Να Κάθεσαι Και Να Κοιτάς *****
Ελλάδα, 2013, Έγχρωμη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σερβετάς
Πρωταγωνιστούν: Μαρίνα Συμεού, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Νίκος Γεωργάκης
Διάρκεια: 90’
Διανομή: Feelgood
Η Αντιγόνη, μια νεαρή γυναίκα κοντά στα πρώτα –άντα της, αποσύρεται σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας για να αλλάξει τους ρυθμούς που της επιβάλλει η μεγαλούπολη. Θα επανασυνδεθεί με παλιούς γνωστούς, θα γνωρίσει νέο κόσμο, θα ερωτευτεί και θα προβάλλει τις «πολιτισμένες» της αξίες στην κλειστή κοινωνία. Μα όσο περνά ο καιρός, θα ανακαλύψει ότι σε αυτό το ξεχασμένο χωριό, η πλευρά που κυριαρχεί είναι η σκοτεινή. Ένα θρίλερ με καλή φωτογραφία, μα χωρίς ένα καλογραμμένο σενάριο να την υποστηρίζει.
Το Να Κάθεσαι Και Να Κοιτάς θυμίζει εν πολλοίς το σχήμα που χαρακτηρίζει πολλές από τις κλασικές b-movies από το 70 και μετέπειτα με την εκτύλιξη της πλοκής: νέο κορίτσι στην πόλη, νέες ανάσες, νέοι κάτοικοι, ανατροπή προς το σκοτεινό. Αντί να μείνει στη διήγηση μιας απλής (και διασκεδαστικότατης, αν γίνει σωστά) ιστορίας μαρτυρίου και εκδίκησης, προσπαθεί να ασκήσει μια πλάγια κριτική στην κατάντια της μοντέρνας ελληνικής κοινωνίας. Voice-overs που περιγράφουν την κατάσταση της δεκαετίας του ’80, η ταύτιση της «αγνής» επαρχίας με το «σκληρό» αστικό κέντρο –που, εκ πρώτης όψεως φαίνεται να συμβαίνει, όπως αχνοφαίνεται και από το φινάλε, λόγω της «εξέλιξης»- και μια δυσωδία κουφαριών που μένουν κρυμμένα στα ψηλά χορτάρια χαρακτηρίζουν τη νοηματική του.
Το παραπάνω βήμα που θα το μετατρέψει από μια ακόμα ελληνική ταινία με κριτική άποψη σε ένα κραταιό δημιούργημα δε γίνεται ποτέ. Οι παράγοντες που τρενάρουν τη συγκεκριμένη μετάβαση, πολλοί. Από τη μια το κενό και σοβαροφανές σενάριο, που προσπαθεί να φανεί ρεαλιστικό, μέσα από το κράμα αθυροστομίας και ιδιωματισμών, που τείνει στο αναληθοφανές, μαζί με την επιδερμική και βιαστική προσέγγιση ζητημάτων στα οποία θα έπρεπε να σταθεί περισσότερο. Όχι μόνο καταλήγει να κάνει τους χαρακτήρες του να φαίνονται πλαστοί και, εκ των πραγμάτων, «ξένοι» στο θεατή –σφάλμα από τη στιγμή που μιλάμε για μια ταινία με μια σοβαρή προβληματική-, μα δίνει στο σύνολο μια κακώς εννοούμενη γραφικότητα. Ακόμα και ελλείψει budget, σε τέτοιες περιπτώσεις το σενάριο μπορεί να αποβεί σωτήρας, κάτι που δε συμβαίνει.
Σε θέμα αισθητικής, από την άλλη, δεν παρατηρείται κάποια ιδιαίτερη φόρμα που να παρακινεί το θεατή να αφήσει στην άκρη το σενάριο και να απορροφηθεί σε μια νοσηρή ατμόσφαιρα. Η ανεπαρκής ηθοποιία του καστ επιδεινώνει την κατάσταση, και οι υπεράριθμες σεκάνς που θα μπορούσαν κάλλιστα να λείπουν ή να αντικατασταθούν από άλλες, περισσότερο «εσωτερικές», δεν δίνουν τις «πρώτες βοήθειες» στο πάσχον φιλμικό σώμα. Υπάρχουν ορισμένες αρκετά φορτισμένες συναισθηματικά στιγμές, μα πάντα θα υφίσταται κάτι που να μην τους επιτρέπει να λάμψουν. Ο Claudio Bolivar για μια ακόμα φορά αποδεικνύει πως είναι ένα γνήσιο ταλέντο στη φωτογραφία, μα τα εξαίρετα κάδρα του είναι στην πλειονότητα κενά από περιεχόμενο.
Αν ήταν λίγο πιο camp, με αναφορές στον καλτ κινηματογράφο και με μικρότερη την μπουνιουελική ψυχοκοινωνική του θεώρηση, πιθανόν να παρουσίαζε ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Τα πάντα εδώ ξεκινάνε και τελειώνουν στο σενάριο, και αν δεν απαιτείται μια πρωτοτυπία, επιθυμητή είναι η στιβαρότητα και η φαντασία. Περιμένουμε την επόμενη προσπάθεια του Γιώργου Σερβετά.
Το Χαμένο Σήμα Της Δημοκρατίας
Ελλάδα, 2013, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος
Διάρκεια: 65’
Διανομή: Feelgood
Το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου αφορά σε ένα από τα σημαντικότερα –αν όχι ντροπιαστικότερα- γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα το χρόνο που μας πέρασε: το κλείσιμο της ΕΡΤ, μια πράξη που όμοιά της δεν έχει ξανασυμβεί στα διεθνή δεδομένα. Τι συνέβη ώστε να λάβει χώρα η συγκεκριμένη ολοκληρωτικής φύσεως πράξη; Ο Αυγερόπουλος συνεχίζει τη δουλειά που αρχικά προβλήθηκε σε μια μίνι εννιάλεπτη μορφή, δίνοντάς της ένα χαρακτήρα εξελιγμένο.
The Amazing Spiderman 2
ΗΠΑ, 2014, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Marc Webb
Πρωταγωνιστούν: Andrew Garfield, Emma Stone, Jamie Foxx
Διάρκεια: 136’
Ο Πίτερ Πάρκερ προσπαθεί να συνηθίσει τη διπλή του ζωή ως τυπικός έφηβος της διπλανής πόρτας και ως your friendly neighborhood Spiderman, προστάτης των συμπολιτών του ενάντια στο οποιοδήποτε κακό τους απειλήσει. Η νέα απειλή ακούει στο όνομα Ελέκτρο, ένας αντίπαλος που χρησιμοποιεί σαν όπλο του τον ηλεκτρισμό. Τα πράγματα θα περιπλακούν όταν ο Πίτερ καταλάβει πως ο αντίπαλός του έχει κάποια σχέση με την Oscorp, εταιρεία που ανήκει στον παλιό του φίλο, Χάρι Όσμπορν.
Ένας Σκίουρος Σούπερ-Ήρωας (The Nut Job)
Καναδάς, Νότια Κορέα, 2014, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Peter Lepeniotis
Με τις φωνές των: Βασίλης Μήλιος, Σωτήρης Δούβρης, Θάνος Χρήσυος
Διάρκεια: 85’
Ο Σέρλι ο σκίουρος τριγυρνά στο Όουκταουν ψάχνοντας να βρει την αγαπημένη του τροφή, τα καρύδια. Τα πλάνα του θα αλλάξουν όταν ανακαλύψει ένα μαγαζί που η ειδικότητά του είναι (τι άλλο;) τα καρύδια. Σε συνεργασία με τον αρουραίο Μπάντι, θα προσπαθήσουν να διαρρήξουν το μαγαζί και να προμηθευτούν τους πολυπόθητους καρπούς.
