν παιδί είναι με την αδερφή μου, καλοκαίρια στο Σίγρι της Λέσβου. Κάθε καλοκαίρι μια ταινία.

Το πρώτο φιλί που έδωσα ήταν φανταστικό και ατελείωτο. Special thanks.

Πάντα στις διακοπές ήθελα να ζω μια συναρπαστική ιστορία.

Αυτό που με εκνευρίζει είναι οι ρακέτες και η μουσική στην παραλία. Φασισμός.

Το 1989 είχα φάει 29 παγωτά πυραύλους ΕΒΓΑ Shock και One και είχα κάνει 29 μπάνια στη Λέσβο παρέα με το αδερφάκι μου.

Το άτιμο το φίδι είναι αυτό που φοβάμαι πιο πολύ στην εξοχή.

Αν μου έχει μείνει στον ουρανίσκο ένα φαγητό αυτό ήταν στο Γαλαξίδι το ριζότο με τα θαλασσινά στον «Σκελετόβραχο».

Του φρούτο του καλοκαιριού είναι το καρπούζι. 

Και στο μυαλό ένα hangover είναι που θυμάμαι πολύ καλά τα πάρτι στην Πάτμο και στη Μύκονο λόγω του επόμενου πρωινού.

Κάποτε στο Σίγρι της Λέσβου, πιτσιρίκα, γνώρισα δυο μπαλαρίνες που έτρωγαν κάθε μέρα φασολάκια με γιαούρτι, μόνο. Με είχαν εντυπωσιάσει.

Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν γυρίζει πίσω είναι να βάλω τα ρούχα μου για πλύσιμο και να κανονίσω να βγω, να μην χαλάσει η ροή.

Ό,τι έχω κρατημένο στο σπίτι είναι ενθύμια από ταξίδια, κυρίως από νησιά. Πέτρες, βότσαλα και ξύλα από παραλίες είναι τα αγαπημένα μου.

Η απόφαση που παίρνω κάθε καλοκαίρι για το φθινόπωρο και δεν τηρώ ποτέ είναι να συνεχίσω τα μπάνια επ’ αόριστον.