Ξεκινώντας αυτό το άρθρο, νιώθω δυστυχώς την ανάγκη να δηλώσω ότι δεν είμαι vegetarian ή vegan και ότι τρώω κανονικά κρέας, ώστε πολλοί από εσάς να με ακούσετε ή να με πάρετε στα σοβαρά. Γιατί απ’ότι φαίνεται, στην Ελλάδα του 2018 ένας εστιάτορας, μια μαγείρισσα, ένας σερβιτόρος και γενικά οι άνθρωποι της εστίασης, έχουν αποφασίσει ότι οι χορτοφάγοι δεν χρήζουν του σεβασμού και της προσοχής τους και πολλές φορές μάλιστα είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν τον χλευασμό, την ειρωνεία, την έλλειψη γνώσης ακόμα και bullying.
Θα σας μιλήσω για δύο περιστατικά που μου έτυχαν μέσα στην ίδια εβδομάδα.
Περιστατικό Νο 1
Ένα μεσημέρι αποφασίσαμε με την κολλητή και vegan Lady Papaya, να επισκεφτούμε ένα νέο και πολλά υποσχόμενο wellness oriented εστιατόριο. Ο κατάλογος γεμάτος υγιεινές επιλογές, healthy buddha bowls, vegan πιάτα που θα λιγουρευόταν μόνο από την περιγραφή και ο πιο φανατικός κρεατοφάγος. Ξεκινάμε το γεύμα μας και όντως τα πιάτα μας είναι πεντανόστιμα και πολύ πολύ υγιεινά. Όταν έρχεται η ώρα του γλυκού και ενώ έχουμε εξηγήσει ότι η LP είναι vegan, η ιδιοκτήτρια μας προτείνει 2 γλυκά με μέλι. “Μα η Νίκη είναι vegan”, της λέω για να πάρω την απάντηση ότι τα γλυκά δεν έχουν τίποτα γαλακτοκομικό και να αντιληφθώ την άγνοια της στο γεγονός ότι οι vegans δεν τρώνε μέλι.
