Για εμένα το καλοκαίρι, ή μάλλον οι διακοπές, είναι κυρίως τρία πράγματα: ηλιοθεραπεία στην παραλία όλη μέρα, φαγητό στην ταβέρνα (μέχρι σκασμού) και χορός μέχρι το πρωί (ιδανικά ξυπόλυτη). Να μου πεις “σιγά την πρωτοτυπία”. Κι όμως, πολλοί δεν αγαπούν τον ήλιο και ακόμα πιο πολλοί κοιμούνται στις διακοπές από τις δέκα.
Αυτό που έχουμε κοινό όλοι μα όλοι οι Έλληνες, είναι ότι μπορεί να γυρίσουμε από τις διακοπές ταπί, μπορεί να κοιμηθούμε 15 μέρες σε σκηνή, αλλά την ταβέρνα δεν την τσιγκουνευόμαστε. Η ταβέρνα είναι ιερή, ειδικά στις διακοπές μας. Από την άλλη, σε όποιο μέρος της Ελλάδας κι αν βρεθείς θα υπάρχει η καλή ταβέρνα και η κακή ταβέρνα, η παραδοσιακή ταβέρνα και η άλλη που πειραματίζεται, η ταβέρνα με κήπο και μουριές και η άλλη με τα τραπεζάκια πάνω στο κύμα. Στις φετινές μου διακοπές παρατήρησα τόσο τις ταβέρνες, το φαγητό, όσο και εμάς τους ίδιους σαν πελάτες. Και έμαθα κάποια πολύ σημαντικά πράγματα.
1. Η ιδανική παρέα είναι 6 άτομα
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν έπαιξε πολύ ταβέρνα, σε πολλά διαφορετικά μέρη και με πολλές διαφορετικές παρέες. Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η ιδανική παρέα για να φας σωστά και να περάσεις καλά σε μία ταβέρνα, πρέπει να αποτελείται από 6 άτομα.
Γιατί όμως συγκεκριμένα 6; Καταρχήν το θέμα είναι χωροταξικό . 6 άτομα χωράνε τέλεια σε δύο τραπέζια (2 στις κορυφές και 4 στα πλάγια) χωρίς να πέφτει κανένας πάνω σε πόδι τραπεζιού. Επίσης όσα πιάτα και να παραγγείλουν 6 άτομα χωράνε στα τραπέζια ειδικά αν υπάρχει βοηθητικό τραπεζάκι ή καρεκλίτσα για νερά/ψωμί/κινητά. Γενικώς στο χωροταξικό του θέματος βολεύει ο ζυγός αριθμός. Έξι άτομα είναι ο ιδανικός αριθμός για συζητήσεις και υπάρχει εύκολη συνεννόηση για τα πιάτα που θα παραγγελθούν.
Γιατί όχι λιγότεροι από έξι; Γιατί δεν μπορείς να πάρεις πολλά πιάτα για να δοκιμάσεις. Ακόμα και να πάρεις, είτε θα φας σαν βόδι και θα σκάσεις είτε θα πεταχτεί φαγητό. Αν είστε έξι άτομα μπορείτε ακόμα και να δοκιμάσετε όλα τα πιάτα σε μία ταβέρνα με μικρό κατάλογο.
Γιατί όχι περισσότεροι; Γιατί δεν μπορείς να συνεννοηθείς για το τι θα παραγγείλεις. Γιατί υπάρχουν πάντα αυτοί που τα θέλουν όλα στη μέση και εκείνοι που για κάποιον περίεργο λόγο θέλουν το δικό τους, καταδικό τους πιάτο. Γιατί όταν έρχονται τα πιάτα υπάρχει ένα μόνιμο άγχος να προλάβεις να φας και γιατί υπάρχει πολύ βαβούρα και στο τέλος γίνονται πηγαδάκια και κάποιοι (συνήθως τα new entries της παρέας) μένουν εκτός συζήτησης. Τέλος είναι πιο δύσκολο να βρεις ένα τόσο μεγάλο τραπέζι.
