Την πρώτη φορά που έβαλα τα κλάματα στο τέλος μίας πρακτικής yoga ήταν πριν περίπου 7 χρόνια. Θυμάμαι να είμαι ξαπλωμένη στην τελική στάση, τη λεγόμενη savasana, και έχοντας τα μάτια μου κλειστά να κυλούν τα δάκρυα ζεστά-ζεστά πάνω στα μάγουλά μου. Από τότε μου έχει συμβεί μερικές ακόμα φορές..Και όπως φαίνεται δεν είμαι μόνη. Πολλές από τις μαθήτριές μου, αρκετές φορές μου έχουν πει πως τους έρχεται να κλάψουν. Κάποιες από αυτές τις “ενεργοποιεί” κάποια συγκεκριμένη στάση και κάποιες άλλες ένα γενικότερο αίσθημα, που δεν μπορούν να το προσδιορίσουν.
Είναι ευρέως γνωστό πως η yoga δεν είναι απλά μία σωματική άσκηση, αλλά λίγοι ξέρουν πως εκτός από το να σε χαλαρώνει και να σε κάνει να βιώνεις το παρόν, μπορεί να είναι και ένα έντονο συναισθηματικά ταξίδι.
Αυτοί είναι οι 3 λόγοι που σύμφωνα με την επιστήμη γινόμαστε περισσότερο αισθηματίες κατά τη διάρκεια της yoga.
1. Διψάμε για επικοινωνία και επαφή
Στον υπερσύγχρονο κόσμο, που ζούμε, πολύ συχνά απομακρυνόμαστε μεταξύ μας σωματικά, κόβουμε ελαφρώς την επαφή και τη σύνδεση – γιατί άντε να βρεις χρόνο να καταφέρεις να συντονιστείς και να βρεθείς με τον άλλο. Βάλε σε αυτό και μία άλλη πραγματικότητα που ζεις μέσω της τεχνολογίας και αποχαιρέτισες. Πολλοί από εμάς μπορεί να κάνουμε και μέρες να αγγίξουμε κάποιον άλλο και αυτό μας κάνει να διψάμε για ένα άγγιγμα.
Το να αγγίζουμε άλλα όντα, στην κυριολεξία επαφή δέρμα με δέρμα, απελευθερώνονται με αυτό τον τρόπο οι χημικές ενώσεις της ευτυχίας μέσα στον εγκέφαλο, όπως είναι η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη. Γι αυτό και όταν αγκαλιάζουμε κάποιον που αγαπάμε νιώθουμε τόσο καλά ή γιατί μπορεί να σου αρέσει όταν κάποιος σου χαϊδεύει το κεφάλι.
Όταν περνάει καιρός χωρίς αυτό το άγγιγμα, νιώθει να έχουμε στραγγίξει μέσα μας, νιώθουμε κενοί, λυπημένοι και απομονωμένοι. Αν ο δάσκαλός/α σου σε αγγίξει κατά τη διάρκεια της πρακτικής, αυτό ίσως προκαλέσει το άνοιγμα αυτής της κάνουλας με τις χημικές ενώσεις της ευτυχίας, όπως και τη ξαφνική συνειδητοποίηση του πόσο καιρό έχει κάποιος να σε αγγίξει. Αυτό όπως καταλαβαίνεις μπορεί να έχει ανάμεικτα συναισθήματα.
Κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος yoga μπορείς να έρθεις σε επαφή με άλλους ανθρώπους, χωρίς να μιλήσεις και χωρίς να έχεις αυτό το κοινωνικό άγχος. Αυτό το αίσθημα βαθιάς σύνδεσης με άλλους ανθρώπους μπορεί να είναι εξίσου ισχυρό και μπορεί τελικά να οδηγήσει σε επανεκτίμηση του τρόπου, που συνδεόμαστε με τους ανθρώπους στη ζωή μας.’
2. Τα υποσυνείδητα συναισθήματα έρχονται στην επιφάνεια
Ενώ η γιόγκα μπορεί να είναι μια σωματικά έντονη δραστηριότητα, τα στάδια και οι στάσεις μιας πρακτικής μπορούν να φέρουν τον εγκέφαλό μας σε μια βαθιά εστιασμένη, ουδέτερη κατάσταση. Αυτό μας βοηθά να επεξεργαστούμε οτιδήποτε μας ενοχλεί υποσυνείδητα, πράγματα στα οποία δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να έχουμε άμεση πρόσβαση.
Τι συμβαίνει σε ένα μάθημα yoga ακριβώς: η αναπνοή και η συγκέντρωσή κάνουν το μυαλό να ηρεμήσει και κάθε άμεσο άγχος και ανησυχία αποβάλλονται. Το επιφανειακό επίπεδο του εγκεφάλου μας αυτή τη στιγμή εστιάζει στις σωματικές προκλήσεις που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της πρακτικής.
Ο βαθύτερος νους με τη σειρά του έχει τώρα την ευκαιρία να επεξεργαστεί θέματα που κρατάμε κάτω από την επιφάνεια της άμεσης συνειδητότητάς μας, είτε πρόκειται για άγχος είτε για θυμό ή για έντονη θλίψη – ή ίσως για ένα συνδυασμό πολλών πραγμάτων.
Σε μια συνέντευξη της η Ph.D και ψυχολόγος Joan Shivarpita Harrigan είπε: “Κάθε φορά που δουλεύετε με το σώμα, δουλεύετε επίσης με το μυαλό και το ενεργειακό σύστημα – που είναι η γέφυρα μεταξύ σώματος και νου».
Η yoga δίνει στο μυαλό μας έναν τρόπο να επεξεργαστούμε τα συναισθήματα που θάβουμε και βάζουμε στην άκρη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώσουμε μία σύγχυση από όλα όσα αισθανόμαστε όσο βρισκόμαστε στο στρωματάκι μας. Γίνεται μία ενδοσκόπηση κατά τη τη διάρκεια ενός μαθήματος και πολλές φορές φτάνουμε στην πηγή ενός συναισθήματος. Αυτό είναι καλό γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορεί να ανακαλύψουμε κάτι που έχουμε την απεγνωσμένη ανάγκη να αντιμετωπίσουμε.
