Όταν ακούς τον Howe Gelb να διασκευάζει, στο πρόσφατο, εικοστό τέταρτο (!!) σόλο άλμπουμ του “Gathered”, το “A Thousand Kisses Deep”του Leonard Cohen, καταλαβαίνεις πόσο αγαπούσε τον αλησμόνητο Καναδό δημιουργό –επειδή, απλώς, νιώθεις το ίδιο όμορφα όσο και όταν ακούς το πρωτότυπο. Όπως εκείνο, έτσι και αυτό βγαίνει βαθιά από την ψυχή του τωρινού άξιου ερμηνευτή του –σε ντουέτο με τον M. Ward που ο ίδιος ανακάλυψε. Αλλά δεν είναι το μόνο. Όποιο τραγούδι άλλου δημιουργού και να παίξει αυτός ο φοβερός μουσικός, σε κάνει να χαίρεσαι όταν το ακούς –ένα ακόμη φωτεινό παράδειγμα από το νέο άλμπουμ, το “Moon River” του Henry Mancini που ακούσαμε κάποτε από την θεά Audrey Hepburn στο “Breakfast At Tiffany’s”και τώρα ερμηνεύει η κόρη του Talula. Κι αν μιλάω για τις διασκευές του κι όχι για το δικό του εξαιρετικό έργο είναι επειδή, ακούγοντας πώς αγγίζει τις δημιουργίες τρίτων, καταλαβαίνεις πόσο χαρισματικός, ξεχωριστός και μοναδικός είναι.
Αλλά τι να πρωτοπείς για αυτόν τον πολυδιάστατο Αμερικανό που γράφει τόσο διαφορετικά πράγματα με την ίδια ευκολία με την οποία πετάει από την καυτή έρημο της Αριζόνα, όπου μεγάλωσε, στην παγωμένη ατμόσφαιρα της Δανίας, απ’ όπου κατάγεται η γυναίκα του; Τι να πεις όταν μετράει πίσω του γύρω στα 60 άλμπουμ, το ένα καλύτερο από το άλλο… Είτε με τους Giant Sand, την μπάντα-κολεκτίβα που δημιούργησε τη δεκαετία του ’80 και άλλαξε τόσες φορές μέσα στα χρόνια που ήρθαν, ενώνοντας ανθρώπους, μουσικές, ωκεανούς και ηπείρους ή γεννώντας από τα σπλάγχνα της γκρουπ όπως οι Calexico… Είτε με side projects, όπως η country μπάντα του The Band of… Blacky Ranchette. Είτε με μεμονωμένους συνεργάτες, παλιούς μύθους όπως ο Robert Plant ή νέους μουσικούς και ερμηνευτές που ανακαλύπτει στο δρόμο του, αναλαμβάνει την παραγωγή των δίσκων τους, βοηθά και προωθεί, όσο λίγοι. Είτε με all star bands όπως οι OP8 που έφτιαξε με τους Lisa Germano, Joey Burns και John Covertino (των Calexico) για να πειραματιστεί σε άλλους μουσικούς δρόμους.
Ένα έργο τεράστιο από έναν ευφυή δημιουργό ο οποίος κοιτά πάντα μπροστά του χωρίς να ξεχνά ούτε το παρελθόν που έκτισε ούτε τις επιρροές του: «τον Neil Young, τον Clint Eastwood και τον Thelonious Monk, αλλά και λίγο από Matt The Hoople και Jimmie Rodgers» λέει, πριν καταλήξει συγκινημένος στον Rainer (Ptacek), τον πολυαγαπημένο του φίλο και μουσικό που χάθηκε το ’97: «Ήταν ο μεγάλος μου αδερφός. Ήμουν 19 και αυτός 24 χρονών όταν γνωριστήκαμε το ‘76 και με επηρέασε για όλη μου τη ζωή. Τρομερή επιρροή. Μαζί ξεκινήσαμε τους Giant Sand. Είναι μέσα σε όσα έχω κάνει κατά κάποιο τρόπο»…
Ο Howie Gelb, αφού τακτοποίησε πέρσι τις δουλειές του –ηχογράφησε δηλαδή το τελευταίο του εγχείρημα και πάλι παρέα με ένα κάρο φίλους μουσικούς κι ερμηνευτές από διάφορες γωνιές του κόσμου και «έβαλε για ύπνο», όπως ο ίδιος αναφέρει τρυφερά, τους πολυπληθείς, παλιούς και νέους, Αμερικανούς και Δανούς, υπέροχους Giant Sand μετά από μία μοναδική περιοδεία-γιορτή για τα 30 χρόνια τους και την επανέκδοση του ντεμπούτου “Valley Of Rain”(1985), επιλέγει να βγει σόλο αυτό τον καιρό στον πλανήτη.
Έτσι θα τον δούμε αυτήν την Κυριακή 5 Μαΐου, στο«Faust», στην τελευταία συναυλία της ευρωπαϊκής περιοδείας του -και λίγο πριν ξεκινήσει την αμερικανική από το σπίτι του, το Τούσον της Αριζόνα, τέλος του μήνα. Σόλο, στο πιάνο, την κιθάρα ή όπως αλλιώς, ο Αμερικανός τραγουδοποιός μπορεί να αλλάζει χίλια μουσικά πρόσωπα εν μία νυκτί, δεν έχει σημασία –κι αυτό θα κάνει και στην καρδιά της Αθήνας. Από την απεραντοσύνη της ερήμου, στους ήχους του flamenco, την country ατμόσφαιρα, την americana διάθεση, την rock κατάσταση, την gospel κατάνυξη ή το λιτό μεγαλείο ενός jazz πιάνου –που σημάδεψε το προτελευταίο σόλο άλμπουμ του “Future Standards”- ο σπουδαίος δημιουργός θα μας ταξιδέψει στους κόσμους του με την υπέροχη βαθιά φωνή του: “We never choose to fall in love… It’s always love that chooses us…”.
https://www.youtube.com/watch?v=ayn2xcUtWc0&list=RDayn2xcUtWc0&start_radio=1&t=94
