Ο Lee Hazlewood είναι μία απο τις μεγαλύτερες μορφές στην μουσική παγκοσμίως. Γεννήθηκε το 1929 στην Οκλαχόμα, ξεκίνησε σαν τραγουδιστής της αμερικάνικης κάντρι αλλά και ποπ ενώ έχει υπάρξει και dj για πολλά χρόνια. Παράλληλα έγραψε πάρα πολλά τραγούδια και συνεργάστηκε με αρκετές μεγάλες φωνές – ίσως πιο χαρακτηριστική απ’ όλες, η Nancy Sinatra, την οποία συνόδευσε για πάρα πολλά χρόνια δισκογραφικά. Στο ενδιάμεσο ίδρυσε την LHI Records, το δικό του label. Μέσω αυτού κυκλοφόρησε διάφορα ενδιαφέροντα άλμπουμ. Έχει στο ενεργητικό του δεκάδες κυκλοφορίες απο το 1963 ως και το 2006, ένα χρόνο πριν πεθάνει από το τέρας (καρκίνο) που θα μας φάει «όλους». Αρκετά όμως με την βικιπαίδια. Ο Lee ήταν όπως είπαμε τεράστια μορφή, και τεράστια φωνή και οι φωνές που διαφέρουν δεν πεθαίνουν εύκολα. Λίγο πολύ όλοι έχετε παρατηρήσει ομοιότητες από φωνή σε φωνή. Αυτό συμβαίνει επειδή, ακόμα και υποσυνείδητα κάποιος μιμείται κάποιον άλλο. Τι συμβαίνει όμως όταν μια φωνή είναι απόλυτα μοναδική;
Η χροιά του Hazlewood φέρνει στο μυαλό αυτήν των ηθοποιών που έκαναν σπικάζ στις αμερικάνικες ταινίες και σειρές, είτε αφήγηση, είτε εισαγωγή, είτε οτιδήποτε άλλο. Πέρα απο αυτό όμως δεν γίνεται να μην την «πατήσεις», αφού είναι άκρως ερωτική και αισθησιακή, σε tracks όπως το υπέροχο «Some velvet morning» αλλά και σε πιο groovy κομμάτια (βλέπε «These boots are made for walkin»). Το The very special world of Lee Hazlewood του 1966 στην mfp της EMI είναι ο αγαπημένος μου δίσκος από τον Lee επειδή μόνο εκεί περιέχεται το σπουδαίο track «My baby cried all night long». Έγχορδα, back vocals που σκοτώνουν, καπνισμένες νότες απο πιάνο, τύμπανα στο σωστό tempo και η slo-mo φωνή του Lee συνθέτουν μια απίστευτη ατμόσφαιρα που διαρκεί περίπου 3 λεπτά ενώ θα έπρεπε να διαρκεί 30. Ο στίχος δε, πάει τη φάση πιό μπροστά: «Το μωρό μου έκλαιγε όλο το βράδυ, επειδή με είδε να χορεύω με την Flow και να νταραβερίζομαι με την Sue». Και μετά δράση-αντίδραση («Last night i cried all night long – This is the sad part»): «Εχτές έκλαιγα όλο το βράδυ γιατί είδα το μωρό μου να κάνει τα ίδια πράγματα». Δάκρυα και βροχή.
