Απέραντες Θάλασσες: Από την Ανάφη στο Παρίσι

Για την 17η έκδοση της ετήσιας έκθεσης σύγχρονης τέχνης Propos d’Europe αφιερωμένη στην πολιτιστική ποικιλομορφία στην Ευρώπη, το Ίδρυμα Hippocrene προσκάλεσε τον Ιορδάνη Κερενίδη και τον Piergiorgio Pepe, συλλέκτες και ιδρυτές του Phenomenon, να παρουσιάσουν μία έκθεση σύγχρονης τέχνης και ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων.

Haris Epaminonda – Untitled

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Phenomenon: Το μεγάλο εικαστικό καλοκαίρι της Ανάφης

Το πρότζεκτ συγκεντρώνει όλους τους συμμετέχοντες από το πρόγραμμα Phenomenon που λαμβάνει χώρα κάθε δύο χρόνια στο απομακρυσμένο ελληνικό νησί της Ανάφης. Το Phenomenon περιλαμβάνει περφόρμανς, διαλέξεις, προβολές και μία εικαστική έκθεση σε όλη την Ανάφη και διερευνά από το 2015 ερωτήματα σχετικά με την (α)ορατότητα σε σχέση με τη γλώσσα, το φως, την ιστορία και την περιθωριοποίηση.

Το Phenomenon βραβεύτηκε πρόσφατα με το περίφημο βραβείο Montblanc de la Culture Arts Patronage Award για την Ελλάδα.

Haris Epaminonda – Untitled

Η έκθεση Multitudinous Seas πραγματεύεται τις συνθήκες που μπορούν να επιτρέψουν τη μεταφορά ενός «περιφερειακού» προγράμματος όπως το Phenomenon στο «κέντρο» της Ευρώπης και τις πιθανές στρατηγικές που μπορούν να αποσταθεροποιήσουν δυαδικές δομές, όπως περιφέρεια και κέντρο, Βορράς και Νότος, πολίτες και μετανάστες. Ένας από τους λόγους για τους οποίους διαιωνίζονται αυτές οι δυαδικές αντιθέσεις είναι ότι οι αντίστοιχες λέξεις έχουν τόσο ισχυρά συνδεθεί με τις στερεότυπες ιδιότητές τους – το πολιτισμένο κέντρο, ο τεμπέλης Νότος, οι μετανάστες που κλέβουν τις δουλειές των ντόπιων, κλπ. Το πρόγραμμα ευελπιστεί να αποσυνδέσει τέτοιες κατηγορίες από τις κανονιστικές συσχετίσεις τους και να δημιουργήσει διαφορικούς και ασταθείς συνδέσμους, χωρίς να αρνείται τις ιδιαιτερότητες, τα ερωτήματα και τις τοπικές ανάγκες.

Mario García Torres – Thoughts and the Wind (A film treatment)

Πώς αλλιώς να μιλήσουμε σε ένα φιλοευρωπαϊκό ίδρυμα που στεγάζεται στο εργαστήριο ενός διάσημου αρχιτέκτονα μοντερνισμού στο κέντρο της Ευρώπης, για την Ελλάδα ή την κρίση, παρά μέσω μιας προσπάθειας ανατροπής στερεοτύπων και μιας πρότασης για νέους συνδέσμους, νέες οπτικές και απόψεις συγκεκριμένα για αυτές τις ιδιαιτερότητες, τα ερωτήματα και τις τοπικές ανάγκες; Αυτή η αναρώτηση προκλήθηκε από τη μοναδική ηχογράφηση της Virginia Woolf, στην οποία υπογραμμίζει ότι είναι πολύ δύσκολο να χρησιμοποιηθούν ορισμένες λέξεις επειδή έχουν συνάψει τόσους πολλούς συσχετισμούς στο παρελθόν, τόσους πολλούς «περίφημους γάμους». Αναρωτιέται, χρησιμοποιώντας τον Μάκβεθ του Σαίξπηρ ως παράδειγμα, ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη λέξη “incarnadine” (κόκκινο) σήμερα χωρίς να σκέφτεται τις “multitudinous seas” (απέραντες θάλασσες).