φωτό: Μαργαρίτα Νικητάκη
Με σπουδές στη φημισμένη σχολή Καλών Τεχνών San Fransisco Art Institute και μετέπειτα πορεία ως σκηνοθέτης διαφημιστικών στην Νέα Υόρκη και την Αθήνα, ως σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών, αλλά και ως ιδρυτής κινηματογραφικού φεστιβάλ (εκείνου της Πάτμου), ήταν το επόμενο λογικό βήμα για τον -γεννημένο στην Ουάσινγκτον- Στιβ Κρικρή να βρεθεί πίσω από την κάμερα για να γυρίσει τη δική του μεγάλου μήκους ταινία.
Το The Waiter, που συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του 59ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογραφου Θεσσαλονίκης, αντλεί έμπνευση από μια σειρά γεγονότων που διαδραματίστηκαν στην Νέα Υόρκη στα τέλη των 80s και τοποθετείται στην Αθήνα του σήμερα για να αφηγηθεί την ιστορία του Ρένου, ενός φιλήσυχου, σχολαστικού σερβιτόρου, που υποδύεται ο Άρης Σερβετάλης. «Βρήκαμε ένα κοινό κώδικα για το ρόλο του Ρένου», λέει ο σκηνοθέτης. «Ο Άρης ακροβατεί μέσα σε ένα “μικρόκοσμο”, περιχαρακωμένος από τις συνήθειές του, βιώνοντας τη ρουτίνα της καθημερινότητας, αλλά απόλυτα συμφιλιωμένος με αυτή. Οτιδήποτε άγνωστο μπορεί να αποτελέσει αφορμή για ταραχή και αποπροσανατολισμό».
https://www.youtube.com/watch?v=w2-kanUwPaI
Τα πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου όταν ο Ρένος μπλέκεται σε έναν ιστό αποκαλύψεων μετά την ξαφνική εξαφάνιση του γείτονά του, Μίλαν, που σηματοδοτεί την αρχή μιας επικίνδυνης περιπλάνησης. Στην οποία, πολύ σημαντικό ρόλο θα παίξει ένα μυστηριώδες ζευγάρι, ο «Ξανθός» και η Τζίνα τους οποίους υποδύονται ο Γιάννης Στάνκογλου και η Κιάρα Τζενσίνι παρασύροντας τον ήρωα σε μια σειρά ακραίων γεγονότων. Έχουμε, λοιπόν, μια ιστορία εξαφάνισης (και δολοφονίας;) που εξελίσσεται σε ένα υπαρξιακό neo-noir, με πρωταγωνιστές δύο από τους πιο τσαλακωμένους «ωραίους» του ελληνικού κινηματογράφου-θεάτρου. Με τη μουσικη του Coti K να έρχεται να υπογραμμίσει την ατμόσφαιρα του φιλμ.
Σύμφωνα με τον Στηβ Κρικρή, που υπογράφει και το σενάριο, η ταινία «βασίζεται στην αρχή ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από τον “εαυτό” του, και η ρουτίνα της επανάληψης, μια έννοια-κλειδί για την δυνατότητα μιας καλής και ευτυχισμένης ζωής σε απελευθερώνει από την αγωνία της αναζήτησης του καινούργιου που μπορεί να επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις. Το παράλογο και ο σουρεαλισμός κάλλιστα μπορούν να συμβαδίζουν με το νορμάλ και την πραγματικότητα. Μια παραδοχή που μας απασχόλησε αρκετά στην ταινία».
φωτό: Δέσποινα Σπύρου
φωτό: Δέσποινα Σπύρου
Το The Waiter κινείται μέσα στο δικό του ευδιάκριτο σύμπαν, όμως ένα τόσο πλούσιο κινηματογραφικό παρελθόν σαν εκείνο του δημιουργού του δεν μπορούσε παρά να απελευθερωθεί με κάποια μορφή στο ντεμπούτο του. Έτσι, λίγο πριν την πρεμιέρα της ταινίας στο μεγαλύτερο ελληνικό κινηματογραφικό φεστιβάλ, ο Στηβ Κρικρής μάς ξενάγησε στις πιο βασικές αφηγηματικές και αισθητικές αναφορές της ταινίας του….
«Μια ταινία που επηρέασε καταλυτικά για την καθοριστική μου απόφαση να σπουδάσω και να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο, όντας φοιτητής στις ΗΠΑ, ήταν το Blow Up του Μικελάντζελο Αντονιόνι. Η ταινία αυτή είναι ακόμα χαραγμένη μέσα μου. Η μοναδική αισθητική, η διαχρονική της αξία σαν auteur cinema με επηρέασε καταλυτικά και παραμένει στο top 5 των αγαπημένων μου ταινιών».
«Ξεκινώντας να δουλεύω το The Waiter, αυτό το ασπρόμαυρο νεο-νουάρ των αδελφών Κοέν ήταν ανάμεσα στις ταινίες που με ενέπνευσαν. Την χαρακτηρίζει το γνωστό οξύ ειρωνικό χιούμορ τους, ένα αριστούργημα εμμονοληπτικού πάθους και καυστικής μαύρης κωμωδίας. Ο Μπίλι Μπόμπ Θόρντον είναι ένας αντιήρωας φτιαγμένος με τρόπο που σαγηνεύει, ήρεμος, κυριευμένος απο τη καθημέρινη του ρουτίνα, αλλά που μπλέκεται στη δολοπλοκία, και στο λάθος».
«Ένα ψυχεδελικό, ονειρικό φιλμ νουάρ που σίγουρα χαρακτηριστικά της είναι η αβεβαιότητα και η μη συνοχή. Μια σειρά γεγονότων που σε απορροφούν μέσα σε ένα γοητευτικό σύμπαν αλλά που δεν μπορούν να εξηγηθούν. Το σάουντρακ του Άντζελο Μπανταλαμέντι χρωματίζει ονειρικά την ταινία και προσδίδει μοναδική συναισθηματική φόρτιση που αναδεικνύει τον σουρεαλιστικό κόσμο του Ντέιβιντ Λιντς».
«Ένα μεταφυσικό θρίλερ και ψυχολογικό δράμα. Η απειλητική ατμόσφαιρα που διέπει την ταινία αλλά και ο τρόπος που συνυπάρχουν το μεταφυσικό με το πραγματικό είναι υπόδειγμα της σκηνοθετικής δεξιοτεχνίας του Νίκολας Ρεγκ».
«Το βιβλίο του Αλμπέρ Καμύ που έγινε ταινία από τον Λουκίνο Βισκόντι με πρωταγωνιστή τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι. Μια ιστορία-υπόδειγμα για τη φιλοσοφία του υπαρξισμού και του παραλόγου. Ο πρωταγωνιστής Μερσώ αρνείται τη συμβατικότητα και αδιαφορεί για τις ηθικές αξίες. Ένας ακόμα αντιήρωας που θυσιάζεται στο βωμό της αλήθειας».
