Κάθε φορά που μπαίνει ο Δεκέμβριος όλοι σκέφτονται τα Χριστούγεννα. Υπάρχουν και κάποιοι (λίγοι μεν, αλλά όχι και τόσο λίγοι, if you know what I mean) που πετάνε τη σκούφια τους γιατί ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας που επιλέγουν να ψηφίσουν τα 20 καλύτερα άλμπουμ για τη χρόνια που πέρασε. Κοινώς, η γνωστή σε όλους Blogovision. Ιδρυτής του θεσμού αυτού, είναι ο γνωστός μουσικός δημοσιογράφος Μάρκος Φράγκος, και ψηφοφόροι οι κάτοχοι (μουσικών και μη) blogs. Η διαδικασία γνωστή, μην τα ξαναλέμε. Εδώ θα σταχυολογούμε κάθε μέρα τις επιλογές των bloggers που μας έκαναν εντύπωση, μαζί με τα σχόλια των ίδιων των bloggers βεβαίως βεβαίως. Χαλαρό ξεκίνημα με την 20η θέση.
Habibi- Habibi
“Είσοδος της τελευταίας στιγμής, η θηλυκιά απάντηση στους Allah-Las.”
Sky Ferreira – Night Time, My Time
“24 ώρες. Έχουμε ακόμα χρόνο”
tospitimetaparaxena.blogspot.gr
May Roosevelt – Μουσική Σε Ποίηση Ντίνου Χριστιανόπουλου
“Είναι άλλη μια προέκταση της MAY ROOSEVELT σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Μία ιδιαίτερη μελοποίηση. Σαν έργο είναι αξιοθαύμαστο και σαν δίσκος της MAY ROOSEVELT μία ακόμα γενναία και τολμηρή κίνηση. Σπάνια περίπτωση έργου που πέρα από ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, εισχωρεί στους πόρους και συγκινεί με την μοναξιά, την αξιοπρέπεια και την βαθιά συναισθηματική ωριμότητα του σε όλα τα επίπεδα….»
Blouse – Imperium
“…Τα άκρα είναι αυτά που θυμάσαι λοιπόν. Είναι αυτά που ανυψώνουν ή καταποντίζουν τον μέσο όρο. Στην περίπτωση συγκροτημάτων όπως οι Blouse είναι αυτά που έχουν και την περισσότερη σημασία. Είναι σπουδαίο για μας ως ακροατές όταν μπάντες βγαίνουν εκτός του λεγόμενου “comfort zone” τους. Το τρίο από το Oregon ξεκίνησε στο πρώτο του LP το 2011 με σύνθια, 80’ς νοσταλγία και αμιγώς pop συνθέσεις. Στο φετινό Imperium παράτησε τελείως ότι είχε κάνει-χτίσει μέχρι τώρα και φόρεσε κιθάρα, μπάσο, ντραμς αποτιώντας φόρο τιμής στον Robert Smith και τους συνεχιστές του…”
Transmissionradio.blogspot.com
DJ Koze – Amygdala
“We need to eat, we need to sleep and we need music…
Κάπως έτσι ξεκινάει ο δίσκος all-star-game της φετινής ηλεκτρονικής / house σκηνής, με συμμετοχές (στα φωνητικά και όχι μόνο) όπως Caribou, Apparat, Ada, Matthew Dear και Milosh.”
Rotting Christ – Κατά Τον Δαίμονα Εαυτoύ
“.. Το οποίο άλμπουμ είναι μια μικρή Τρανσυλβανία από μόνο του. Περιέχει λαογραφικά στοιχεία από ουκ ολίγα έθνη και περιοχές, αλλά είναι εξίσου σκοτεινό και τρομακτικό με τις πιο άγριες νύχτες του Κόμη Βλαντ του Παλουκωτή.”
TOKiMONSTA – Half Shadows
“Η μικροσκοπική TOKiMONSTA αγαπάει τα παράξενα ηλεκτρονικά bleeps και σαμπλάρει οτιδήποτε, από 45άρια της Motown ως Yellow Magic Orchestra. Αποτέλεσμα, πανέμορφα ηλιόλουστα (από Καλιφόρνια) ηχητικά τοπία”
inaspaceofafewminutes.blogspot.com
The Oscillation – From Tomorrow
“Γιατί αγαπώ κιθάρες και ψυχεδέλεια”
Thisaintnothing2relateto.tumblr.com
Phosphorescent – Muchacho
“..O συνδυασμός είναι περίεργος. Από τη μια η φωνή, που ανά πάσα στιγμή νομίζεις (άστοχα) πως θα σπάσει και σου δίνει μια αίσθηση χύμα απελπισίας σε φάση “πόναω, ανοίγω το στόμα μου και τα λέω”. Και απο την άλλη οι συνθέσεις, που τίποτα δεν έχει μείνει στην τύχη, όλα είναι εκτελεσμένα στην εντέλεια. Απόγνωση και λύτρωση.”
