#Day1
Έχω μερικές εκατοντάδες λέξεις να γράψω για την πρώτη ημέρα του 37ου River Party όπως την έζησα από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Και περιμένεις να ξεκινήσω να σου γράφω με ύφος δελτίου τύπου. Don’t bother, i won’t. Restart.
Ο κυρ-Αλέξανδρος και η Τασία περπατούν αργά σέρνοντας τις ατημέλητα λαξεμένες σε οξιά μαγγούρες τους κατά μήκος του δρόμου μιας ορεινής διαδρομής που χτενίζει τον Γράμμο, μιλώντας για τους “νέους που ξαναήρθαν φέτος στο ποτάμι και που από σήμερα θα είναι όπως τότε”. Στο ύψος του ξενώνα Σείριος, γνωστό σημείο για τους ντόπιους, ξεκινούν την καθημερινή τους βόλτα, κάθε μέρα τις ίδιες ώρες απ το ίδιο σημείο. 11.15 το πρωί και 19.15 το απόγευμα. Είναι παντρεμένοι τα τελευταία 63 χρόνια. Πάνω από μισός αιώνας ζώντας σε ενα σπίτι που κυριολεκτικά κρέμεται σε μια στροφή της εθνικής οδού Ιωαννίνων – Καστοριάς, σε ένα από τα υψηλότερα σημεία του Νεστορίου, και που σήμερα έχουν ξυπνήσει από νωρίς αφού λεωφορεία πηγαινοέρχονται συνεχώς φορτωμένα χιλιάδες κόσμου έξω από το σπίτι τους.
Στο σημείο εκείνο μπροστά από τις πυκνούς μαύρους σαμπούκους (θάμνους με μαύρα σαν μούρα άνθη) κάθε μέρα τους συναντάω καθώς περπατάω περίπου ένα χιλιόμετρο για να φτάσω στο χώρο του River Party. Ο δρόμος αυτός που ουσιαστιαστικά ενώνει το Νομό Ιωαννίνων με τον Νομό Καστοριάς είναι από τις πορείες που αν δεν τις κάνεις πεζός δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις το λόγο που η περιοχή έχει χαρακτηριστεί από τις ομορφότερες της Ευρώπη και έχει ενταχθεί στο Νatura. O μόνος επιτρεπτός ήχος που εισβάλει σε αυτή την υποδοχή σου στο περιβάλλον είναι οι φωνές και οι μουσικές που έρχονται από κάτω. Από τις όχθες του Αλιάκμονα εκεί όπου όλα είναι έτοιμα για την πρώτη μέρα του 37ου River Party. Από τόσο ψηλά από 1.000 μέτρα ύψος, οι πολύχρωμες σκηνές φαίνονται σαν πολύχρωμες καρφίτσες βουτηγμένες μέσα στο δάσος.
Η πρώτη μέρα του 37ου River Party ήταν ένα ικανό πρώτο πρελούδιο του τι θα επακολουθήσει τις επόμενες τέσσερις μέρες. Οι τέσσερις θεματικές περιοχές των κατασκηνωτών έχουν ήδη γεμίσει ασφυκτικά αποκτώντας ζωή. Και έτσι συνειδητοποιείς μια παράλληλη πραγματικότητα προς αυτή που συμβαίνει στις σκηνές των live του μουσικού φεστιβάλ και που αν τη διασχίσεις σαν μέρος της και όχι σαν εισβολέας γίνεσαι μέρος της, συμμέτοχος στην πιο τρελή και φυσική διάσταση των καλοκαιρινών διακοπών σου.
River Tales: Το ημερολόγιο του τρελού ριβεροκάμπερ
Περπάτησα μέσα στις κατασκηνωμένες περιοχές και εκεί συνάντησα έναν προς έναν τους λόγους που κάθε χρόνο οι νέοι γουστάρουν να αράζουν δίπλα από τον Αλιάκμονα στη καταπράσινη δασική περιοχή του Γράμμου. Η αίσθηση ελευθερίας σε αιχμαλωτίζει. Το πρώτο πράγμα που άκουσα είναι φυσικά το «Μερόοοοπη», ελπίζω μέχρι και την Κυριακή όπου θα έχει ολοκληρωθεί το River Party να την έχω συναντήσει και να την έχω κεράσει και καμιά μπυρίτσα.
Σίγουρα σε εκείνα που σου τραβάνε το μάτι θα μπορούσα να συμπεριλάβω τους αυτοσχεδιασμούς στο στήσιμο των σκηνών που τις κάνουν να ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες και να είναι λίγο πιο μέσα στο θέμα της κάθε περιοχής…. Να, όπως η τύπου-κλιματαριά στην είσοδο της σκηνής,
ή η δικάβαλη αιώρα από δυο φίλους ή φίλες που αρέσκονται να μοιράζονται ακόμη και τις πιο ξέγνοιαστες στιγμές τους
ή το χoνοχουλαχούπ που ξετυλίγεις με σκοπό η μία άκρη του να καταλήγει στο στόμα κάποιου και η άλλη που έχει ενα χωνί να είναι στα χέρια κάποιου που φροντίζει να ρίχνει μέσα ένα οποιοδήποτε ποτό. Τρελή εφεύρεση.
ή τα hashtags “#oles για τα 37 παιδάκια” (που στην αρχή το διάβασα σαν παϊδάκια) με σαφές ερωτικό περιεχόμενο
Είναι σίγουρο ότι για να ζήσεις πιο κοντά εξάλλου στην τρέλα του ποταμιού πρέπει αναμφισβήτητα να γυρίσεις στα πιο βασικά σου και εσύ ο ίδιος. Back to basics φάση. Τότε ενδεχομένως να ανακαλύψεις ότι η πραγματική ομορφιά ενός φεστιβάλ πολύ περισσότερο από το line up του, τα βρώμικα που προσφέρει στους επισκέπτες τους ακόμη και τις επιλογές του μερτσαντάϊζ (για τους losers σαν εμένα που θέλω να έχω κάτι από τα δικά μου αγαπημένα ακούσματα για να κάνω rewind σε αναμνήσεις από αυτά) είναι οι άνθρωποι και το engagement που οι ίδιοι κάνουν με το χώρο του φεστιβάλ. Εδώ στο 370 από την πρώτη μέρα αυτό είναι δεδομένο. Αληθινά μου έρχονται λόγια του Κέρουακ στο On the Road μέσω του αφηγητή του Σαλ Παραντάιζ: «Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριώνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά».
Στις πολύ ωραίες προσπάθειες του χώρου συγκαταλέγουμε και το περίπτερο του οργανισμού Make a Wish και όλοι μας μπορούμε να στηρίξουμε αγοράζοντας κάτι από τα υπέροχα αναμνηστικά και μπλιμπλίκια που μπορεί να βρει κανείς εκεί.
Στο μουσικό μέρος τώρα της πρώτης μέρας σίγουρα ξεχωρίζω την παρουσία του Φοίβου Δεληβοριά, η δική του “πρώτη” φορά στην ιστορία του River Party, ενός βιωματικού τραγουδοποιού που ναι μπορεί να σε ταρακουνήσει με τις αφηγήσεις των στίχων του ακόμα και όταν λέει τον Καθρέφτη, την Κική, την πειραγμένη εκδοχή με τα Παπάκια, μια ιστορία για την θρυλική του Καλλιθέα ή ένα από τα καινούρια κομμάτια της νέας του δουλειάς «Μπάσταρδος Γιος».
Μίλησα μαζί του λεπτά αφού είχε κατέβει από την σκηνή κυρίως για το πόσο πολύ έχουν αλλάξει τα δικά του καλοκαίρια από εκείνο το καλοκαίρι στα Κύθηρα που βρέθηκε με κολλητούς να τσακώνονται για το καθεστώς της ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά και για το πώς μπορεί ο ίδιος να ερμηνεύσει την σημερινή παράλογη πραγματικότητα μέσα στην οποία όλοι ζούμε.
Λίγο αργότερα στην Riverside σκηνή βρέθηκε ο James Arthur ο οποίος κατάφερε και με το Impossible αλλά και με τις πιο pop διασκευές του στην πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα να κάνει κυρίως τις μικρότερες ηλικίες να δώσουν μία από τις πιο δυνατές σε προσέλευση και παλμό συναυλίες της ημέρας.
https://www.youtube.com/watch?v=fFWslFV3K8s&feature=youtu.be
Στις στιγμές του εκείνες που ξεχώρισαν ήταν όταν ερμήνευσε το Wrecking Ball της Miley Cyrus. #guiltypleasure I Know.
https://www.youtube.com/watch?v=pFB9h_7uMTw
Εκεί που όμως οι φωνές των θεατών ακούστηκαν σε όλο το βουνό ήταν στους Ζωντανούς Νεκρούς που απέδειξαν ότι έχουν ισχυρό κοινό που μπορεί να τους αποθεώνει ακόμη και όταν έχουν καθυστερήσει για λίγο να εμφανιστούν στη σκηνή. Στόχος εξάλλου σύμφωνα με τους ΖΝ είναι να μετατρέψουν για τα λεπτά της on stage εμφάνισής τους το Νεστόριο σε Μαστούριο.
Το ενδιαφέρον για τη σημερινή δεύτερη μέρα του 37ου River Party αναμένεται μεγάλο μιας και το line up περιλαμβάνει ονόματα όπως Αλκίνοος Ιωαννίδης, Παύλος Παυλίδης, Μόνικα, Μαρίζα Ρίζου, CJ Jeff, Thomas Gandey, Lefty D, Cruz, Theo K.
Θα μας φάνε οι Σκορπιοί ή εμείς θα τους φάμε; Μόνικα, Αλκίνοος Ιωαννίδης ή Παύλος Παυλίδης θα προσελκύσουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των επισκεπτών; Kαι κυρίως θα συνεχίσουμε να μην ξέρουμε την Μερόπη; Οι απαντήσεις στο αυριανό post στην POPAGANDA.
Στο 37o River Party μας ταξίδεψε η www.astra-airlines.gr/
Φωτογραφίες: Παύλος Εξάρχου, Χριστίνα Κεχαγιά, Δημήτρης Μαυροκεφαλίδης
