Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Ένα από τα πρώτα βιβλία της εφηβείας μου που με είχε εντυπωσιάσει και με είχε φορτίσει συναισθηματικά ήταν το «Συννεφιάζει» του Μενέλαου Λουντέμη. Έπειτα η «λουντεμική» μου περίοδος συνεχίστηκε στα γυμνασιακά μου χρόνια με όλα τα γνωστά βιβλία του συγγραφέα, καθώς συνέπεσε με την περίοδο της μεταπολίτευσης που έκανε εκείνα τα αναγνώσματα δημοφιλή. Οι περιπέτειες του Σουκρή, του Μέλιου και των άλλων ηρώων, ο τρόπος που τα έβγαλαν εκείνοι πέρα, που κυνήγησαν τα όνειρά τους, διαμόρφωσαν κατά κάποιο τρόπο τη δική μου αντίληψη για το τι αξίζει να υπερασπιζόμαστε στη ζωή, καλλιεργώντας μου την πεποίθηση πως κάπου μέσα στον καθένα μας υπάρχει μια κρυμμένη δύναμη για να αναμετρηθούμε κι εμείς με το μέλλον.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Την «Ασκητική» του Καζαντζάκη. Στην αρχή προσπαθώντας να κατανοήσω το κείμενο, επιμένοντας να αποκρυπτογραφήσω έννοιες δυσνόητες για την ηλικία μου – ήμουν φοιτήτρια στο Πολυτεχνείο τότε και η ζωή ξανοιγόταν σαν κάμπος μπροστά μου. Τα υπαρξιακά ερωτήματα μου τέθηκαν αργότερα. Στη συνέχεια για να ρουφήξω το νέκταρ των φράσεων, για να χορτάσω λέξεις και νοήματα που άγγιζαν το κέντρο της δικής μου ύπαρξης. Τώρα πια είναι ένα είδος Ευαγγελίου για μένα. Επιστρέφω ξανά και ξανά σ’ αυτό, το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω. Νομίζω πως οι φράσεις του λειτουργούν σε μένα σαν ένα είδος ψυχικού ερείσματος και ανοίγουν τα δικά μου συγγραφικά κανάλια.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Νομίζω πως όχι, αν και δεν είμαι πια σίγουρη πως αυτό ήταν το καλύτερο για μένα. Λίγη «ανοησία» και μάλιστα αντιγραμμένη από κάποιον ήρωα βιβλίου είναι μια ωραία ανάμνηση που μάλλον έχω στερηθεί δια παντός.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Νομίζω πως η ζωή μου ολόκληρη διαμορφώθηκε μέσα απ’ όσα έχω διαβάσει. Θέλω να πω πως, διαβάζοντας, έπλασα και τη δική μου προσωπικότητα και τον δικό μου χαρακτήρα. Επομένως, ακόμα κι αν η επιρροή κάποιου ήρωα ή μιας ιστορίας δεν ήταν φανερή και ξεκάθαρη, εντούτοις υπήρξε. Όλες οι υπομονετικές μητέρες που αντιμετώπιζαν τα πάντα με στωικότητα, όλοι οι ήρωες που τα βάζουν με μια δύσκολη καθημερινότητα, που εκδηλώνουν συναισθήματα και ταυτόχρονα δύναμη ψυχής, δεν μπορεί παρά να με ενέπνευσαν με τον τρόπο τους να γίνω ό,τι είμαι. Μόνο που εκ των υστέρων κατάλαβα πως, ενώ στα βιβλία συνήθως υπάρχει μια καλή λύση των προβλημάτων, στη ζωή τη λύση πρέπει να τη βρεις μόνος σου. Δεν ξέρω πάντως αν έγινα εντέλει συγγραφέας, σίγουρα όμως προσπάθησα να γίνω ένα κράμα απ’ όλες τις ηρωίδες που κατά καιρούς έχω θαυμάσει.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Πολλά. Ανάμεσά τους ξεχωρίζω τον «Ξένο» του Καμύ. Συμπυκνωμένη φιλοσοφία και καταπληκτικές περιγραφές σε λίγες σελίδες. Επίσης τελευταία, θαύμασα και τη γραφή του Ίαν Μακ Γιούαν στο «Χαμένο παιδί». Συναισθήματα, λεπτοδουλεμένη γλώσσα, ποιητικότητα δίχως στόμφο, λυτή μα ενδιαφέρουσα πλοκή, όλες οι συγγραφικές αρετές μαζεμένες.
Η Σοφία Δημοπούλου είναι συγγραφέας και το βιβλίο της Σε σωστή ώρα νυχτώνει κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
