Η ομάδα ενός αρχιτεκτονικού γραφείου επιδιώκει να σχεδιάζει χώρους που βιώνονται, όχι μόνο φωτογραφίζονται. Πιστεύει πως αρχιτέκτονες οφείλουν να δημιουργούν κατοικίες εντός των οποίων η ανθρώπινη παρουσία δεν είναι επίπλαστη, αλλά ουσιαστική.
Ένα από τα τελευταία έργα του αρχιτεκτονικού γραφείου Tsolakis Architects βρίσκεται στους πρόποδες του Παρνασσού. Πρόκειται για μια πρώην σκοτεινή, πετρόχτιστη κατοικία που πλέον αναβιώνει ιστορίες δεκαετιών και ξυπνά μνήμες. Το κτίριο λειτουργούσε ως παντοπωλείο με είδη κρατικού μονοπωλίου πριν από τέσσερις δεκαετίες. Δεκάδες έμποροι έφταναν καθημερινά εκεί για να προμηθευτούν οινόπνευμα, σπίρτα, πετρέλαιο, τραπουλόχαρτα, αλάτι.
Σήμερα, έπειτα από σαράντα χρόνια, το οίκημα αλλάζει χρήση παίρνοντας τη μορφή μιας κατοικίας – μουσείου που καλύπτει ανάγκες διημέρευσης αλλά και έκθεσης συλλεκτικών αντικειμένων. Με τον τρόπο αυτόν, το κτίριο λειτουργεί ως τόπος θύμησης.
«Εγγεγραμμένος σε ανθρώπινες αναμνήσεις, γίνεται ξανά κατώφλι εμπειριών. Ο χώρος αποκτά κλίμακα, σημασία και ετερογένεια μέσα από τη μέριμνα του νέου χρήστη να διατηρήσει την ιστορία και το παρελθόν του», εξηγεί το αρχιτεκτονικό γραφείο.
Κεντρικού στοιχείο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού είναι μια ξύλινη αυτοφερόμενη κατασκευή, μια προθήκη τοποθετημένη πάνω σε μια σύγχρονη στέρεη βάση που φέρει τα κειμήλια του μονοπωλίου και δεκάδες μοναδικά έργα τέχνης. Η φόρμα του συμπαγούς βάθρου μεταβάλλεται στις τρεις διαστάσεις καθ’ όλο το μήκος της κατοικίας. «Τα δύο στοιχεία λειτουργούν ως ένα σύστημα ετεροχρονικών αναφορών, που σχετίζονται τόσο με την ιστορία του κτιρίου, όσο και με τον τρόπο με τον οποίο ο νέος του χρήστης καλείται να οικειοποιηθεί τον χώρο».
Τα φυσικά υλικά προδίδουν την ηλικία, εξιστορούν μια καταγωγή καθώς και τον τρόπο με τον οποίο σμιλεύθηκαν. Οι πατίνες μαρτυρούν το πέρασμα των ετών. Τα χρώματα και οι υφές των υλικών πλάθουν ένα ιδιαίτερο σκηνικό , μια «ετεροτοπία» -όπως χαρακτηρίζουν τον χώρο οι αρχιτέκτονες– που δίνει αφορμές για μια ξεχωριστή μορφή κατοίκησης, με όρους μνήμης και αναπόλησης.
«Το βλέμμα κατευθύνεται από τα αντικείμενα και το φως. Η αφή ψηλαφίζει την ύλη. Το δέρμα διαβάζει το βάρος, την πυκνότητα, τη θερμοκρασία. Η οπτική και απτική αίσθηση καθορίζουν την ένταση της εμπειρίας. Χάρη σε αυτές γίνεται αντιληπτή η σύσταση και η αδρότητα των στοιχείων του χώρου. Με γνώμονα τη σωματική, οπτική και νοητική κίνηση στα επί μέρους τμήματα του κτίσματος, ο σχεδιασμός στοχεύει σε μια συνολική βιωματική εμπειρία, άμεσα συσχετισμένη με τον χρόνο και την ανάμνηση».
Οι αρχιτεκτονικές αναφορές του γραφείου ποικίλουν έχοντας όμως πάντα ως γνώμονα την καινοτομία και τη δημιουργική αρχιτεκτονική γραφή. Για την ομάδα, η αρχιτεκτονική καλείται πρώτα από όλα να διαβάζει τα σημεία των καιρών, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια του χώρου μέσα από το ιστορικό γίγνεσθαι. «Από τον Palladio μέχρι τον Le Corbusier oι αρχιτέκτονες όφειλαν και οφείλουν να κατανοήσουν την οικία ως χωρική συνθήκη στην οποία αντικατοπτρίζονται «οι καιροί». Μιλώντας για το σήμερα, η εξατομίκευση και η ευμεταβλητότητα αποτελούν πρόδηλα στοιχεία στον σχεδιασμό μιας κατοικίας».
Το γραφείο μελετών Tsolakis Architects, ιδρύθηκε από τον Γιώργο Τσολάκη και αποτελεί συνέχεια του προσωπικού του γραφείου, το οποίο διατηρεί από το 2005. Το 2010 το γραφείο αποκτά την σημερινή του δομή, αποτελούμενο από μια ομάδα αρχιτεκτόνων μηχανικών, παρέχοντας ολοκληρωμένες υπηρεσίες μελέτης, επίβλεψης και συμβούλου σε όλο το φάσμα και τις κλίμακες των αρχιτεκτονικών έργων.
