Μόλις μία γυναίκα κλείσει τα μάτια της, κάτι αραχνοειδείς ιστοί ξεπροβάλλουν από την μύτη και τα αυτιά της και της τυλίγουν σχηματίζοντας ένα κουκούλι. Η κοιμισμένη πέφτει σε μία κατάσταση κατατονίας που θυμίζει κώμα κι αν κάποιος θελήσει να καταστρέψει το κουκούλι, ξυπνάει και αντιδρά σαν πληγωμένο θηρίο. Μόνο που όσο κοιμάται ταξιδεύει σε έναν άλλο χωροχρόνο όπου οι γυναίκες προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς άντρες σε έναν αλλόκοτο και απειλητικό μεταποκαλυπτικό κόσμο.
Οι «Ωραίες Κοιμωμένες», το νέο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγγκ, μοιάζει με μία λογοτεχνική μεταφορά της σύγχρονης Αμερικής κάτω από την ηγεσία του Τραμπ. Ο Κινγκ δεν κρύβει καν τις προθέσεις του καθώς από την πρώτη σελίδα αφιερώνει το βιβλίο στην μνήμη της Σάντρα Μπλαντ. Η Μπλαντ, μία εικοσιοκτάχρονη μαύρη, συνελήφθη για οδική παράβαση και αντίσταση κατά της αρχής στην επαρχία Γουόλερ του Τέξας στις 10 Ιουλίου του 2015. Την επόμενη μέρα βρέθηκε κρεμασμένη στα κρατητήρια του στυνομικού τμήματος. Ο θάνατός της χαρακτηρίστηκε αυτοκτονία και χρειάστηκε να κινητοποιηθούν συγγενείς της και οργανώσεις κατά της αστυνομικής βίας και να επιστρατευτεί το FBI για να αποδοθούν ευθύνες για το θάνατο της στους αστυνομικούς του τμήματος.
Καθόλου παράξενο λοιπόν που η ιστορία των Κινγκ εκτυλίσσεται σε μία γυναικεία φυλακή, στα Απαλάχια όρη, που βρίσκεται δίπλα σε μία κωμόπολη, το Ντούλινγκ. Εκεί μεταφέρεται μία κρατούμενη, η Ίβι Μπλακ, μία γυναίκα που παρουσιάζει ανοσία σε αυτήν την παράξενη ασθένεια που προσβάλλει τις εκπροσώπους του φύλου της. Και ενώ οι γυναίκες γύρω της πέφτουν σε κώμα, οι άντρες -οι περισσότεροι τουλάχιστον- ψάχνοντας να βρουν κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο, επιλέγουν τη μοναδική γυναίκα που δεν κοιμάται, τη σαγηνευτική, μυστηριώδη Ίβι.
Οι δύο Κινγκ επινόησαν μία μέθοδο για να γράψουν μαζί το βιβλίο -που βασίζεται σε μία ιδέα του Όουεν – χωρίς το στυλ του ενός να υπερκαλύπτει τον άλλον. Οπότε ο πρώτος έγραφε εικοσιπέντε σελίδες και άφηνε χώρο για να συνεχίζει ο δεύτερος. Κάτι που θυμίζει το παιχνίδι των σουρεαλιστών με τις ανολοκλήρωτες προτάσεις, το «θεσπέσιο πτώμα», αλλά το αποτέλεσμα τους δικαίωσε. Οι «Ωραίες Κοιμωμένες» καταφέρνουν να απεικονίσουν την ξενοφοβική, απομονωμένη και φασίζουσα Αμερική του Τραμπ χωρίς καν να αναφέρονται στον ανεκδίηγητο Πρόεδρο. Για τον Στίβεν Κινγκ δεν είναι δύσκολο. Τουλάχιστον δύο από τα προηγούμενα βιβλία του ήταν αμιγώς πολιτικά. Το «22/11/63», ένα μυθιστόρημα για την δολοφονία του Κένεντι που γράφτηκε μετά την εκλογή του Ομπάμα όπου ο Κινγκ θύμιζε στους αμερικανούς την ευκαιρία που χάθηκε τότε. Και ο «Θόλος» όπου παρομοίαζε την χώρα του την εποχή της διακυβέρνησης του Μπους Τζούνιορ, με μία απομονωμένη πόλη όπου οργιάζουν οι δυνάμεις της συντήρησης.
Γραμμένο με την ίδια φιλοσοφία το νέο μυθιστόρημα αντικατοπτρίζει την τωρινή Αμερική. Η υπέρβαση εξουσίας από τους δεσμοφύλακες, η διαφθορά των κρατικών υπηρεσιών, ο υποβόσκων ρατσισμός, ο παραγκωνισμός αλλά και η εξόντωση των αδύναμων ακόμα και το κυνήγι μαγισσών που εξαπολύουν οι άντρες με αφορμή την ασθένεια. Από την άλλη υπάρχει το κλασικό μοτίβο των ιστοριών του Στίβεν Κινγκ, όπως η μικρή πόλη με τα σκοτεινά μυστικά, οι αδίστακτοι καιροσκόποι που εκμεταλλεύονται τις στιγμές της κρίσης για να αρπάξουν την εξουσία και ο εσμός των τραμπούκων που τους υποστηρίζει.
Μέσα σε εφτακόσιες σελίδες το ντουέτο των Κινγκ απλά περιγράφει πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τις γυναίκες. Μία κοινωνία χωρίς ελπίδα βουτηγμένη στη βία και τη βαρβαρότητα.
