![[Ταξίδι στο αστικό τοπίο], του Ευάγγελου Ρουσάκη](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/10/Noites-Apoikies-Euaggelos-Rousakis-300x200.jpg)
Φτάσαμε στα μισά της μισής ψηφοφορίας, και είπαμε να μαζέψουμε την αφρόκρεμα της indie σκηνής. Και τη δισκάρα των Pop.1280.
Savages
Disclosure – Settle
“Empty thoughts in empty places create a full life”
Moby – Innocents
” One day we will look in the mirror and feel as if we only just discovered the sun.”
tospitimetaparaxena.blogspot.gr
Girls Names – The New Life
” Ένα απόλυτα Φθινοπωρινό άλμπουμ που ακούστηκε πολύ την Άνοιξη. Η μυσταγωγία του όμως συνοδεύεται από μυρωδιά βροχής,υγρασία,ομίχλη και ημίφως.Καταλαβαίνω ήδη τη διαφορά,αυτές τις πρώτες κρύες μέρες του χειμώνα. Μπορεί να μη ρίχνει τον ακροατή στα τάρταρα της μελαγχολίας, η μελαγχολία του να είναι υπόθεση στυλ και μινόρε, αλλά τουλάχιστον μοιράζεται μαζί τους την αγάπη για το παλιό καλό dark wave και η νοσταλγία ανελίσσεται μαζί μας όπως ανελίσσονται τα τραγούδια τους…Είναι ένα άλμπουμ που αγαπάει τις επιρροές του και τις διατηρεί σαν πολύτιμα κειμήλια και στη δικιά του πορεία.”
inaspaceofafewminutes.blogspot.com
Savages – Silence Yourself
” Sounds like Siouxsie & The Banshees, but more predictable.”
Ty Segall – Sleeper
“Ίσως, το πιο “εσωστρεφές” άλμπουμ του Ty Segall. Αφήνει πίσω τα ριφς των Black Sabbath, πιάνοντας την ακουστική κιθάρα κι ακολουθώντας τα μελωδικά μονοπάτια των Marc Bolan και Bert Jansch. Τελικά, αυτός ο τύπος ήρθε για να μείνει…”
Arcade Fire – Reflektor
Arctic Monkeys – AM
“Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλά θέλω να προσπαθήσω
Υπάρχει αυτή η εικόνα με εμάς τους δύο
Και περνάει απ’ το μυαλό μου
Το πρωί και το βράδυ”
Cults – Static
“Πριν από 3 χρόνια δύο φοιτήτες στη Νέα Υόρκη δημιούργησαν τους Cults. Κυκλοφόρησαν το ομώνυμό τους “Cults” το 2011, που απέσπασε πολύ καλές κριτικές και πριν από λίγες μέρες το δεύτερό τους άλμπουμ “Static“.”
The Strokes – Comedown
“Σιγά σιγά φτάνουμε στα μισά της (μισής) ψηφοφορίας, άρα και σε πιο σοβαρές αποφάσεις. Αρκετά ευχάριστο άλμπουμ και ωραία Indierockκομμάτια (και να πω την αλήθεια, σε μερικά σημεία νόμιζα ότι άκουγα TheKillers).Μου φάνηκε πως τα κομμάτια (ίσως και να είναι έτσι) είχαν διαφορετικές εντάσεις, τι θέλω να πω, σε μια φάση ακούς δυναμικό τραγούδι που σε ανεβάζει και αμέσως μετά πέφτει σε τόνους μελαγχολίας και δε ξέρεις που είσαι και τι κάνεις.Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο γι’αυτό το άλμπουμ. Ίσως κιόλας, να του έβαλα αρκετά υψηλή βαθμολογία. Συμβαίνουν και αυτά.”
Pop. 1280 – Imps Of Perversion
