Πώς γίνεται το βάπτισμα μιας γενιάς; Υπάρχει κάποιο τελετουργικό; Μαζεύονται κάπου, ραίνουν με νερά και λουλούδια, κάποιους, κάποιοι ειδικοί που έχουν αυτή την ιδιότητα;
Όχι, είναι πιο απλό. Η γενιά παίρνει τ’ όνομα της από το σημαντικό γεγονός που συμβαίνει όταν είναι τα μέλη της μεταξύ 16 και 20 ετών. Το γεγονός, εκείνο, δηλαδή που την κοινωνικοποιεί και της προσδίδει μια ταυτότητα. Για παράδειγμα αν γεννήθηκε κανείς το 1950 στο Παρίσι τότε το 1968 που συνέβη ο Μάης τον συντάραξε συθέμελα, οπότε και για αυτό ανήκει στη γενιά του Μάη. Κατανοητό;
Περίπου. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχουμε αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα; Δεν έχουν οι γενιές όνομα; Έχουν αλλά είναι κάπως αυθαίρετα. Δηλαδή κάποιος αποφάσισε πώς όλα αυτά τα ενήλικα της δεκαετίας του ‘90 που το έριξαν στο Mtv και στα παράξενα κουρέματα θα είναι η “generation x”. Και μιας και πιάσαμε την αγγλική αλφαβήτα, η επόμενη θα είναι Υ και μετά ποιος ζει ποιος πεθαίνει. Αν συμβεί τώρα κάνα γεγονός, δεν βαριέσαι, τους αλλάζουμε όνομα. Το κλείσαμε το θέμα;
Όχι, φυσικά! Πετάχτηκαν συγγραφείς, κοσμολόγοι, μέντιουμ και άλλου είδους ξωτικά και είπαν πώς με΄τα την “generation X”, έρχονται οι millennials, όλα δηλαδή εκείνα τα παιδάκια που θα ενηλικιώνονται όταν θα αλλάζει ο αιώνας. Και εκεί είχαμε και άλλες διαφωνίες για το ποια θα είναι αυτά; Μέσα σε ποιο διάστημα πρέπει να έχουν γεννηθεί; Από τη δεκαετία του ‘80 στην αρχή αλλά που σταματάμε; Στο 1990, στο 1995, ή στο 2000; Λέξεις επί λέξεων σε αυτό το ζήτημα, με το βασικό ερώτημα, πόσα κοινά μπορεί να έχει κάποιος που γεννήθηκε το 1983 όπως εγώ με κάποια που έριξε το πρώτο της κλάμα το 1999; Θέλουμε άλλες 30.000 λέξεις για να το αναλύσουμε οπότε πάμε σε μένα.
Πέρα από millenial, ανήκω και στη γενιά του Ευρώ αφού το 2002 αλλάξαμε νόμισμα. Η γενιά δηλαδή που γνώρισε περισσότερο Ευρώπη, που ανδρώθηκε μέσα στην παγκοσμιοποίηση, που έμαθε τον αναλογικό κόσμο αλλά έφερε τον ψηφιακό. Η γενιά που έφυγε από τα περιοδικά για να φτιάξει την Popaganda μπορεί να πει κανείς. Η γενιά που τυπώθηκε σε χαρτί χωρίς ποστάρισμα στα κοινωνικά δίκτυα και τώρα ανεβάζει άρθρα από το tablet και τραβάει αποκλειστικά βίντεο και φωτογραφίες σε απίστευτη ανάλυση από τα smartphone. Μπορούμε να δουλεύουμε πια όρθιοι, χωρίς να ξέρουμε που είναι τα γραφεία μας.
Παράλληλα η κρίση από τη μία αλλά και η ευκολία μετακίνησης τα όρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας χώρισε. Τα Χριστούγεννα για μας πέρα απ’ όλο το όλο γιορτινό κλίμα, ήταν πάντα και μια ευκαιρία να ξαναβρεθούμε με τους ξενιτεμένους φίλους, να μάθουμε τα νέα τους, να μυρίσουμε τον αέρα του εξωτερικού. Υπήρχε όμως μια αμηχανία. Άλλες ζωές, άλλες συνήθειες, αυτοί ερχόντουσαν για διακοπές πια στο μέρος που εγώ ζούσα. Και εδώ είναι και οι διαφορά μας για όσους ζήσαμε πριν την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Ακόμα και όταν ήμασταν κοντά νιώθαμε ξένοι με τους φίλους μας.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια του thread που έχει την περισσότερη κίνηση στο messenger είναι αυτό που έχω με τρεις φίλους που ζουν στο εξωτερικό. Εξαιτίας και της διαφοράς ώρας είναι ορισμένες φορές, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα που είναι ενεργό σχεδόν όλο το 24ώρο. Ο ένας ζει μεταξύ Λονδίνου και Νέας Υόρκης, ο άλλος πηγαινοέρχεται στις Βρυξέλλες και στη Σουηδία και ο τελευταίος εργάζεται στο Ντουμπάι. Πριν από δέκα χρόνια για να συνεννοηθούμε θα έπρεπε να κινητοποιηθεί η μισή υφήλιος. Τώρα απλά το Galaxy S9, το Galaxy Note9 ή το Galaxy Tab S4 της Samsung, δίκτυο και καλή διάθεση. Πώς μου ήρθαν, όμως, αυτές οι τρεις συσκευές; Πολύ απλά γιατί μπορούν να μας φέρουν κοντά και θα εξηγήσω γιατί.
Δεν είναι εύκολο να βρεθούν λόγια για να περιγράψουν αυτή την αλλαγή. Πλέον στην επικοινωνία μας συμβαίνουν πράγματα που παλιά τα βλέπαμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Κάνουμε όλα αυτά που πιστεύαμε ότι δεν μπορούμε.
Μπαίνεις στο αγαπημένο σου μπαρ, κάθεσαι ήσυχα σε μια γωνιά, σηκώνεις το Galaxy S9 και μοιράζεσαι με τον φίλο σου στην άλλη άκρη του κόσμου αυτή τη μικρή στιγμή μυσταγωγίας. Ώρες βίντεο, άπειρες φωτογραφίες, ώρες βιντεοκλήσεων, ένας γιγάντιος σιδηρόδρομος από data με πληροφορίες όπως από το πόσα βήματα μέτρησε σήμερα το Galaxy Watch μέχρι φωτογραφίες με το πόσες γάτες συναντά κανείς αν κάνει μια βόλτα στην οδό Άγρας στο Παγκράτι (άπειρες!).
Δεν είναι όλα όσο σημαντικά, γεμίζουμε το χρόνο μας, επικοινωνούμε με αυτούς που βρίσκονται μακριά. Το κείμενο που διαβάζεται το γράφω λίγο μετά τις 11.00 το πρωί στο Galaxy Tab S4 σ’ ένα καφέ στην Πλατεία Προσκόπων. Ταχύτατα, γρήγορα, ανοίγοντας παράλληλα πολλά tab χωρίς να κολλάει τίποτα. Στο messenger έρχονται φωτογραφίες από την στολισμένη Grand Place των Βρυξελλών. Κάποιος έχει βγει για πρωινό τρέξιμο στο Λονδίνο παρά το ψιχάλισμα. Στο Ντουμπάι, ο καιρός είναι πιο ζεστός όπως είναι φυσικό και περιμένουν τους τουρίστες από τη Ρωσία. Σε λίγες μέρες θα είμαστε ξανά μαζί, θα ενωθεί και φυσικά το οικοσύστημα των φίλων, χωρίς αμηχανία πια, χωρίς καιρό για χάσιμο.
Ο γαλαξίας μας βρίσκεται σε επικοινωνία και δεν υπάρχει περίπτωση να λείπεις εσύ από αυτό.
Το άρθρο είναι χορηγούμενο από τη Samsung