Αφορμή για την κουβέντα με τον βραβευμένο κομίστα στάθηκε το επερχόμενο μεγάλο The Smiths & Morrissey Party, αυτή την Παρασκευή 26 Απριλίου στο Χοροστάσιο. Εκεί θα εκτεθούν και κάμποσα από τα σκίτσα του που διηγούνται την ιστορία της εμβληματικής μπάντας από το Μάντσεστερ όπως αποφάσσε να τη διηγγθεί σχεδιάζοντας ο Con Chrisoulis, Μιας μπάντας που από την πρώτη στιγμή που την άκουσε, ένα μεσημέρι του 1999 στην Κυψέλη, «ακύρωσε όλα τα άλλα». Σε νιώθουμε, Con.
Μουσική, κόμικς, Αυστραλία, Ελλάδα, Μεγάλη Βρετανία. Ποιος είσαι και τι κάνεις τελικά; Γεννήθηκα πριν από 36 χρόνια σε ένα χωριό της Αυστραλίας από έλληνες οικονοµικούς µετανάστες και μεγάλωσα εκεί ταξιδεύοντας µεταξύ Μελβούρνης κι Ελλάδας για µεγάλα διαστήµατα. Τώρα ζω στο Μπράιτον της νοτιανατολικής Αγγλίας. Υπήρξα αυτοδίδακτος στο κόμικ και τη µουσική, κάτι που µε ώθησε πριν από τρία χρόνια να ολοκληρώσω τις γνώσεις µου σπουδάζοντας στη Μεγάλη Βρετανία. Ασχολούµαι µε τα κόμικς από µικρό παιδί, αρχικά διαβάζοντας παθιασµένα ό,τι µπορούσα να βρω, κυρίως από τις δεκαετίες ’60-’70, αλλά και κυκλοφορώντας στα τέλη των ’80s σε περιορισµένα αντίτυπα δικά µου ερασιτεχνικά σκίτσα που πήγαιναν σε φίλους και γνωστούς. Από το 1996 και μετά αρχίζω να το βλέπω στα σοβαρά πια, Κυκλοφόρησα αρκετές δουλειές ως αυτοεκδόσεις (ας πούμε το Clans στην Μελβούρνη, κι έπειτα στην Αθήνα τις Ιστορίες Ατέλειωτης Ματαιοδοξίας, το οµαδικό Subart και πολλούς άλλους τίτλους) και συνεργάστηκα επαγγελµατικά µε το «9» της Ελευθεροτυπίας, τη Βαβέλ, το Big Fish και πολλά άλλα περιοδικά. Τα δύο άλµπουµ της σειράς µου Giant-Size Fascists κέρδισαν το βραβείο καλύτερου κόμικ µε ψηφοφορία κοινού το 2008 και το 2010. Το 2009 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το εικονογραφηµένο µουσικό concept album µου Autodivine το οποίο έπαιζα ζωντανά από το 2005 έως το 2010 στην Αθήνα µε το οµώνυµο συγκρότηµα, ενώ το 2014 κυκλοφόρησε το νέο µου εικονογραφηµένο concept album 4×84 µε το συγκρότηµα µου, Ghosts of Future Past, µε τους οποίους περιοδεύω στην Αγγλία. Το graphic novel µου Dryland, που διαπραγµατεύεται τους βίαιους θανάτους των προγόνων µου στον Μεσοπόλεµο, ήταν φιναλίστ στον διαγωνισµό First Fictions στο Ηνωµένο Βασίλειο και το 2015 θα κυκλοφορήσει από την εκδοτική Markosia. Σήµερα ερευνώ και δηµιουργώ τη σειρά comic Tales of The Smiths, για τα πρώτα άγνωστα χρόνια των Morrissey, Marr και σια πριν δηµιουργήσουν το συγκρότηµα, η οποία δηµοσιεύεται καθηµερινά, ενάµιση χρόνο τώρα, στο SoComic.gr.
Γιατί τόση αγάπη για τους Smiths; Πάντα τους γνώριζα, αλλά δεν έµπαινα σε βάθος. Υπήρξα metalhead στα εφηβικά µου χρόνια στην Μελβούρνη και ήµουν παρών σε αρκετές βιαιοπραγίες με θύματα Smiths fans.Έπειτα ήρθε το grunge στα ‘90s και έσβησε από τον χάρτη όλη τηn προηγούµενη δεκαετία, επαναφέροντας στο προσκήνιο τις βασικές αρχές του punk κινήµατος. Στη συνέχεια έσκασε αυτό που ονοµάστηκε Brit Pop. Οι περισσότεροι µουσικοί των δύο αυτών ρευµάτων έκαναν εκτεταµένες αναφορές στην επιρροή των Smiths και πάντα είχα στο πίσω µέρος του µυαλού µου ότι πρέπει να αρχίσω να τους µελετώ. Η ευκαιρία έκατσε όταν µετακόµισα στην Αθήνα το ’99 και µετά από µια επώδυνη στρατιωτική θητεία βρέθηκα να δουλεύω ένα βιντεοκλάµπ στην Αγία Ζώνης στην Κυψέλη. Εκεί σε µια γωνιά είχαν ξεµείνει κάτι σκονισµένοι δίσκοι από την εποχή του Νώε, ανάμεσά τουςπρόβαλλαν, άθικτοι, οι τέσσερις δίσκοι των Smiths. Κάποιο µεσηµέρι, που βάραγα µύγες αποφάσισα να ανοίξω µε κοπίδι τον πρώτο τους δίσκο και να τον ακούσω µέσα στο µαγαζί. Το πρώτο τραγούδι ήταν το “Reel Around The Fountain”. Έµεινα. Σηκώθηκαν οι τρίχες µου. Άκουσα τον υπόλοιπο δίσκο κι έπαθα πατατράκ. Αµέσως ακύρωσε οτιδήποτε άλλο είχα ακούσει µέχρι εκείνη τη στιγµή. Οι στίχοι του Morrissey µίλησαν κατευθείαν στην ψυχή µου. Κατάφερα να τον δω ζωντανά πρώτη φορά τον Νοέµβριο του 2002, πριν ξαναπάρει τα πάνω του, σε ένα Gagarin γεµάτο µόνο από φίλους του. Τώρα πια που αναστήθηκε, γεµίζει το Θέατρο Λυκαβηττού µε κάθε καρυδιάς καρύδι, αλλά δεν βαριέσαι, το αξίζει.
Πως μπήκαν τα κόμικς στη ζωή σου; Φαντάζεσαι τον εαυτό σου να σχεδιάζει για πάντα; Γεννηµένος στα τέλη των ‘70s, µεγάλωσα σε µια εποχή που οι αρχετυπικές σύγχρονες sci-fi ταινίες άκµαζαν (Star Wars, E.T., Close Encounters, Alien, Blade Runner κτλ), ενώ το εβδοµαδιαίο κινούµενο σχέδιο ήταν επίσης στα πάνω του π.χ. Astro Boy κτλ. Τα βιντεοπαιχνίδια, κυρίως σε κασέτες για Commodore 64, ήταν µόνιµη πηγή έµπνευσης, αφού τα απειροελάχιστα pixels σε εξανάγκαζαν να συµπληρώνεις µε την φαντασία σου ολόκληρα σύµπαντα. Ακόµα και τα συγκροτήµατα (KISS, Culture Club κτλ) ήταν όλα larger than life, σχεδόν εξωπραγµατικά. Όλα αυτά σε συνδυασµό µε το καταναλωτικό merchandising που κυκλοφορούσαν οι εταιρείες µε οδήγησαν στο να φιξάρω την δόση µου µε το φτηνότερο υποκατάστατο, και την αρχική πηγή πολλών προλεχθέντων επιρροών, με τα κόμικς δηλαδή. Ο αδερφός µου, pop culture junkie και ο ίδιος τότε, αρχικά μάζευε επανεκδόσεις Marvel της δεκαετίες του ’60 και πολύ σύντοµα µε πήρε κι εµένα η µπάλα .Τα πρώτα κόμικς που ζωγράφισα ήταν στα µέσα των ‘80s. Ε, έκτοτε δεν κοίταξα πίσω. Αφού επιβίωσα μετά από συνεργασίες με έλληνες εκδότες, τώρα φαντάζοµαι ότι ναι θα σχεδιάζω σε όλη την υπόλοιπη ζωή µου.
Έχεις βραβευτεί δύο φορές για δουλειές σου, οι οποίες είχαν πολιτικό ύφος. Παρακολουθείς γενικά τα πολιτικά πράγµατα; Αποτελούν έμπνευση για να διαµαρτυρηθείς ή να σατιρίσεις; Σε γενικές γραµµές, τα θέµατα ανθρωπιστικής φύσης µε εµπνέουν και τα θέµατα κοινωνικής αδικίας µε εξοργίζουν αντίστοιχα. Η ανάδειξη των δύο αυτών αξόνων είναι οι πυλώνες της αφήγησής µου, είτε διηγούμαι ιστορίες µε ανόητους Έλληνες υπερήρωες, είτε σχεδιάζω την ιστορία/αλληγορία µιας παρηκµασµένης Αγγλίας των ‘70s µέσα από τα µάτια του νεαρού άγνωστου Morrissey.
Με τι άλλες θεματικές ασχολείσαι; Επειδή δεν θέλω να περιορίζω τα κοινωνικοπολιτικά ή ανθρωπιστικά θέµατά µου στο σηµερινό setting, επιλέγω πολλές φορές το περιβάλλον ή ο χρόνος να είναι φαινοµενικά άσχετα µε το παρόν. Η θεµατολογία µου ωστόσο παραµένει διαχρονική, άρα και η αλληγορία γίνεται άµεσα αντιληπτή π.χ. στην σειρά επιστηµονικής φαντασίας Κενή Διαθήκη διαπραγµατευόµουν θέµατα φανατισµού και τη σχέση Θρησκείας-Κράτους στο µέλλον 2.000 χρόνια από τώρα . Στο Giant Size, αντίστοιχα,το περιτύλιγµα ήταν ουσιαστικά µια παρωδία των comics της Marvel από ’60s, αλλά αυτό ήταν µόνο η επιφάνεια για έναν βαθύτερο σχολιασµό στην σηµερινή ελληνική κοινωνία.
Αφού µιλάµε για έµπνευση, πες μου ένα µέρος κι ένα αντικείμενο που σου δίνουν κίνητρο να σχεδιάσεις. Σπανίως σχεδιάζω άσκοπα ή λόγω ξαφνικής έµπνευσης, κυρίως επειδή προτιµώ να ξοδέυω το χρόνο στήνοντας την επόµενη σελίδα για ένα από τα άπειρα comics µου που περιμένουν να εκδοθούν.Έχω ανάγκη να αφηγηθώ ιστορίες, είτε µέσω των comics, είτε µέσω των τραγουδιών µου, στα οποία επίσης χρησιμοποιώ γραµµική αφήγηση. Η διαδικασία δηµιουργίας ενός κόμικ είναι τόσο χρονοβόρα που το ταξίδι καθίσταται καθαρτικό από µόνο του. Δηλαδή, ενώ ο αναγνώστης εισπράττει την κάθαρσή του στο τέλος της αφήγησης, η δική µου κάθαρση συντελείται σε όλη τη διάρκεια της δηµιουργίας. Αυτό από µόνο του µου δίνει κίνητρο να ξεκινήσω να χτίζω µια µεγάλη ιστορία που θα πάρει µήνες ή ακόµα και χρόνια να ολοκληρωθεί. Φυσικά, καλό είναι να σου πληρώνει και το ενοίκιο, γιατί αλλιώς βαράς κουπί σε κάποιου άλλου το ταξίδι επιστροφής στην Ιθάκη.
