Δεν είναι πια οι «καλτ ήρωες», όπως τους χαρακτήρισε ο Guardian σε μια συνέντευξή τους πριν δυο χρόνια, αλλά τουλάχιστον – εντός των ορίων της dance κοινότητας – ζωντανοί θρύλοι. Ο Τζόνι Γουίλκς και ο Κιθ ΜακΆιβορ, JG Wilkes και JD Twitch επί το καλλιτεχνικότερον, από το Μπέλφαστ και τη Γλασκώβη αντίστοιχα, συναντήθηκαν κατά τύχη στα 90s, η μουσική φρικοσύνη (sic) τους ένωσε και σχημάτισαν τους Optimo. Έκαναν όνομα ως απρόβλεπτοι κι εκλεκτικοί DJs, έστησαν μια ιστορική βραδιά που κράτησε 13 ολόκληρα χρόνια (κάθε Κυριακή παρακαλώ), αποτελούν περιζήτητους remixers, ανοίγουν το ένα label μετά το άλλο, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις γενικά τους βρίσκεις ως σύγχρονα σημεία αναφοράς της DJ κουλτούρας – εδώ μπορείτε να βρείτε μια συνοπτική «βιογραφία» τους.
Το πιο ενδιαφέρον όμως, ακόμα κι από τα DJ sets τους που το γερμανικό post punk μπορεί να μην απέχει πολύ από τους Slayer και οι Kiss να μιξάρονται με τους Bicep (παραδείγματα και τα δύο από ισάριθμες προηγούμενες επισκέψεις τους στην Αθήνα), είναι ο τρόπος προσέγγισης της μουσικής. Ως βασικής έκφρασης της νεανικής κουλτούρας, ως πολιτικής δήλωσης, ως σηματοδότη στυλ κι αισθητικής, ως τρόπου ζωής πέρα από φετίχ και βραχύβια τρεντ που στα 50 τους μπορεί να συνδυάζεται με την δύσκολη καθημερινότητα του οικογενειάρχη (τουλάχιστον για τον Τζόνι όπως θα διαβάσετε παρακάτω).
Οι Optimo, λίγο πριν επανέλθουν για το καλοκαιρινό Plisskën του 2019, τα λένε όλα στην Popaganda σε μια κουβέντα πολύ πέρα από namedropping μουσικών και δίσκων. Στις πρώτες ερωτήσεις, πιο γλαφυρά, απαντά ο Τζόνι, στη συνέχεια, πιο κοφτός, αναλαμβάνει ο Κιθ…
Τζόνι και Κιθ aka JG Wilkes και JD Twitch, δηλαδή Optimo
Με μια πρόχειρη καταμέτρηση στο διαδίκτυο μοιράζεστε μεταξύ σας 120 gigs καθένα από τα τελευταία τρία χρόνια. Έχει αλλάξει η αντοχή/προσέγγισή σας στη νύχτα όσο περνάνε τα χρόνια; JG Wilkes Μόλις πριν από δύο χρόνια και κάτι αποφάσισα να σταματήσω εντελώς αλκοόλ και ναρκωτικά. Αυτές οι ουσίες ήταν πάντα μέρος της ζωής μου ως DJ. Από το ξεκινημά της, συνιστούσαν ένα τελετουργικό μέσα από το οποίο ανακούφιζα τη νευρικότητά μου και μου επέτρεπαν να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου παίζοντας. Τα τελευταία δύο χρόνια, λοιπόν, κατάλαβα ότι αυτό είναι τελείως λάθος. Έχω μετανιώσει πολύ που δεν σταμάτησα νωρίτερα, αλλά ευτυχώς η υγεία μου ειναι σε πολύ καλή κατάσταση κι αφού έκανα αυτή τη μεγάλη αλλαγή μου είναι πολύ πιο εύκολο να αντέξω τη ζωή σε περιοδεία και την έλλειψη ύπνου. Κουράζομαι όσο θα κουραζόταν ο καθένας που ακολουθεί ένα πρόγραμμα σαν το δικό μας, αλλά με γυμναστική, υγιεινή διατροφή και το να πηγαίνω νωρίς στο κρεβάτι μέσα στην εβδομάδα βρίσκω τον εαυτό μου να τα πηγαίνει καλύτερα, όχι χειρότερα.
Ήταν το 2017 το αποκορύφωμα της αναγνώρισης των Optimo; Η 20η επέτειός σας, σας βρήκε να παίζετε ως headliners σε πολλά μεγάλα φεστιβάλ, με την αφορμή της δώσατε πολλές συνεντεύξεις, όλοι έμοιαζαν να θέλουν ένα κομμάτι από τους Optimo… JGW Η 20η επέτειός μας ήταν κάτι που θα μπορούσαμε και να το είχαμε αφήσει να περάσει έτσι. Δεν είμαστε μεγάλοι fans της νοσταλγίας, τον περισσότερο καιρό επιλέγουμε να κοιτάμε μπροστά. Οι ιστορίες όλων αυτών των χρόνων, όμως, είναι πάντα επίκαιρες κι αυτό ήταν που θέλαμε να γιορτάσουμε στήνοντας στην πόλη μας ένα φεστιβάλ με μουσική που αγαπάμε, και παράλληλα να τρέξουμε μια σειρά από σπέσιαλ “Optimo 20” εμφανίσεις σε φεστιβάλ και κλαμπ σε όλον τον κόσμο. Είμαι πολύ χαρούμενος που γιορτάσαμε 20 χρόνια μαζί κι όντως το πιστεύω ότι ακόμα περισσότεροι άνθρωπο μας ανακάλυψαν ως αποτέλεσμα αυτής της επετείου. Για να απαντήσω όμως στην ερώτησή σου, δεν ξέρω αν ήταν το αποκορύφωμα της αναγνώρισής μας, αυτό που πιστεύω πάντως, ως καλλιτέχνης, είναι ότι αν η πρόθεση βρίσκεται εκεί που πρέπει (σε μας βρισκεται) τότε περιμένεις τα πράγματα να συνεχίζουν και να εξελίσσονται ανεξαρτήτως επετείων. Αυτό είναι συναρπαστικό για μας, ελπίζω να ισχύει το ίδιο και για το κοινό μας.
Έχετε πει, δε θυμάμαι ποιος από τους δύο, ότι είναι θέμα δικό σας να έχετε πάει το κοινό σε εκείνο το μέρος που σας παίρνει να πετάξετε το “Zorba the Greek” ή το “Rasputin”. Μπορείτε να περιγράψειτε αυτό το «μέρος»; Με άλλα λόγια, πού μπαίνει η γραμμή ανάμεσα στο εκλεκτικό «όλα χωράνε» και στο shuffle του «ό,τι να ναι»; JGW Δε θα έλεγα ότι συμφωνώ πολύ με την ιδέα ότι κάθε σετ πρέπει να αποτελεί μια αληθινά μεγάλη έκπληξη ή ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει μια δραστική αλλαγή κατεύθυνσης, αλλά για μένα ένα μεγάλο κομμάτι του DJing είναι να προσπαθείς να εξασφαλίσεις τη μέγιστη δυνατή πρόσβασισμότητα στο κοινό. Να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του και να του βγάλεις τη μέγιστη δυνατή «τρέλα» (σ.σ. ο Τζόνι υπολογίζει ότι στα πάρτυ τους έχουν παίξει πάνω από 25.000 δίσκους). Κι όταν τα καταφέρεις, να είσαι αρκετά γενναίος να ανοίξεις την πόρτα σε έναν άλλον κόσμο την κατάλληλη στιγμή. Από την άλλη, είναι πολύ άσχημη φάση όταν νομίζεις ότι έχεις το πράσινο φως να το κάνεις, βάζεις ένα τέτοιο κομμάτι και τρως πόρτα. Έτσι πάει όμως…
Από τη βραδιά που αφιέρωσαν στο Αποκάλυψη Τώρα! που είχε και λίγο βάψιμο…
Πόση προετοιμασία και πόση σκηνοθεσία έχουν τα σετ που κάνετε μαζί; Πόσο συχνά δεν αρέσει σε έναν από τους δύο ένα κομμάτι που βάζει ο άλλος; Εκεί τι γίνεται; JGW Μπορεί να συζητήσουμε ποια θα ήταν μια καλή αφετηρία για το σετ όταν ξέρουμε τη σειρά εμφάνισής μας στο πρόγραμμα όλης της βραδιάς, αν παίζουμε μέρα ή νύχτα, το περιβάλλον (καμιά φορά ακόμα και τον καιρό). Τα κομμάτια όμως που παίζει ο καθένας ξεχωριστά ανταποκρίνονται στο δικό του γούστο και ποτέ δεν τα συζητάμε από πριν. Συνήθως κάνουμε μικρά ημίωρα σετ ο καθένας και φτάνουμε να παίζουμε μέχρι και 8-10 ώρες. Είναι μια Οδύσεεια με πολλές αναταράξεις κι ανατροπές που δημιουργούν ευκαιρίες για να σπρώξει ο ένας τον άλλον σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Όταν έρχεται η σειρά σου μετά από τα 30 λεπτά, εκεί είναι που απαντάς στις επιλογές του άλλου, εκεί συνεργούμε κι έτσι ανοίγουμε και το κοινό. Αν υπάρχει ένα track που δεν μας αρέσει, νομίζω απλά ότι το αποδεχόμαστε εσωτερικά ως μέρος του τρόπου που έχει ο καθένας από τους δυο μας να φτάσει εκεί που θέλουμε. Εκεί που περιέγραψα πριν.
Ποιο ήταν το μυστικό για να καθιερώσετε την θρυλική κυριακάτικη βραδιά σας, στήνοντας ένα πάρτυ την πιο καταθλιπτική νύχτα της εβδομάδας που συνήθως οι clubbers κρύβουν τους σκελετούς τους στη ντουλάπα; JGW Το 1997 που ξεκινήσαμε ήμασταν απολύτως έτοιμοι να στήσουμε ένα πάρτυ που θα ήταν απόλυτως διασκεδαστικό για μας και τους φίλους μας. Η Κυριακή ήταν τέλεια συνθήκη γιατί μας έβγαζε τελείως από τη λογική να σκεφτόμαστε τι άλλο συνέβαινε. Κι απλά το κάναμε. Αποδείχθηκε ακαταμάχητο για τον κόσμο που ερχόταν, κι όλο και μεγάλωνε, μεγάλωνε. Δεν υπάρχει κανένα μυστικό για την επιτυχία του – δεν είχαμε κάποια ιδιαίτερη στρατηγική. Απλά τα δώαμε όλα. Κι όταν λέω όλα, εννοώ όλα, προκειμένου να βγει η ενέργεια κι ο ενθουσιασμός που πήγαν τη βραδιά μπροστά. Η κοινότητα που δημιουργήθηκε μέσα από αυτά τα εβδομαδιαία πάρτι ήταν μια πολύ θετική κινητήριος δύναμη για να συνεχίζουμε και σύντομα αφιερωθήκαμε πλήρως στον σκοπό. Είχε γίνει υπόθεση όχι μόνο δική μας, αλλά κι εκείνων που έρχονταν στο κλαμπ κάθε εβδομάδα.
Πολυσυλλεκτικά DJ sets, αιτήματα για συνεντεύξεις και guest mixes, (ψηφιακές) ραδιοφωνικές εκπομπές, η μόνιμη ανάγκη για digging καινούριας μουσικής – ποιο είναι το πρόγραμμα του Κιθ και του Τζόνι σε μια εργάσιμη μέρα; JGW Με τη σύντροφό μου Έστερ έχουμε 5 παιδιά ανάμεσά μας και αυτή είναι μια πολύ απαιτητική καθημερινή ρουτίνα, όπως καταλαβαίνεις. Είναι πολλά συνηθισμένα πράγματα που πρέπει να γίνουν – μαγείρεμα, καθάρισμα, πλύσιμο, ψώνια, η οργάνωση των οικογενειακών δρατηριοτήτων. Είναι μια μόνιμη κατάσταση αυτή.
Αυτήν την εποχή η σύντροφός μου σηκώνεται στις 5 το πρωί για να έχει ησυχία για να γράψει κι εγώ μένω στο κρεβάτι με τη μικρή μας κόρη που είναι μόνο 1 έτους. Στις 7 αλλάζουμε εγώ φτιάχνω τα γεύματα των υπόλοιπων παιδιών και τα πάω στο σχολείο, αφού πάρω πρωινό. Στις 8.30 πάω γυμναστήριο, 2 φορές την εβδομάδα, ή κάνω κάποια άλλη γυμναστική – μου καθαρίζει το κεφάλι, αν δεν αισθάνομαι και τόσο καλά. Το υπόλοιπο πρωί απαντάω μειλ, κανώ διάφορα επαγγελματικά μικροπράγματα, ίσως και λίγα μαστορέματα στο παλιό μας σπίτι – βρίσκω τη δουλειά με τα χέρια πολύ ευχάριστη και χαλαρωτική. Φροντίζω το μικρό τα απογευμάτα, αφού μετά τις 15.30 έχουν γυρίσει και τα υπόλοιπα παιδιά σπίτι. Μετά έχουμε δείπνο, διάβασμα, λίγη ακόμα δουλειά γραφείου, μουσική έρευνα ή σχεδιαστική δουλειά κι, αν είναι δυνατόν, θέλω να είμαι στο κρεβάτι μέχρι τις 22.30. Είναι έντονο όλο αυτό αλλά σε ανταμείβει. Είναι μεγάλο το κοντράστ σε σχέση με την άλλη ζωή που έχω ως DJ τo ΣΚ. Τις αγαπώ όμως, και τις εκτιμώ και τις δύο [ζωές].
«Όλα αυτά τα χρόνια, ο κόσμος προσπάθησε να τοποθετήσει τους Optimo σε πολλές σκηνές αλλά, νομίζω, έκαναν πάντοτε λάθος. Κι ευτυχώς δε μείναμε ποτέ κολλημένοι κάπου. Ακόμα»
Ένα κομμάτι που δε σας απογοήτευσε ποτέ στο DJ booth κι ένας δίσκος στον οποίο πάντα επιστρέφετε στα ηχεία του σπιτιού σας; JD Twitch Liquid Liquid – Optimo και το άλμπουμ Another Thought του Arthur Russell, αντίστοιχα.
Μιλωντας για formats είναι το μέσο (π.χ. βινύλιο ή ψηφιακά αρχεία) το μήνυμα στη μοντέρνα DJ κουλτούρα; JDT Δε νομίζω ότι έχει σημασία. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ και τα δύο.
Θεωρείτε πιο κρίσιμο για τη διαμόρφωση της μουσικής σας ταυτότητας τις ατέλειωτες πιθανότητες που παρουσίασε το post punk ή την έκρηξη ηδονισμού του acid house; JDT Έζησα και συμμετείχα στην έκρηξη ηδονισμού του acid house, όπως το θέτεις, οπότε θα πω ότι αυτή η περίοδος ήταν πιο σημαντική και κρίσιμη για μένα. Αν ήμουν λίγο μεγαλύτερος, πιθανότατα θα απαντούσα διαφορετικά. Στο σπίτι πάντως σίγουρα ακούω περισσότερο post punk απ’ ότι acid house.
Ποια είναι η πιο ενδιαφέρουσα σκηνή του 2019; JDT Αποφεύγω τις σκηνές. Συνήθως έχουν μικρή διάρκεια ζωής και το να μένεις κολλημένος πάνω τους είναι συχνά ένα «φιλι θανάτου». Όλα αυτά τα χρόνια, ο κόσμος προσπάθησε να τοποθετήσει τους Optimo σε πολλές σκηνές αλλά, νομίζω, έκαναν πάντοτε λάθος. Κι ευτυχώς δε μείναμε ποτέ κολλημένοι κάπου. Ακόμα.
Η μουσική μοιάζει να παίζει όλο και μικρότερο ρόλο στη ζωή των νέων. Μοιάζουν να τη θεωρουν δεδομένη και να είναι περισσότερο απορροφημένοι π.χ. με την τεχνολογία. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; JDT Σίγουρα παραδέχομαι ότι υπάρχουν περισσότεροι περισπασμοί από ποτέ, αλλά στο τέλος της ημέρας θα διαφωνήσω αποφεύγοντας τις γενικεύσεις σχετικά με τη «ζωή των μοντέρνων νέων». Ίσως είναι αλήθεια αυτό που λες για την πλειοψηφία τους, όμως γνωρίζω πολλούς πιτσιρικάδες που θεωρούν τη μουσική τόσο απαραίτητη όσο ήταν πάντα και βρίσκουν τον χρόνο, ανάμεσα σε τόσες ασχολίες, να περιστρέφουν τη ζωή τους γύρω από αυτή.
Δεν έχω διαβάσει πολλά πολιτικά άρθρα τόσο οξυδερκή και παράλληλα ταξικά συνεπή όσο εκείνο που έγραψες Κιθ στην ιστοσελίδα σας πριν το σκωτσέζικο δημοψήφισμα πίσω στο 2014. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το αδιέξοδο του Brexit, μια συνθήκη στην οποία πάλι ελλοχεύει ο κίνδυνος συγχρωτισμού με την ακροδεξιά κάτω από μια «αντισυστημική» ομπρέλα; JDT Ευχαριστώ. Τώρα προσπαθώ περισσότερο να «κάνω» παρά να «μιλάω» για την πολιτική, μιας και στις μέρες μας υπάρχουν πολλά λόγια αλλά όχι αρκετές πράξεις. Ελπίζω ότι το καινούριο μου label Against Fascism Trax μιλάει εκ μέρους μου σχετικά με την ακροδεξιά. To Brexit είναι πιθανότατα το πιο ηλίθιο κι επιζήμιο πράγμα που έχει κάνει ποτέ η Αγγλία. Λέω «Αγγλία» επειδή είναι μια αγγλική ασθένεια, την οποία δυστυχώς κόλλησε και η Σκωτία μιας και είμαστε οι γείτονες της διπλανής πόρτας κι ανόητα αποφασίσαμε να μην πάρουμε τον δικό μας δρόμο όταν είχαμε την ευκαιρία.
Που βρίσκετε ηρεμία και γαλήνη όταν επιστρέφετε στη Γλασκώβη μετά από περιοδεία; JDT Εγω στο σπίτι μου, στο Κέλβινγκροουβ Παρκ. Και στο μπαρ μας, το Bananamoon.
