Η Ζωή Παρασίδη γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1990 στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και από το 2009 εργάζεται ως δημοσιογράφος.
Προσφέρει ένα μη προβλέψιμο πρωινό, λειτουργεί ως ασυνήθιστο μπαρ, το λες και funky μπιστρό. Κι αυτή είναι η πιο σύντομη περιγραφή ενός μαγαζιού που δεν μοιάζει με κανένα και δημιουργήθηκε από μια παρέα που έχει ξενυχτίσει πολύ μαζί.
Με καμβά της t-shirts και tote bags, η Χριστίνα Μανδηλάρη ζωγραφίζει τα σκίτσα της στο χέρι και τα τυπώνει με την τεχνική της μεταξοτυπίας σε οικολογικά υφασμάτα, φτιάχνοντας «τα απαραίτητα» του καλοκαιριού.
Επισκεφθήκαμε το νέο αθηναϊκό hot spot που βασίζεται στην plant-based κουζίνα αλλά ξέρει από «καθαρό βρώμικο» κι all day brunch, ανοίγει νωρίς το πρωί και πάει μέχρι αργά το βράδυ, όταν «πειράζει» cocktails σαν το Bloody Maria.
Το λουτρό αποτελεί έναν ενδιάμεσο-μεταβατικό χώρο ανάμεσα στην παραλία και μια κατοικία του '70, ενώ -εκτός από τη χρηστικότητά του- λειτουργεί ως ένα μέρος για την κατανόηση των στοιχείων που συνθέτουν το φυσικό τοπίο της περιοχής.
O αρχιτέκτονας Πραξιτέλης Κονδύλης κι ο εκπρόσωπος του ευρωπαϊκού δικτύου CIVINET, Κοσμάς Αναγνωστόπουλος, ξεχωρίζουν τα θετικά στοιχεία από τα ενδεχόμενα προβλήματα για το φιλόδοξο πρότζεκτ που μπαίνει στην καθημερινότητα της Αθήνας. Για να μείνει;
Πολλοί δημιουργικοί άνθρωποι ενεργοποιήθηκαν και εμπνεύστηκαν στη διάρκεια του lockdown, o Νίκος Καστανάκης κι ο Λουκάς Χονδρός αποφάσισαν να σχεδιάσουν κάτι για την καθημερινότητά μας.
Πίσω από τη Στέγη, ένας νέος all day χώρος ξεκινάει από νωρίς με ποιοτικό καφέ και νόστιμο πρωινό, συνεχίζει με ωραία πίτσα, προσεγμένα απεριτίβο και ιδιαίτερα κρασιά. Το Naif φτιάχτηκε για να γίνει στέκι σε μια γειτονιά ανεξερεύνητη.
Το αρχιτεκτονικό γραφείο [a]nod χρησιμοποίησε σύγχρονα υλικά, έδωσε έμφαση στη χρηστικότητα και την εξοικονόμηση ενέργειας σε δύο κτίσματα που έχουν ως κοινό τόπο μια αυλή που προσφέρει άπλετη σκιά κατά τη θερινή κατοικίση.
Σε ένα μεσοπολεμικό κτίριο του κέντρου, η Έλλη Ξεμαντήλωτου έχει δημιουργήσει έναν χώρο με τα πιο ιδιαίτερα και συλλεκτικά πιάτα και σκεύη για το σπίτι ενώ ετοιμάζει ένα e-shop που θα δώσει άλλο νόημα στο πρωινό μας.
Προέκυψε με αφορμή την κοινότητα που συγκεντρώθηκε γύρω από ένα σύγχρονο μπαρμπέρικο. Πλέον απευθύνεται σε όσους αποζητούν τον ποιοτικό καφέ και τα προσεγμένα γεύματα, σε εκείνους που απολαμβάνουν τα cinnamon rolls στη νέα τους απολαυστική εκδοχή.
Το γραφείο Mado Samiou Architecture ανέλαβε να συγκεράσει το παλιό με το νέο προκειμένου να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες κατοίκησης, σε μια πολυκατοικία που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Κιτσίκη πριν από 60 χρόνια.
Βγήκαμε έξω την πρώτη μέρα, στη γειτονιά της Popaganda, στα μπαρ και τα εστιάτορια του κέντρου που μας υποδέχτηκαν ξανά στα τραπέζια τους, αυτή τη φορά, με επιβεβλημένες αποστάσεις.
Στόχος του αρχιτέκτονα ήταν η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας με ισορροπία, ηρεμία και οπτική αρμονία σε ένα σπίτι που φιλτράρει το φως, έχει θέα στον Σαρωνικό κόλπο και τον Υμηττό ενώ συνδυάζει κειμήλια από την Κωνσταντινούπολη με το σύγχρονο design.
Ψήνοντας αρωματικά ψωμιά με ελληνικά σιτηρά και φυσικό προζύμι, ο νέος φούρνος εμπνέεται από τη γαλλική φιλοσοφία στην αρτοποιία, τη ζαχαροπλαστική και δεν μοιάζει με κανέναν άλλον στην πόλη.
Με ίνες αγριαγκινάρας, επεμβαίνοντας στη λευκή πλαστική καρέκλα, επαναπροσδιορίζοντας την καρέκλα του καφενείου ή φτάχνοντας άνετα «γλυπτά», οι Έλληνες designers έχουν τη δική τους άποψη για τo έπιπλο που ξεχωρίζει στην ιστορία του παγκόσμιου design.
Κι αν ναι, πώς; Μιλήσαμε με ανθρώπους του τουρισμού προκειμένου να μας εξηγήσουν τι περιμένουν από το φετινό καλοκαίρι ενώ ήδη φαίνεται ότι ψάχνουμε «νησιά για social distancing».
Και όχι μόνο αυτά. Είναι η ιστορική κουλτούρα μιας κοινωνίας, οι αναπαραστάσεις για το παρελθόν που κυριαρχούν στις συνειδήσεις των πολιτών. Άραγε τι θα γράψει ο ιστορικός του 2050 για εμάς;
Το ένα κρύβει κήπο στο δώμα του, το άλλο διαμορφώνεται γύρω από μια πολυμορφική τραπεζαρία, χτίστηκαν σε άλλες δεκαετίες, διαφέρουν αισθητά σε τετραγωνικά. Και τα δύο προσαρμόστηκαν στο σήμερα από τους lowfat architecture + interiors.
Από τη μονστέρα που επέστρεψε από τα '70s και τα καταπράσινα concept stores της Αθήνας, από τα σαλόνια και τα υπνοδωμάτια μέχρι τα μπαρ και τα καφέ, οι millenials ανοίγουν παράθυρο στην αναλογική ζωή μέσα από γλάστρες, χώμα και πηλό.
Πώς μια σκελίδα σκόρδο πυροδότησε μια διασκεδαστική ιστορία που μπλέκει γαστρονομία, παράδοση και στερεότυπα με πεντανόστιμο τρόπο...Της Ζωής Παρασίδη.
Από ένα γαστρονομικό εστιατόριο που προσάρμοσε το μενού του ώστε να μπορούμε να το απολαύσουμε σπίτι μέχρι τα αγαπημένα μας street food σημεία που δεν είχαν ως τώρα delivery, η γεύση της πόλης προσαρμόζεται μέχρι να μας υποδεχθεί ξανά στον χώρο της.
Αντλώντας έμπνευση από το φως, τις υφές, τα χρώματα, κάθε έργο μετουσιώνεται σε μια σύγχρονη αρχιτεκτονική αφήγηση για την ομάδα του Mado Samiou Architecture που σχεδίασε αυτό τον εντυπωσιακό χώρο ο οποίος γίνεται αντιληπτός με όλες τις αισθήσεις.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μια πανδημία επηρεάζει την ανθρώπινη επαφή σε όλες της τις εκφάνσεις. «Μόλις επανέλθουμε, θα συμβεί μια έκρηξη κοινωνικότητας», λέει ο κοινωνιολόγος, Αλέξανδρος Σακελλαρίου, στη Ζωή Παρασίδη.
Ένα από τα καλύτερα καφέ της Αθήνας βρήκε έναν καινούργιο τρόπο να μας κρατήσει σε επαφή με τα αρώματα και τις γεύσεις που συνηθίζει να βάζει στο φλυτζάνι μας. H φιλοσοφία του Dope φτάνει πλέον ολόφρεσκη και πολύ αμέσα στην πόρτα μας.
Οι νέοι αρχιτέκτονες του γραφείου που έχει έδρα σε Λονδίνο και Αθήνα επαναπροσδιορίζουν την παραδοσιακή γραμμική οργάνωση των row houses και απελευθερώνουν τον χώρο ενός σπιτιού δημιουργώντας ένα ζηλευτό περιβάλλον.
Η καθημερινότητά μας άλλαξε αναπάντεχα, μείναμε μέσα πολλές μέρες και περιμένουμε να δούμε πως θα διαμορφωθεί η νέα πραγματικότητα μετά την άρση των μέτρων κυκλοφορίας. Θα θέλουμε όμως να βγούμε έξω; Τι είναι το cabin fever; Δύο ψυχολόγοι απαντούν.
5 σεφ - εστιάτορες μιλούν για το μέλλον της γεύσης, για τους προβληματισμούς τους, για όσα συμβαίνουν στην παγκόσμια σκηνή κι όσα θα ήθελαν να δουν να συμβαίνουν στην Ελλάδα αλλά και για τη δική μας εστιατορική παρουσία στη ζωή μετά τον κορωνοϊό.