Στα γρήγορα: Δέκατο πέμπτο album για το…”cornflake girl”, τρία χρόνια μετά το Unrepentant Geraldines.
Την ακούσαμε: Η Amos στο νέο της δίσκο κινείται στα γνώριμα ηχητικά μονοπάτια στα οποία την έχουμε γνωρίσει, δηλαδή στις αιθέριες πιανιστικές μελωδίες και τα απόκοσμα φωνητικά που χρωστάνε στην Kate Bush αλλά δεν λείπουν και οι εκπλήξεις. Στο “Up The Creek” και πιο ενδιαφέρον κομμάτι του δίσκου, μπλέκει το groove με μία country μυσταγωγία και το ηλεκτρονικό στοιχείο ενώ στιχουργικά δεν λείπει και το πολιτικό σχόλιο (“Gone, when hope is almost gone / Υou know that’s the time we must stand” στο ίδιο κομμάτι), το θρησκευτικό στοιχείο (“Then cross through the veil to them / Wrap yourself in linen holding Jesus close / Calling Saint Veronica” στο “Climb”) και οι αναφορές στον έρωτα (“Breakaway”) και το θάνατο (“Mary’s Eyes”). Ωστόσο, συνθετικά το album δεν καταφέρνει να σε κρατήσει σε ολόκληρη τη διάρκειά του.
Τρέξε μακριά: Αν γκούγκλαρες την Kate Bush.
Τ’ είπες τώρα; «Στο ορμητικό και ονειρικό δέκατο πέμπτο album της, Native Invader, ο Amos προσθέτει ένα τρίτο στοιχείο, την αυξανόμενα απογυμνωμένη Γη, τόσο ως απειλούμενη μούσα, όσο και ως κατευθυνόμενο φως.» –Pitchfork
Να τ’ αφήσω; 76/100 –Metacritic
https://www.youtube.com/watch?v=8EnHiAuvi9w
