Πολλές φορές η λέξη «ευτυχία» στην μουσική συνδέεται με τον ένα και μοναδικό δίσκο που καταφέρνει να συνδυάσει όλα όσα αρέσουν στον (εκάστοτε) ακροατή. Σκεφτείτε το. Μπορεί να ακούγεται αδύνατον αλλά πραγματικά υπάρχουν μπάντες που το καταφέρνουν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια εφόσον ο ήχος τους περιέχει σχεδόν όλα τα μουσικά genres και επιρροές που μας αρέσουν. Οι Broadcast δημιουργήθηκαν κάτω απο τις πιο κατάλληλες συνθήκες το 1995 στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας και η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν για λογαριασμό της θρυλικής Warp το ’97 (μια συλλογή από tracks που είχαν ηχογραφήσει από το ’95 ως τότε) ενώ αργότερα πρόσθεσαν στο ενεργητικό τους άλλους 5 ολοκληρωμένους δίσκους ως και σήμερα με μεγάλη επιτυχία. Σήμερα λοιπόν το όνομα τους «κρατάει» μόνο ένα από τα 5 αρχικά μέλη της μπάντας, μετά τον θάνατο της φοβερής vocalist τους Trish Keenan από τον μυστήριο ιό H1N1. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που τα βινύλια των Broadcast έπιασαν τιμές «στον θεό» – παίζει βέβαια και η ίδια τους η μουσική ρόλο σε αυτό.
Το ντεμπούτο τους The Noise Made By People έσκασε σαν βόμβα στα μουσικά πηγαδάκια το 2000 με αποτέλεσμα να τους κάνει ευρέως γνωστούς όχι μόνο λόγω του αρκετά «φτασμένου» ήχου τους αλλά και λόγω της Warp. Σε μια εποχή που το εν λόγω label διάλεγε να κυκλοφορεί μόνο αμιγώς ηλεκτρονικά πράγματα (Boards of Canada, Aphex Twin κλπ), προκαλώντας βαθιά περιέργεια σε μεγάλο αριθμό μουσικόφιλων ανά τον κόσμο. Οι Broadcast πάντα είχαν ένα μαγικό τρόπο να συνδιάζουν την αγνή και αγγελική pop των 60s-90s, τα cosmic ηλεκτρονικά και τον 70s library ήχο της Αμερικής. Believe it or not! Μπορεί τότε να μην είχαμε την δυνατότητα να το διακρίνουμε, τώρα όμως όλα είναι ξεκάθαρα. Αυτός είναι και ο λόγος που η μαγικά μπάντα απο το Μπέρμιγχαμ ήταν far beyond από την εποχή της. Ακούγοντας την μουσική τους νιώθεις οτι όλα συμβαίνουν μέσα σε κινηματογραφικό περιβάλλον. Και πράγματι το 2011 έγραψαν πριν και μετά τον θάνατο της Keenan το original score για το Berberian Sound Studio, ένα science fiction – horror film σκηνοθετημένο απ;o τον Peter Strickland, που δεν βγήκε όμως ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Επιστρέφοντας στο 2000 και την πρώτη και καλύτερη δισκογραφική τους δουλειά , δεν μπορώ να μην υπογραμμίσω όλα αυτά που με κάνουν να «ταξιδεύω» κάθε φορά που την ακούω. Είναι το album που συγκεντρώνει όλα αυτά που μου αρέσουν στην μουσική: steady beats, ατμόσφαιρα που θυμίζει τα ένδοξα 70s και την ευφράδεια τους, σωστή επιλογή οργάνων (στην περίπτωση των Broadcast, τα υπέροχα synths), ηλεκτρονικά των 90s, pop που στάζει μέλι και γράφεται διαφορετικά κι ας ακούγεται σαν αυτή των Belle and Sebastian και η μυστήρια library χροιά που θυμίζει ξεχασμένα ή άγνωστα films σε ράφια αποθηκών κάπου στην τεράστια Αμερική. Σπιτικά Burgers και αστρική μουσική απο άλλον γαλαξία σε έναν γάμο που τελικά χρειάζοταν καλύτερη μετάδοση.
