Φθινοπωρινή Σονάτα 2013: Κινηματογράφος

Με ελληνική ούγια

Ο Εχθρός Μου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου Δεκατρία χρόνια μετά την Πίσω Πόρτα, ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος επιστρέφει σχεδόν αναπάντεχα για να μας παραδώσει μια ταινία στοχασμού σχετική με τα διλήμματα που εμφανίζονται εν μέσω ακραίων καταστάσεων. Τέσσερις ληστές εισβάλλουν στο σπίτι ενός φιλήσυχου οικογενειάρχη, διαταράσσοντας την κοσμοθεωρία του.

+1 του Ντένη Ηλιάδη Ακολουθώντας, πλέον, διεθνή καριέρα, ο Ντένης Ηλιάδης συνδυάζει την παλλόμενη εφηβική λίμπιντο με τον παραλογισμό της Ζώνης του Λυκόφωτος. Αν όλα πάνε κατ’ ευχή, θα απολαύσουμε την ταινία στο προσεχές διάστημα.

September της Πέννυς Παναγιωτοπούλου Μια ωδή στην αστική μοναξιά, άρτι παλινοστήσασα από το Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι. Η Παναγιωτοπούλου μας δίνει το πορτραίτο μιας κοπέλας μόνης που, μετά το θάνατο του σκύλου της, βρίσκει έστω και στιγμιαία τη συντροφιά σε μια γειτονική οικογένεια.

Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά Ο πιο καυτός εγχώριος τίτλος γι’ αυτή τη σεζόν, βραβευθείς με τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας. Η εντεκάχρονη Αγγελική αυτοκτονεί κατά τη διάρκεια του πάρτυ γενεθλίων της και το γεγονός συντελεί στην σταδιακή αποκάλυψη γεγονότων που διαταράσσουν τη φαινομενική νηνεμία της οικογένειάς της. Τα μέχρι τώρα λόγια θέλουν την ταινία ως μια βιαιότερη, ρεαλιστικότερη εκδοχή του Κυνόδοντα. Αναμένουμε ως τις 21 Νοέμβρη.

  

Εμπορικό μεν, εναλλακτικό δε. Κι όμως γίνεται.

Το Κάλεσμα (The Conjuring) του Τζέημς Γουάν “Βασισμένο σε αληθινή ιστορία”, αφορά σε δύο υπερφυσικούς ερευνητές που καλούνται να βοηθήσουν μια οικογένεια της οποίας το σπίτι δείχνει κατειλημμένο από μια απροσδιόριστη οντότητα. Αν και η πρωτοτυπία εκ πρώτης όψεως απουσιάζει, κοινό και κριτικοί δείχνουν ενθουσιασμένοι, και το περιοδικό The Wrap να προειδοποιεί τους δήθεν ατρόμητους «No, seriously, do NOT go in the basement»

Ο Μπάτλερ (The Butler) του Λη Ντάνιελς Ο Ντάνιελς αποφασίζει να δείξει τις αλλαγές της Αμερικής του 20^ου αιώνα και δη των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών με μια  ματιά εναλλακτική: μέσα από τα βιώματα ενός μπάτλερ του Λευκού Οίκου που υπηρετεί 8 διαφορετικούς Προέδρους. Στα πολύ δυνατά συν της ταινίας, η ερμηνεία ζωής του πρωταγωνιστή Φόρεστ Γουιτάκερ.

Όλα έχουν χαθεί (All is Lost) του Τζέι Σι Τσάντορ  Ο απελπισμένος αγώνας ενός ιστιοπλόου στα ζόρικα νερά του Ινδικού Ωκεανού που υπόσχεται να κόψει την ανάσα. Ο άσσος στο μανίκι του σκηνοθέτη, το υπαρξιακό υπόβαθρο της ταινίας, η θνητότητα που έρχεται στο προσκήνιο μέσω της πάλης του Ρέντφορντ με την αδάμαστη φύση.

Kill Your Darlings του Τζον Κροκιδάς Μυθοπλασία σχετικά με την παρέα των beatniks, οι οποίοι ενώνονται το 1944 λόγω ενός εγκλήματος. Πολλοί ίσως αηδιάσουν με το καστ, αλλά ο Ντάνιελ Ράντκλιφ στο ρόλο του Γκίνσμπεργκ εξάπτει την περιέργεια ως επιλογή. Και όλα αυτά σε ένα R-Rated φόντο.

Τα μεγαθήρια

Gravity του Αλφόνσο Κουαρόν Από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες του φθινοπώρου. Αν το κρύο Διάστημα και η αγωνία της επιβίωσης σε αυτό μετά από ένα ατύχημα δεν κρατήσουν την αγωνία στα ύψη, τότε μπορούμε με ασφάλεια να μιλήσουμε για μια ταινία που είχε τα φόντα αλλά όχι τον τρόπο.

The Hunger Games 2: Catching Fire του Φράνσις Λόρενς Το πρώτο μέρος του Hunger Games δίχασε το κοινό, με τις εμφανείς αντιρρήσεις να κάνουν λόγο περί αναίσχυντης κόπιας του Battle Royale (λες και δεν έχουν προηγηθεί παρόμοιες ταινίες). Σημείο make or break για τη φιλοσοφία της σειράς, εγγυημένη διασκέδαση παρόλα αυτά.

Riddick του Ντέιβιντ Τουόχι Ο Βιν Ντίζελ στο ρόλο του Riddick πολεμά ορδές από διαστημικούς κυνηγούς κεφαλών, ενώ οργανώνει το σχέδιο εκδίκησής του σε αυτούς που τον άφησαν να πεθάνει, φοβούμενοι τη δύναμή του. Κλωτσομπουνίδια στο έπακρον, στη σκοτεινή πλευρά του Διαστήματος, με μια δόση ψυχολογικού σκότους.

Escape Plan του Μάικλ Χάφστρομ Φυλακισμένος στην ίδια τη φυλακή που σχεδίασε, ένας μηχανικός θα προσπαθήσει να αποδράσει από αυτήν με τη βοήθεια του συγκρατούμενού του. Διόλου καινοτόμο στόρυ. Αλλά πρωταγωνιστές είναι οι Σταλόνε και Σβαρτσενέγκερ. Δεν χρειάζεται άλλη περιγραφή, η ένοχη απόλαυση της χρονιάς.

 

Prisoners του Ντένις Βιλνέβ Ο Χιου Τζάκμαν μετά την εξαφάνιση της κόρης του μετατρέπεται σε έναν ανενδοίαστο, βίαιο χαρακτήρα που προσπαθεί, μέσα στην προθεσμία 168 ωρών να την εντοπίσει. Μέχρι στιγμής συζητιούνται η πολύ καλή ενδοσκόπηση στους χαρακτήρες και οι στιγμές έντονου σασπένς που πιθανόν να θυμίσουν σε πολλούς τι έλειπε από τα αστυνομικά θρίλερ για χρόνια.

 

Καρέ για σινεφίλ

Η ζωή της Αντέλ (La vie d’Adele) του Αμπντελατίφ Κεσίς Ο Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών θα έπρεπε να αποτελεί από μόνο του σφραγίδα ποιότητας και δέλεαρ για το φιλοθεάμον κοινο. Μια τρυφερή ματιά στον εφηβικό έρωτα (του ιδίου φύλου-αν και ασήμαντο), ενώ πολλοί μιλούν για την καλύτερη ερμηνεία από νεαρή ηθοποιό εδώ και αρκετά χρόνια.

Μαθήματα Αρμονίας (Harmony Lessons) του Εμίρ Μπαϊγκαζίν Η έκπληξη της χρονιάς στους σινεφίλ κύκλους προέρχεται από το Καζακστάν και αφορά στη σχολική βία. Οι κριτικοί μιλούν για μια απρόσμενα μοντέρνα ματιά στο συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ σίγουρο είναι το sold out στις Νύχτες Πρεμιέρας.

Jeune et Jolie του Φρανσουά Οζόν Το πορτραίτο μιας ενηλικίωσης περίπλοκης, ειδωμένης από την πλευρά μιας δεκαεφτάχρονης κοπέλας που εκπορνεύεται οικειοθελώς με ηλικιωμένους άντρες. Η ταινία χωρίζεται σε 4 κεφάλαια-εποχές. Αν και το θέμα δεν φαντάζει ρηξικέλευθο, αναμένουμε την ιδιαίτερη οπτική του Οζόν, που ίσως την κάνει να ξεχωρίσει.

Ο αφρός των ημερών (L’ ecume des jours) του Μισέλ Γκοντρί Μεταφορά στον κινηματογράφου του πιο καλτ βιβλίου των δεκαετιών ’50-’70 στη Γαλλία και αλλού. Μπορίς Βιάν και η ιστορία ενός εφευρέτη που κάνει τα πάντα για να γλιτώσει την αγαπημένη του από το θάνατο, όταν η δεύτερη προσβάλλεται από μια σπάνια ασθένεια, το σύμπτωμα της οποίας είναι ένα λουλούδι που μεγαλώνει στα πνευμόνια της ασθενούς. H επιστροφή του Γκοντρί στο σουρεάλ παρελθόν του (αν και επίφοβη) αποτελεί χαρμόσυνο νέο.

Διαμαντάκια (εξ Ιαπωνίας) που δεν θα βρουν το δρόμο στις αίθουσες

Space Pirate Captain Harlock του Σίντζι Αραμάκι Οι παλιές καραβάνες εδώ πρέπει να δακρύσουν και να βγουν στους δρόμους απαιτώντας την προβολή του στους εγχώριους κινηματογράφους. Ένα από τα πλέον νοσταλγικά anime γίνεται ταινία και μόνο το trailer αρκεί για να βουρκώσουμε.

Jigoku De Naze Warui του Σίον Σόνο Ίσως αυτή τη στιγμή ο σημαντικότερος Ιάπωνας (αν όχι Ασιάτης εν γένει) σκηνοθέτης του παρόντος μάς διηγείται ένα love story κατά τον πόλεμο δύο οικογενειών της Yakuza και των περιπετειών ενός κινηματογραφικού συνεργείου που τους ακολουθεί. Το αίμα ρέει άφθονο και η σατιρική ειρωνεία πηγάζει από τις πάντες.

Kaze Tachinu του Χαγιάο Μιγιαζάκι Ο αγαπητός Μιγιαζάκι ρίχνει αυλαία στην κινηματογραφική του καριέρα, αφήνοντας τους φανταστικούς του κόσμους για να περιπλανηθεί στα έργα και τις ημέρες  ενός σχεδιαστή πολεμικών αεροσκαφών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλοί otaku ίσως και να τσιρίξουν μαθαίνοντας (αν δεν το ξέρουν ήδη) ότι η φωνή του πρωταγωνιστή ανήκει στον Χιντεάκι Άνο, δημιουργό του Neon Genesis Evangelion.