Πού πήγε το χιούμορ μας;

Ευαίσθητος κι ονειροπόλος, πότε συναισθηματικά ευάλωτος και πότε ηθελημένα άκαμπτος, ο Λευτέρης Βασιλάκης έχει τη στόφα αυθεντικού καλλιτέχνη. Φέτος τον βρίσκουμε να πρωταγωνιστεί στην παράσταση John Lennon Το Σκαθάρι Και Τα Μάτια Σας του Mark St. Germain σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Υποδύεται έναν πράκτορα του FBI που σκοπό έχει να «εξαφανίσει» την απειλή που που ακούει στο όνομα Lennon. Τι συμβαίνει όμως όταν εμπλακεί προσωπικά με το αντικείμενο της έρευνάς του; Όταν ανακαλύψει τις αδυναμίες και την δυναμική του ανθρώπου που παρακολουθεί; Όταν ανακαλύψει τις αδυναμίες και τη δυναμική του ίδιου του εαυτού του μέσα από το «ταξίδι» της παρακολούθησης του μεγάλου μουσικού;

Όσο προχωρά η πλοκή οι ρόλοι αλλάζουν. Ό ιδεαλιστής γίεται ρεαλιστής και το αντίστροφο. Βασικό ρόλο σε αυτό παίζει η εξουσία που αποκτά ο πιο αδύναμος ενώ ο πιο ισχυρός αποστασιοποιείται. Σκοτώνει η δύναμη τις αξίες; Αυτό που μεταλλάσσει τον ήρωα που υποδύομαι είναι στην ουσία το βρώμικο παιχνίδι της εξουσίας. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν ν’αλλάξουν τον κόσμο μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιούν οτι αυτό είναι ανέφικτο και τότε αποφασίζουν να τον διοικήσουν. Παίρνουν τα ηνία για να επιβιώσουν. Κάτι σαν εκδίκηση.

Όσο πιο κοντά ερχόμαστε στα είδωλά μας μήπως τελικά τα «σκοτώνουμε»; Είναι αναπόφευκτο να συμβεί. Η συνολική ευθύνη δεν ανήκει στο είδωλο, όμως, αλλά στο θαυμαστή.

Έχεις είδωλα; Ναι, αλλά παραμένουν μεγάλοι μέσα στην ανωνυμία τους. Ανήκουν κυρίως στον οικογενειακό μου κύκλο κι όχι μόνο. Έιναι  άνθρωποι που με τις πράξεις τους αποδεικνύουν καθημερινά το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης και την έννοια της καθολικής αγάπης. Τους θαυμάζω χωρίς να τους θεοποιώ.

Ψηλαφίζοντας τον ρόλο σου υπήρξαν πράγματα που ανακάλυψες για τον Τζον Λένον που δεν γνώριζες ή που σε εντυπωσίασαν; Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η πολιτική δράση που είχε. Είναι ένας μεγάλος μουσικός .Έχει γράψει ανατριχιαστικούς στίχους για την αγάπη, τη μητέρα, τη γυναίκα, αλλά και στίχους που αποτέλεσαν μια σαφή πολιτική καταγγελία. Δεν γνώριζα ότι είχε έναν γκουρού ο οποίος τον καθοδηγούσε. Επίσης ήταν εξαιρετικός ηθοποιός. Υπάρχουν ταινίες που είχε συμμετάσχει με τους Beatles στις οποίες είναι συγκλονιστικός.

Τελικά ο Τζον Λένον ήταν ιδεαλιστής ή με πρόσχημα τον ιδεαλισμό επωφελήθηκε οικονομικά και κοινωνικά, όπως τον κατηγόρησαν κάποιοι στην Αμερική; Είναι ένας αθεράπευτος ιδεαλιστής. Για έναν άνθρωπο που πλήρωσε με τη ζωή του τα πιστεύω του, δε μπορείς να πεις κάτι διαφορετικό.

Πόσο σε δυσκόλεψε ο ρόλος του πράκτορα; Με γοήτευσε, δε με δυσκόλεψε. Παράλληλα ήταν μια καλή αφορμή για να έρθω σε επαφή με την πολιτική, την αισθητική των ‘70s και το ανατρεπτικό πνεύμα που επικρατούσε εκείνη  εποχή στην Αμερική.

Θα μπορούσες να κάνεις τη δουλειά του πράκτορα στην πραγματική ζωή; Θα παραβίαζες την ιδιωτικότητα κάποιου παρακολουθώντας τον; Φυσικά και θα μπορούσα. Βρίσκω κάτι κοινό στο επάγγελμα του ηθοποιού και σε αυτό του πράκτορα του FBI. Και οι δύο υποδυόμαστε. Ένας καλός πράκτορας πρέπει να μπορεί να μεταμορφώνεται, το ίδιο κι ένας ηθοποιός. Ανάλογα πάντα με τις απαιτήσεις του ρόλου ο ένας και της υπόθεσης που καλέιται να εξετάσει ο άλλος. Όσο για την παρακολούθηση, ναι με εξιτάρει πολύ το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής. Θα μου άρεσε να μπορώ να παρεισφρύω.

Υπάρχει κάποια ατάκα του έργου που εκφράζει περισσότερο την κοσμοθεωρία σου; «Υπάρχουν εκείνοι που βλέπουν τη ζωή όπως είναι και αναρωτιούνται “γιατί;” . Εγώ βλέπω τη ζωή όπως θα μπορούσε να είναι κι αναρωτιέμαι “γιατί όχι;”».

Ετοιμάζεις κάτι για το μέλλον; Παράλληλα με το θέατρο παρακολουθώ μαθήματα φωτογραφίας στη LEICA ACADEMY με την οποία θα ήθελα να ασχοληθώ κι επαγγελματικά. Παίζω επίσης σ’ένα παιδικό στο ‘Ιδρυμα Θεοχαράκη «Ο Πέτρος και ο λύκος σε παγίδα για πιάνο» σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Τσιρίδη.

Ποια η γνώμη σου για το «new weird greek cinema» το οποίο χαίρει διεθνούς αποδοχής; Από τη στιγμή που κυκλοφορώ στο κέντρο της Αθήνας και προσπερνώ καθημερινά υποσιτισμένους άστεγους στα πεζοδρόμια ή πηγαίοντας στο θέατρο στη Σατωβριάνδου περνώ ανάμεσα από τοξικομανείς και κοπέλες που εκδίδονται, δεν έχω ανάγκη το «αρρωστημένο ελληνικό σινεμά» για να μου κουρδίσει τις ευαίσθητες χορδές και να θυμηθώ ότι είμαι άνθρωπος.

Μα η τέχνη, ως καθρέφτης της ζωής, δεν οφείλει να  προβάλλει αυτά τα θέματα; Αυτά τα θέματα θα προτιμούσα να τα δω από φωτορεπορτάζ. Την αλήθεια, όμως, ως έχει! Όχι μέσα από το εξωραισμένο κινηματογραφικό πρίσμα που το γλυκαίνει, το ομορφαίνει με πειραγμένους ήχους και χρώματα. Γιατί να στέλνουμε «άρρωστες» ταινίες στο εξωτερικό σα να εκλιπαρούμε να μας λυπηθούν; Πού πήγε το χιούμορ μας;

Σε τρομάζει η άνθηση του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας στην ελληνική πραγματικότητα; Το ρατσισμό, ας μην κρυβόμασε, τον έχουμε οι περισσότεροι  μέσα μας. Κάποια στιγμή ο καθένας από εμάς έχει πει «κοίτα αυτόν πώς είναι έτσι» μόνο και μόνο γιατί η αισθητική του διέφερε από τη δική μας. Κι αυτό το σχόλιο, ρατσιστικό είναι. Βασικά ο Φασισμός γιατρεύεται με το διάβασμα κι ο Ρατσισμός με τα ταξίδια.

Μιλώντας για διάβασμα, βιβλία που διάβασες πρόσφατα και σου άρεσαν; «Ο άνθρωπος που ξέχασε τη γυναίκα του» του John o ‘Farrell. Διαβάζοντάς το ξεκαρδίστηκα στα γέλια! Επίσης, το «Βολική αναισθησία» του Κωστάκη Ανάν. Ένα βιβλίο που σου βαζει τον καθρέφτη μπροστά σου και δεν έχεις πού να κρυφτείς.

Εκτός από γερό στομάχι ένας νέος ηθοποιός τι άλλο χρειάζεται; Γνώση μιας ξένης γλώσσας, διαβατήριο σε ισχύ και λεφτά για ένα εισιτήριο…

* Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “John Lennon: το σκαθάρι και τα μάτια σας”, που παίζεται Δευτέρα και Τρίτη στο Αγγέλων Βήμα, εδώ.