Η K.atou, κατά κόσμον Κατερίνα Μόρτζου, χάρη στο djing που ξεκίνησε στα δεκαοκτώ της, είναι στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής house και techno σκηνής. Το ζεστό, υπνωτικό της στυλ έχει βρει ανταπόκριση στα dancefloors ανά τον κόσμο. Ανάμεσα στα πολλά highlights είναι τα set της στα after-hours του Detroit Electronic Music Festival και οι τακτικές εμφανίσεις στο Club der Visionaere. Έχει παίξει σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλη των ΗΠΑ και της Ευρώπης, καθώς και σε φεστιβάλ όπως το Glastonbury και το Rizzla event. Δουλειές της έχουν κυκλοφορήσει σε εταιρείες όπως οι: Einmaleins, LickMyDeck, Resopal, SonoVivo κ.α. Σπούδασε στην Κέρκυρα, όπου η μουσική της δράση της περιελάμβανε μια ραδιοφωνική εκπομπή και μια σειρά από επιτυχημένα parties. Έπειτα μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω υποτροφίας, ενώ οι εμφανίσεις της συνεχίζονταν σε διάφορους χώρους στην Αθήνα και σε γνωστά φεστιβάλ. Το 2006 η πρώτη της δουλειά βρίσκει στέγη στο Βερολέζικο label Einmaleins. Αύριο, θα παίζει για εμάς στο showcase του Habeat Records, το δισκοπωλείο που έχει αφήσει το δικό του στίγμα στην αστική μουσική κουλτούρα των Αθηνών από το 2010. Υλοποιώντας μια πρωτότυπη ιδέα, τον Μάρτιο του 2012, η ομάδα του Habeat δημιούργησε έναν μικρό, φιλόξενο και open-minded χώρο στην οδό Θεμιστοκλέους των Εξαρχείων. Δίνοντας στο κοινό της την ευκαιρία να εξερευνήσει την ηλεκτρονική μουσική σε όλο της το εύρος, για περισσότερο από ένα χρόνο το Habeat παρουσίασε καλλιτέχνες από διάφορα σημεία του κόσμου.
Λίγο πριν ανέβει στα decks του MAZE, στο event του Habeat Records Showcase, της ζητήσαμε να διαλέξει μερικούς δίσκους για να την γνωρίσουμε καλύτερα.
Ο Δίσκος που σε έκανε να ακολουθήσεις καριέρα ως DJ ηλεκτρονικής μουσικής…
Άκουγα δύο κομμάτια εναλλάξ και συνέχεια, το Higher State of Consciousness του Josh Wink και το Plastic Dreams από Jaydee. Σκέψου τι ωραία θα ήταν να παίζανε μαζί σκέφτηκα.
Ο Δίσκος που είναι το killer track σου για το dancefloor αυτόν τον καιρό…
Παλιός δίσκος του Baby Ford, περίπου 15 ετών, που συνεχίζει να με βάζει σε διάθεση για πάρτι, κάθε φορά που τον παίζω.
O Δίσκος που αποτελεί το αγαπημένο σου remix…
Two Lone Swordsmen – Hope we never surface (Kenny Hawkes remix). Δίσκος που τον έχω λιώσει και θα τον παίζω για πάντα. Συνδυάζει ένα από τα πιο ριζοσπαστικά σχήματα της σύγχρονης αγγλικής σκηνής με τον μαέστρο Andrew Weatherall από πίσω και τον Kenny Hawkes που μας άφησε νωρίς.
O κλασικός Δίσκος που παίρνεις πάντα μαζί σου…
Δεν φεύγει ποτέ, πάλι Baby Ford – One for Sorrow. Διαχρονικός, απλός αλλά ίσως η καλύτερή του παραγωγή.
O Δίσκος που φαντάζεσαι ότι θα μπορούσε να είναι το ιδανικό σάουντρακ για την σημερινή Αθήνα…
Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ. 15 χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία εξακολουθεί να είναι διαχρονικό και αντιπροσωπευτικό της ελληνικής πραγματικότητας.
Ο Δίσκος για τον οποίον ζούσες και πέθαινες όταν ήσουν 16…
Wu-Tang Clan – Enter the 36 chambers. Έπαιζα μπάσκετ, άκουγα χιπ χοπ και ραπ, έγραφα στίχους των Wu tang clan στο θρανίο μου.
O Δίσκος που αποτελεί τον δικό σου απόλυτο guilty pleasure…
Mc Donald – I Keep Forgetting. Έχω μια αδυναμία στο yacht rock, soft rock των 70s, και δεν μπορώ να το κρύψω.
O Δίσκος που παίζεις αυτόν τον καιρό και κάνει τους clubbers να φασώνονται…
Δεν τον παίζω πολύ συχνά αυτό το δίσκο, αλλά όποτε έτυχε και όποτε έχω ακούσει να τον παίζουν κάτι γίνεται..
O Αγαπημένος σου Δίσκος από την αγαπημένη σου μπάντα…
O Bryan Ferry, οι Roxy music, το Avalon.
O Δίσκος που ακούς την στιγμή που συμπληρώνεις αυτό το ερωτηματολόγιο…
Shellac – End of the Radio
