Ο Satori επιστρέφει στην Ελλάδα έτοιμος να «ηλεκτρίσει την Αθήνα και τη Μύκονο

Πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους της νέας ηλεκτρονικής live σκηνής, η πιο πρόσφατη εμφάνισή του τον βρήκε να πραγματοποιεί ένα Dj set κάπου στη Γαλλία σε ένα νησί-κάστρο στη μέση του πουθενά, παίζει είτε μόνος του είτε με τη μπάντα του “The Band From Space”, το σπίτι του βρίσκεται στην Ολλανδία, αλλά η αγάπη του για την Ελλάδα παραμένει αναλλοίωτη… Ο Satori, έχοντας επισκεφτεί αρκετές φορές τη χώρα μας, είτε για διακοπές είτε για να “ηλεκτρίσει” με τη μουσική του κάποιο stage, όπως εκείνο του Hotel Ερμού όπου και έπαιξε τον περασμένο Οκτώβρη ως guest της ομάδας Come & Save Me, ετοιμάζεται για μία ακόμη εκρηκτική αθηναϊκή εμφάνιση, καθώς για τέσσερις εμφανίσεις στη Μύκονο, εκ των οποίων η μία θα είναι με τη μπάντα του, ενώ ένα από τα κομμάτια του επερχόμενου full length άλμπουμ του, που αναμένεται να κυκλοφορήσει το καλοκαίρι, θα γυριστεί στην Ελλάδα.

Οι Come & Save Me, ή αλλιώς οι Nixxie (Νίκος Iατρού) και John John (Γιάννης Μπιζάς) τον προσκαλούν αυτήν την Παρασκευή 24 Απριλίου στη σκηνή του Faust, και ο Satori μιλάει στην Popaganda μερικές μόλις ημέρες προτού βρεθεί και πάλι στην αγαπημένη του χώρα.

Γεια σου Τζόρτζε! Τι κάνεις; Γειά σας. Είμαι πολύ καλά. Μόλις γύρισα στο σπίτι μου στο Nijmegen στην Ολλανδία μετά από ένα φανταστικό live που έκανα σε ένα κάστρο-νησί στη μέσι του πουθενά στην Γαλλία.

Όπα, ακούγεται τρομερό αυτό, υπάρχει κάποιο σχετικό βίντεο; Ναι, ήταν όλο σε live-stream την ώρα που έπαιζα και σε λίγο θα το βρείτε στο Youtube μέσω του καναλιού του Cercle.

Μάθαμε ότι έρχεσαι στην Αθήνα την επόμενη βδομάδα; Ναι έρχομαι γιατί με κάλεσε η ομάδα των Come & Save Me. Τους ξέρετε φαντάζομαι…

Ε κάτι ξέρουμε, εσύ πως τους ξέρεις; Γνώρισα τους Nixxie (Νίκο Iατρού) και John John (Γιάννη Μπιζά) πέρυσι το καλοκαίρι στην Μύκονο όταν είχα έρθει τον Ιούλιο. Από τότε έχει δημιουργηθεί μια στενή φιλία και μιλάμε συχνά. Τον περασμένο Οκτώβρη έκανα το πρώτο μου Come & Save Me στην Αθήνα, στο Hotel Ερμού, και είχε πάει πάρα πολύ καλά. Και απ ότι μου λένε τα παιδιά, έχουν μεγάλα σχέδια για το χώρο της Ελλάδας

Έχεις πει στο παρελθόν ότι σου αρέσει να περνάς χρόνο στην Ελλάδα, πες μας γιατί. O πατέρας μου είναι από τη Σερβία και μεγάλωσα κάνοντας πολλές διακοπές στην Ελλάδα, ειδικά στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, λόγο του ότι είναι και αρκετά κοντά στο Νής, την πόλη του πατέρα μου. Βλέπω τους Σέρβους και Έλληνες σαν συμπατριώτες… είμαστε φίλοι, στη Σερβία σας θεωρούμε κάτι παραπάνω από “απλούς γείτονες”, υπάρχει πάντα μια ωραία σχέση μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας. Έχω δει πολλές ομοιότητες στο φαγητό, στους χαρακτήρες των ανθρώπων και φυσικά στην μουσική. Επίσης είναι σημαντικό να τονίσω ότι είμαι από αυτούς που δίνουν τεράστια σημασία στα όσα μας προσέφερε ο Ελληνικός λαός από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Τώρα για εμένα προσωπικά, νομίζω ότι υπάρχει ένας πολύ ισχυρός δεσμός ανάμεσα στη χώρα σας και στις ρίζες μου, και αυτός ο δεσμός ενισχύεται κάθε φορά που έρχομαι στην Ελλάδα.

Πως συγκρίνεται για σένα η Αθήνα με την Μύκονο; H Μύκονος  με κάνει να αισθάνομαι ότι δε βρίσκομαι στην Ελλάδα. Ή, για να το πω διαφορετικά, είναι μια τελείως διαφορετική αίσθηση σε σχέση με την Αθήνα, που απ’ότι βλέπω ίσως είναι πιο πολυδιάστατη. Θυμάμαι που περπατούσα πέρυσι το φθινόπωρο με το Νίκο στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας και την ίδια μέρα είχαμε πάει στα Εξάρχεια να ακούσουμε ρεμπέτικα, τρομερές εμπειρίες, και πολύ διαφορετικές! Γενικά η Αθήνα με έχει κερδίσει και συνεχίζει να με κερδίζει κάθε φορά που την επισκέπτομαι, γιατί βλέπω πάρα πολλές και εναλλακτικές πλευρές.

Τώρα όσον αφορά την Μύκονο, έχω περάσει και εκεί πολύ χρόνο, κυρίως γιατί παίζω στο Σκορπιό. Πέρυσι γυρίσαμε λίγο το νησί με τον Nixxie και εννοείται πως θυμίζει Ελλάδα, απλά είναι ίσως μία άλλη πλευρά της χώρας, με όλα αυτά τα λευκά παρεκκλήσια και τα σπίτια που μοιάζουν με κύβους ζάχαρης. Στην Μύκονο δεν έχω την αίσθηση πως παίζω στην Ελλάδα γιατί το κοινό είναι πολύ πιο διεθνές, και συχνά συναντάω φίλους και γνωστούς από όλο τον κόσμο. Έτσι ναι, συγκριτικά με τη Μύκονο,  όταν παίζω στην Αθήνα έχω το συναίσθημα ότι παίζω για την Ελλάδα.

Εάν γινόταν να αλλάξεις κάτι σε σχέση με το πως σε βλέπει ο κόσμος, γενικότερα, τι θα άλλαζες; Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο που θέλω να αλλάξω, εκτός ίσως από κάποιες “ταμπέλες” που βλέπω μερικές φορές, όπως παραδειγματικά όταν λένε ότι παίζω ένα είδους slow house ή, ακόμα χειρότερα, “shamanic” ή “spiritual house”. Απ’ τη μία μουσική μου είναι δυναμική, δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται “αργή”, και σίγουρα ούτε “house”. Απ’ την άλλη, το “σαμανικό” το θεωρώ αστείο και τελείως άστοχο, ιδίως αν σκεφτείς ότι είμαι από τα Βαλκάνια, και όπως μάλλον γνωρίζετε δεν έχουμε και πολλούς σαμάν εδώ. Η μήπως άλλαξε κάτι και δεν το ξέρω;;