Η κατάθλιψη είναι ένα περίεργο και εξαιρετικά προσωπικό ταξίδι για τον καθένα με μέρες απόλυτης απραγίας και εκλάμψεις παραγωγικότητας και δημιουργικότητας. Ο νέος δίσκος του Prins Obi είναι ένα πόνημα καραντίνας-κατάθλιψης-απομόνωσης αλλά και ελπίδας-θεραπείας, που γράφτηκε κατά τη διάρκεια των δύο Αθηναϊκών lockdown και αποτυπώνει για ακόμα μια φορά τον πλούτο των αναφορών του από πολλές δεκαετίες.
Ακόμα και αν έχει δηλώσει σε φιλική κουβέντα με τον πλέον πομπώδη τρόπο ότι δεν γράφτηκε (καλή) μουσική μετά τα 70 – κάτι που δεν το πίστευε και ο ίδιος όταν το ξεστόμιζε-, το The Grasshopper Lies Heavy είναι ένα μουσικό ταξίδι που αξίζει να κάνετε με τον καλλιτέχνη και κάνει πασιφανές ότι οι Νeu! δεν ξεακούγονται.
Διαβάστε την track-by-track παρουσίαση που ακολουθεί για να συνοδεύσει την ακρόαση του άλμπουμ:
01 Apricot Jive
Ένα κομμάτι που σε προϊδεάζει για όλα όσα θα ακολουθήσουν στον δίσκο, σε καλωσορίζει στην φαντασιωσική “εκκλησία” του Prins Obi, στην οποία ο ίδιος είναι κήρυκας και δημιουργός, δοξάζει και δοξάζεται με το εκκλησιαστικό όργανο που ακούγεται μέσα στον ιερό αυτόν χώρο να είναι τα σύνθια που παραπέμπουν σε ψυχεδελικό gospel όχι τόσο ηχητικά, όσο σαν ρυθμιστές διάθεσης και ευλάβειας. Κάθε φορά που ακούει κάποιος τα χαρακτηριστικά πλήκτρα οφείλει να νιώσει κατάνυξη και να δώσει σημασία στο τραγούδι. Τα χορωδιακά φωνητικά και τα τραβηγμένα φωνήεντα που αγαπά ο Prins Obi είναι γεμάτα νύξεις στην κατάθλιψη με στίχους όπως το “will we smile again?/naked, below the grass/the season of evil will come to pass”. Οι μελωδικές prog rock αναφορές στο πιάνο και το επικό τέλος του κομματιού μοιάζουν σαν να είναι δουλειά του Elton John σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου παρέμεινε εναλλακτικός μουσικός και δεν πέρασε ποτέ στη σφαίρα του stadium act. Ναι, το μακροσκελές τελείωμα του τραγουδιού θα μπορούσε να είναι το ιδανικό theme για το remake του Love Story στην εποχή του diversity.
02 Banana
Για τον Prins Obi το pop τρίπτυχο ρεφρέν, κουπλέ, γέφυρα είναι απλά μια πρόκληση για να το κανιβαλίσει σε ένα τραγούδι που είναι τόσο pop και τόσο αναρχικό όσο και τα γραπτά του Κροπότκιν. Ξεκάθαρη ναϊντίλα, με ραπ στοιχεία που σε παραπέμπουν με πτήση ανταπόκριση στο I wish του Skee-Lo – I wish. Ένα κράμα από όλα αγαπά ο Prins Obi και αγαπούν και αυτοί που άκουγαν Baby Guru και συνέχισαν οπαδικά να στηρίζουν το σόλο πόνημα του καλλιτέχνη, ένα ηχητικό μωσαϊκό με 90s μελωδικές παραπομπές, αλλά 70s ενορχήστρωση και ένα επαναλαμβανόμενο στίχο τσίχλα που είναι τόσο εθιστικός όσο και ο θαυμασμός του φαλλού που μνημονεύεται χωρίς τακτ στους στίχους cheeky-a-bom banana/think I’m gonna cumma/I will do it if you want me to.
03 Devil’s Treats
Κάθεστε καμιά φορά και σκέφτεστε πώς θα ήταν αν οι doo-wop μπάντες της Motown και τα girl group των 60s τύπου Shangri-Las έπαιρναν μαγικά μανιτάρια και αποφάσιζαν να κάνουν έναν μουσικό εξορκισμό μαζί με τους ταξιδιώτες που ήρθαν από το μέλλον και ακούν στο όνομα Avalanches και Animal Collective; Αν όχι, το κάνει για εσάς και εμάς και όλους ο Prins Obi σε αυτό το τραγούδι που έχει και μία εσάνς από το σεξ απίλ του Sébastien Tellier, την οποία τόσο πολύ χρειαζόμαστε κάθε μέρα για να νιώσουμε λίγο μιας κουβαλάμε ακόμα το βάρος από την πανδημία.
04 The Grasshopper Lies Heavy
Είναι έξυπνο τέχνασμα για έναν μουσικό να αποτυπώνει την απουσία συναισθήματος μέσα από μία γλυκερή μελωδία που όμως συνοδεύει σπαραξικάρδιους, σκοτεινούς και βαθείς στίχους τύπου I’m going down/sinking in phobias, losing myself/resigning from anything/it never ends, it never really ends και I went to the therapist:/“doctor, I’m really stressed/and all this anxiety /has really made me obsessed”; Η ερώτηση ήταν ρητορική για όσους περιμένουν απάντηση. Το τραγούδι που βαφτίζει και τον τέταρτο δίσκο του Prins Obi είναι μια αλληγορία για καταθλιπτικό βίωμα, το οποίο ακούγεται στο μυαλό των ανθρώπων που παλεύουν με αυτό εξίσου χορωδιακά με την ηχητική αποτύπωση του καλλιτέχνη, για τον οποίο θα ορκιζόμουν ότι έχει ακούσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του το Not About Love της Fiona Apple και του έχει αποτυπωθεί υποσυνείδητα.
05 Hard to Pliz
Τα πρώτα δεύτερα του τραγουδιού μεταφέρουν τον ακροατή σε ένα σύμπαν που ο Angelo Badalementi έχει γράψει (και) το ηχητικό θέμα του Αστυνόμου Σαΐνη και το Twin Peaks είναι η πόλη που ο Agent Cooper επισκέφτηκε για να ανεβάσει μια παραληρηματική, rock όπερα με θέμα τις μουσικές του Adventure Time και πρωταγωνιστές τον Harry Styles και τον Mika, ως μελετητές της krautrock δισκογραφίας. Το κιθαριστικό ποζερίλικι των μουσικών πάνω σε αυτή τη σκηνή που δανείζονται την αισθητική του glam rock, κάνει το χορευτικό αυτό τραγούδι να μοιάζει με το ψυχεδελικό άσμα που θέλουν να χορεύουν ως κοινό οι αιώνια καταδικασμένες στους ρόλους των groupies, Sienna Miller ως Edie Sedgwick και η Kate Hudson ως Penny Lane.
06 Mercy
Κάποιες φορές οι καλλιτέχνες θέλουν να γράψουν κάτι πομπώδες και συναισθηματικό για να έχουν ένα anthem στην περίπτωση που η επιτυχία τους θα τους οδηγήσει στη σκηνή κάποιου μεγάλου σταδίου. Για τον Prins Obi η ύπαρξη εκκλησιαστικού οργάνου στην ενορχήστρωση μας προϊδεάζει για το επίπεδο της παραγωγής που θα βλέπαμε όταν κάνει sold out tour με τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νεοψυχεδέλειας που νοσταλγούν το τέλος των 60s. Αν δεν βγει ο αναπτήρας από app του iPhone σε αυτό το τραγούδι, τότε δεν έχουν ψυχή όσοι το ακούν.
07 You’re the Virus
Αγαπά το kraut ο Prins Obi; Έχει η πατάτα άμυλο; Το βραχύχρονο τραγούδι που έχει στοιχεία και από το rock των Black Sabbath, αλλά και τη synth pop των 80s, παραδόξως δεν είναι κάποιο ομάζ στον covid-19 και μάλλον γράφτηκε για δύο λόγους. Αρχικά για να επιδείξει τη χορευτική του δεινότητα πάνω στη σκηνή ο τραγουδιστής που φημίζεται για τα εκρηκτικά του live, την αστείρευτη ενέργεια και τη σχεδόν αυτιστική, ρυθμική κίνησή του και εν συνεχεία για να έχουν ένα τραγούδι οι εξωγήινοι, οι οποίοι ενδεχομένως θα υποδουλώσουν κάποτε τη γη με την legit δικαιολογία που αποτυπώνεται στους στίχους lousy humans, you’re the virus. Αν το τέλος της ανθρωπότητας είναι τόσο groovy, δεν μπορώ να περιμένω πότε θα έρθει.
08 Neon Genesis Evangelion
Για όσους έχουμε δει το anime Neon Genesis Evangelion που διαδραματίζεται σε ένα δυστοπικό μέλλον και μέσα από τον συμβολισμό καταφέρνει μια ενδοσκοπική, σκοτεινή, ψυχαναλυτική, υπαρξιακή παρουσίαση των χαρακτήρων και έχουμε αγαπήσει τη μουσική του Shirō Sagisu, το τραγούδι αυτό θα μπορούσε να είναι απογοήτευση. Για όσους δεν το έχουν δει όμως οι αναφορές στην Tropicália, τον Francis Bebey, τον Fela Kuti και τον Mulatu Astatke φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα που μετά αποφασίζει ο καλλιτέχνης να κατεδαφίζει συνεχίζοντας με έναν παιχνιδιάρικο ήχο που θυμίζει πώς θα έκαναν 8-bit music οι Υellow Μagic Οrchestra. Το πρώτο μέρος που μου θύμισε και λίγο τη μουσική στο score του hit series του HBO “White Lotus” είναι ονειρεμένο, ενώ μετά η αποκαθήλωση που επιτέλεσε ο δημιουργός με έκανε να νιώσω σαν κάθε φορά που έχανα στο Super Mario Bros.
09 Lady Kabbalah
Η νευρικότητα που σου προκαλεί το προηγούμενο track έρχεται να εξαλειφθεί με αυτό το τραγούδι που αποδεικνύει την αγάπη του Prins Obi για τα μελωδικά synths. Έχει ακριβώς την ίδια επίδραση με το να πάρει κάποιος αγχολυτικά για να αντιμετωπίσει μια κρίση άγχους. Ίσως από τα πιο minimal τραγούδια που έχει γράψει ποτέ ο καλλιτέχνης, αν μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει τον χαρακτηρισμό αυτό για τραγούδι του. Μια ανάσα στον δίσκο που χρειάζεται σίγουρα ο ακροατής.
10 Friends
Δεν ξέρω αν ο Prins Obi προσπαθεί να μας πει έμμεσα τι έκανε bingewatch στην καραντίνα (ο τίτλος του δίσκου παραπέμπει στο The Man in the High Castle, το Neon Genesis Evangelion στο anime και το Friends στο κλασικό sitcom), αλλά η μπαλάντα αυτή ήταν απαραίτητη στο νέο album (χωρίς τον βόμβο που ακούγεται σε ένα σημείο του τραγουδιού, αν με ρωτάτε) για να δείξει τις ερμηνευτικές δυνατότητες του τραγουδιστή και τραγωδοποιού. Στιχουργικά αγγίζει όλον τον κόσμο που κάνει ένα ξεκαθάρισμα στους ανθρώπους στη ζωή του μεγαλώνοντας, πόσο μάλλον όταν βιώνει μία καταλυτική εμπειρία όπως είναι η κατάθλιψη και αναγκάζεται να αποτινάξει το ψεύτικο και το περιττό από τη ζωή. Ποιος είναι να πεις την κακή τη βρισιά σε κάποιον που δεν αντέχεις άλλο από ένα τραγούδι που ακούγεται “κουμπαγιά”, αλλά στην πραγματικότητα είναι σκληρό reality check για τους ανθρώπους στους οποίους ενίοτε σπαταλάμε τον χρόνο μας.
11 Just a Shield
Todd Rundgren διαβάζαμε στο press release ως επιρροή του Prins Obi σε αυτόν τον δίσκο και μέχρι τώρα είχαμε μόνο μια υποψία για αυτό. Τελικά το επιβεβαιώσαμε σε αυτό progressive rock κομμάτι του δίσκου που ίσως ακούγεται ασυνεπές με τον υπόλοιπο, αλλά ο καλλιτέχνης ξέρει γιατί το έγραψε και έβαλε στο album ακόμα και αν δεν το μοιραστεί ποτέ, ακόμα και αν το καταλάβει μόνο ο σκληρός πυρήνας των θαυμαστών του. Το αγάπησα γιατί ήταν η υπενθύμιση του Prins Obi ότι είναι ο δικός του δίσκος και όχι ο δικός μας και θα κάνει ότι θέλει ως γνήσιος Freak and Geek.
12 SCDP
Το outro του δίσκου έχει τη lo-fi αισθητική που θα περίμενε κανείς να διέπει ένα album ηχογραφημένο σε σπιτικό studio και παιγμένο από έναν one man band. Ακούγεται σαν soundtrack σε μία παιδική χαρά και αφήνει μια γλυκιά νότα λες και άκουσες ακυκλοφόρητο τραγούδι του Daniel Johnston που επαναηχογραφήθηκε το 2021. Ένα αποχαιρετιστήριο τραγούδι που θα αγαπήσει και η Julie Andrews, αν πέσει στα χέρια της ο δίσκος στο εγγύς μέλλον, το τέλειο happy end μετά από μία δύσκολη περίοδος όπως ήταν η καραντίνα και η κατάθλιψη.
Το “The Grasshopper Lies Heavy” κυκλοφορεί σε LP και Digital στις 22 Οκτωβρίου από την Inner Ear.
