Φωτογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου
Στα γρήγορα: Τέταρτο LP του αμετανόητου θορυβοποιού Oliver Ackermann.
Την ακούσαμε: Αφενός το στοιχείο της έκπληξης λάμπει δια της απουσίας του, αφετέρου δε μπορείς παρά να εκτιμήσεις την προσήλωση της μπάντας σε αυτό που ξέρει να κάνει τόσο καλά όσο λίγοι της γενιάς τους. Να «βασανίζουν» ηδονικά (λέγε με BDSM) κιθάρες, πετάλια, τύμπανα, ενισχυτές και τα ρέστα.
Τρέξε μακριά: Τα ίδια και τα ίδια, μας πρήξατε τα…αυτιά.
Τ΄είπες τώρα; «Με το Transfixation δίνουν μια πληρωμένη απάντηση σε όσους τους αντιπαθούν. Για μία ακόμη φορά κάθε άλλο παρά έλλειψη αναλυτικής σκέψης υπάρχει πίσω από το χάος» – The Line of Best Fit.
With Transfixiation, they’ve provided a compelling rebuke to their detractors; once again, there’s no shortage of consideration behind the chaos.
Να τ’ αφήσω; 60/100 – Metacritic.
Θυμηθείτε πως «διέλυσαν» το Fuzz την τελευταία φορά που ήρθαν στην Αθήνα.
