Βρισκόμαστε μέσα σε ένα οροφοδιαμέρισμα, στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στην Γλυφάδα με δύο μεγάλα ανοίγματα που αγγίζουν το ταβάνι και επιτρέπουν στον χώρο να έχει άμεση επαφή με το έξω.
Ο ιδιοκτήτης του, Αλέξανδρος Μαγκανιώτης, έχει διπλή ιδιότητα: Είναι αρχιτέκτονας και εικαστικός καλλιτέχνης, γεγονός που αποτελεί δομικό στοιχείο και εκφράστηκε στον χώρο του. Η πιο πρόσφατη έκθεση του φιλοξενείται στη Blender Gallery, πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Πάτσιο και θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 01 Φεβρουαρίου 2020.
Ο Γιάννης Μπόλης, ιστορικός τέχνης, γράφει για τη συγκεκριμένη έκθεση «με αυτήν την αναπάντεχη ερώτηση, ο Κωνσταντίνος Πάτσιος και ο Αλέξανδρος Μαγκανιώτης παρουσιάζουν τις προτάσεις τους αναζητώντας τις αδιόρατες εκείνες γραμμές που συνδέει το έργο τους, σχετιζόμενες με την έννοια της μνήμης αλλά και τις παραπομπές τους σε μύθους, μνημεία και έργα τέχνης της αρχαιότητας, μ’ έναν ευρηματικό και ανατρεπτικό τρόπο…οι συνθέσεις του Αλέξανδρου Μαγκανιώτη συγκροτούν, στο μεταίχμιο “φυσιολογικού”, “παράδοξου” και “αμφίσημου”, ευφάνταστα, νοητικά και αισθητικά, κολάζ στα οποία το σουρεαλιστικό πνεύμα και το καταλυτικό χιούμορ συνδιαλέγονται με τη μνήμη, τα σύμβολα, την ιστορία και την καθημερινότητα, τον κόσμο των αρχαίων μύθων και του ομηρικού Οδυσσέα».
Αφού μάθαμε περισσότερα για την εικαστική πλευρά του αρχιτέκτονα, ας επιστρέψουμε στον προσωπικό του χώρο. Σκοπός του ήταν να δημιουργηθεί ένα σπίτι φιλόξενο, χωρίς σχεδιαστικές εξάρσεις, ένα διαμέρισμα που θα λειτουργεί σαν κέλυφος το οποίο μπορεί να δεχτεί κατασκευές, αρχιτεκτονικές μακέτες και έργα τέχνης, ένα «δοχείο ζωής» κατά τον Άρη Κωνσταντινίδη και όπως περιγράφει ο Αλέξανδρος Μαγκανιώτης την ιδέα που είχε για το σπίτι του.
«Η επιλογή των αντικειμένων τελικά έγινε ένα “παιχνίδι” που θυμίζει επιμέλεια έκθεσης σύγχρονης τέχνης. Η ανάμειξη καθημερινών αντικειμένων, αναμνηστικών από ταξίδια, δικών μου έργων τέχνης αλλά και άλλων καλλιτεχνών δημιούργησε έναν διάλογο που τελικά αναδεικνύει ένα πολύπλευρο αφηγηματικό περιβάλλον. Σε επίπεδο διακόσμησης πολύτιμες, συμβουλές προσέφερε ο interior designer και καλός φίλος Δημήτρης Τέλης», εξηγεί ο ιδιοκτήτης.
Η παρουσία μιας μεγάλης ελιάς στο σπίτι δημιουργεί μια έκπληξη, ένα παιχνίδι μεταξύ του μέσα και το έξω. Ο μεγάλος ενιαίος, διαμπερής, χώρος του καθιστικού και της τραπεζαρίας -με κύριο χαρακτηριστικό τα δυο μεγάλα ανοίγματα από το πάτωμα ως το ταβάνι- επιτρέπει την άμεση επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον κι αποτελεί την καρδιά του σπιτιού.
Με αυτόν χώρο επικοινωνούν χωρίς κάποια διαχωριστική πόρτα το χολ εισόδου, η κουζίνα, το γραφείο και ο ξενώνας που συνδέεται μέσω της βιβλιοθήκης.
Τα υλικά που επιλέχθηκαν είναι φυσικά, όπως το δάπεδο από λευκή δρυ με ακατέργαστο τελείωμα που καλύπτει από άκρη σε άκρη το διαμέρισμα. Η βιβλιοθήκη έχει πάρει το ρόλο προθήκης που φιλοξενεί ετερόκλητα αντικείμενα όπως η υδρόγειος, μια μπλε κούκλα φωτιστικό και ένα γλυπτό χέρι με τις γραμμές χειρομαντείας.
Η βιβλιοθήκη του σπιτιού συγκεντρώνει ετερόκλητα αντικείμενα.
Τα έπιπλα είναι οικογενειακά κειμήλια που ανανεώθηκαν, όπως η μεταπολεμική σκανδιναβική τραπεζαρία που βάφτηκε με σκούρο βερνίκι κεριού κι οι δύο καρέκλες από καρυδιά με την ψηλή πλάτη. Ανάμεσά τους στέκονται έπιπλα νέων σχεδιαστών όπως των Eames, όπως οι καρέκλες DSW των Charles & Ray Eames. Το τραπεζάκι που φωτίζεται από το χάλκινο φωτιστικό του σχεδιαστή Tom Dixon, αποτελεί τμήμα της διπλωματικής του Αλέξανδρου Μαγκανιώτη στο Λονδίνο. Στην επιφάνεια του έχει εφαρμοστεί η κάτοψη αεροδρομίου του Heathrow και με οδηγό τους άξονες των αεροδιαδρόμων έχει γίνει μια απόπειρα τεμαχισμού και συρραφής του με κλωστή.
Το χάλκινο φωτιστικό του Tom Dixon και η κάτοψη αεροδρομίου του Heathrow και με οδηγό τους άξονες των αεροδιαδρόμων στο τραπέζι.
Σχέδια από την διπλωματική εργασία του ιδιοκτήτη στο ΕΜΠ σε διάλογο με ένα παλιό γραφείο και ρολ-τοπ του παππού του βρίσκονται στον ξενώνα.
Το υπνοδωμάτιο αξιοποιεί μια παλιά ντουλάπα μετατρέποντας την σε βιβλιοθήκη και έπιπλο τηλεόρασης που έρχεται σε αντίθεση με τα κομοδίνα από ακρυλικό και σε φουτουριστικό ύφος δεκαετίας του ’60 της Kartell, σχεδιασμένα από την Anna Castelli Ferrieri. Ένα ολόσωμο, σε φυσικό μέγεθος, ζωγραφικό αυτοπορτρέτο του ιδιοκτήτη τοποθετήθηκε στον τοίχο σε άμεσο διάλογο με μια πόρτα από καστανιά, βαμμένη με ειδική επεξεργασία white-washed.
Ένα ολόσωμο, σε φυσικό μέγεθος, ζωγραφικό αυτοπορτρέτο του ιδιοκτήτη τοποθετήθηκε στον τοίχο σε άμεσο διάλογο με μια πόρτα από καστανιά, βαμμένη με ειδική επεξεργασία white-washed.
Περισσότερες πληροφορίες για τον αρχιτέκτονα θα βρείτε εδώ.
