«ΑΦΤΕΡΛΩΒ» του Στέργιου Πάσχου
Επειδή λίγος στρατηγικός προγραμματισμός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, ξεδιαλέξαμε τις ντουζίνες των νέων ταινιών που θα βγουν στις αίθουσες τον Μάιο, κι επιλέξαμε τις πέντε συν μία που αξίζουν τον κόπο να τραβηχτείτε μέχρι το σινεμά.
https://www.youtube.com/watch?v=jQFIu9InG7Q&feature=youtu.be
Η μοίρα του σύμπαντος στέκει στους ώμους ενός και μόνου διαστρικού ήρωα, κι αυτό θα μπορούσε να είναι μια χαρά σημείο να σταθούμε ως συλλογική αστρική οντότητα, αν οι ώμοι αυτοί ανήκαν στον Luke Skywalker ας πούμε. Εν προκειμένω όμως, αυτοί οι ώμοι, σφριγηλοί και στιβαροί παρ’ ότι είναι, έχουν το πρόβλημα να ‘ναι συνδεδεμένοι με το κεφάλι του Peter “Star-Lord” Quill, του οποίου οι μουσικές επιλογές μπορεί να είναι αστεράτες όπως δείχνουν τα mixtapes του, οι στρατηγικές του τακτικές όμως αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Έσωσε τον γαλαξία μας ήδη μια φορά ωστόσο, στην πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου κόμικ της Marvel, κρεμώντας αρκετά σαγόνια με το συμπαντικό σουξέ που έκανε ένας όχι κι απ’ τους πιο δημοφιλείς τίτλους της κομικ-ο-εταιρείας, οπότε γιατί να μην το κάνει πάλι;
https://www.youtube.com/watch?v=dSqMpkGOW9g&feature=youtu.be
Μια απ’ τις πιο στοιχειωτικές εμπειρίες του περσινού Φεστιβάλ των Καννών, η arthouse προσέγγιση των ιστοριών φαντασμάτων από τον πολυβραβευμένο Olivier Assayas, με τον τίτλο Personal Shopper, έρχεται να αποδείξει ότι ο Γάλλος σκηνοθέτης του Clouds of Silms Maria / Τα Σύννεφα του Σιλς Μαρία δεν ήταν απλώς μια φωτοβολίδα στον ουρανό του ευρωπαϊκού σινεμά, αλλά ένα νέο άστρο που ήρθε για να μείνει στο στερέωμα του κινηματογράφου που τολμάει να πάρει ρίσκα δοκιμάζοντας τα όρια αφηγηματικών μοτίβων με μεγάλα περιθώρια ευελιξίας. Την ίδια στιγμή, η Kristen Stewart παίρνει προαγωγή απ’ την προηγούμενη συνεργασία της με τον σκηνοθέτη, κι από personal assistant της πρωταγωνίστριας γίνεται πρωταγωνίστρια του Personal Shopper, ψάχνοντας στο Παρίσι σημάδια ότι το φάντασμα του αδερφού της προσπαθεί να έρθει σ’ επαφή μαζί της.
Το μόνο πράγμα που μπορεί να είναι πιο creepy απ’ το να ταξιδεύεις στο αχανές κι αφιλόξενο διάστημα λίγο μετά το ραντεβού σου με μια εξωγήινη μορφή ζωής που αφάνισε το πλήρωμά σου και σε άφησε μόνη σου, είναι να ταξιδεύεις σ’ αυτό το αχανές κ αφιλόξενο διάστημα παρέα με το πιο creepy ανδροειδές που σκαρφίστηκε νους ανθρώπου — κι ας έχει τη μορφή του Michael Fassbender. Φαντάσου τώρα το ταξίδι αυτό να το κάνεις μέσα στο διαστημόπλοιο της εξωγήινης αυτής μορφής ζωής, και να ‘χεις για προορισμό τον πλανήτη που αυτά τα αιμοδιψή, φρικαλέα πλάσματα αποκαλούν σπιτάκι τους, κι έχεις περίπου μια ιδέα απ’ το πηχτό σασπένς που περιμένουμε να στάζει απ’ τα καρέ αυτό του νέου πολυαναμενόμενου sequel ενός απ’ τους πιο εμβληματικούς κινηματογραφικούς τίτλους στην ιστορία του σινεμά, δια χειρός παρακαλώ του ίδιου του αρχικού συνθέτη της, του ανεξάντλητου κι ακούραστου Sir Ridley Scott. Παρεμπιπτόντως, αυτό το παραπάνω είναι μόνο ο πρόλογος…
https://www.youtube.com/watch?v=zLKZvivK3Fc
Μια απ’ τις πιο φρέσκιες, τρυφερές κι ειλικρινείς ταινίες που έχει βγάλει το ελληνικό σινεμά τα τελευταία χρόνια, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Στέργιου Πάσχου στήνει την κάμερά του στη βίλα του Νίκου Νικολαΐδη –ένα κινηματογραφικό έμβλημα από μόνη της, αφού λειτούργησε ως υπόβαθρο στην πλειονότητα της φιλμογραφίας του μνημειώδους σκηνοθέτη-, και βάζει στο στόχαστρό της την αιώνια ερώτηση που βασανίζει όλες τις σχέσεις: μέσα από την ιστορία ενός παρατημένου που κλειδώνει σ’ ένα σπίτι εκείνη που του τσάκισε την καρδιά, και απειλεί να την κρατήσει εκεί μέχρι να του εξηγήσει τι πήγε στραβά, κι υποβοηθούμενος τα μάλα από τον σπαρταριστά απολαυστικό Χάρη Φραγκούλη και την ακαταμάχητη φυσικότητα με την οποία μαγεύει το φακό η Ηρώ Μπέζου, ο Πάσχος ψάχνει να βρει γιατί διάολο χωρίζουν οι άνθρωποι, καταγράφοντας το τι συμβαίνει όταν μια ανεξέλεγκτη έλξη φέρνει κοντά ανθρώπους μαθημένους να διώχνουν, κι ανθρώπους συνηθισμένους να φεύγουν.
https://www.youtube.com/watch?v=i2_6L7u578Q&feature=youtu.be
Μάιος χωρίς Jack Sparrow κανονικά δεν είναι Μάιος, κι είναι ν’ απορεί κανείς πώς την παλεύαμε τα έξι τελευταία χρόνια που είχαμε να δούμε μπρος μας τον πιο full-Depp χαρακτήρα που έχει υποδυθεί ποτέ ο Johnny Depp, αλλά για την περίπτωση του ηθοποιού η απάντηση είναι απλή: δεν την πάλευε. Εξ ου και η επιστροφή του στον ρόλο που τον έκανε άρχοντα των box office, αλλά εξ ου και η επιστροφή του franchise που έκανε ακόμη και μπαρο-καφετέριες των ύπατων άκρων της υπερήφανης ελληνικής επαρχίας να στραφούν στο σινεμά, για να αντλήσουν έμπνευση για τα θεματικά τους πάρτι. Ο πιο μεθυσμένος πειρατής στην ιστορία των μεθυσμένων πειρατών επανέρχεται τρεκλίζοντας στη μεγάλη οθόνη λοιπόν, κι όσο αυτός ψάχνει για την Τρίαινα του Ποσειδώνα, ο τίτλος ψάχνει τη φρεσκάδα του στο παρελθόν, απ’ τα βάθη του οποίου έρχεται στην επιφάνεια ένας θηριώδεις κυνηγός θαλάσσιων παρανόμων, με την επιβλητική μορφή και τη βαθιά βραχνάδα του Javier Bardem — ο οποίος εκτός από ερμηνευτική, έρχεται για να φέρει και μια κάποια τονική βαρύτητα στο ανάλαφρο franchise.
https://www.youtube.com/watch?v=5IxoQocAxtM&feature=youtu.be
Ο Rocky Balboa μπορεί να είναι ένα ίνδαλμα, ο αληθινός Rocky Balboa όμως, δηλαδή ο Chuck Wepner στον οποίο βασίστηκε ο φιλμικός χαρακτήρας του Stallone, ε αυτός αδερφάκι μου ήταν σκέτη λέρα: γυναικάς, μέθυσος, καβγατζής και τυχοδιώκτης, πωλητής αλκοολούχων, περιστασιακός πορτιέρης σε μυστήρια μπαράκια και γενικότερος αγύρτης, ο Chuck Wepner απ’ τη γειτονιά Bayonne του New Jersey, έγινε γνωστός στα ρινγκ ως Bayonne Bleeder, λόγω της έφεσής του στο να μαζεύει ράμματα, κι αυτήν την έφεση την έκανε επιστήμη, όταν προκάλεσε τον Muhammad Ali για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, το Φλεβάρη του ’75. Με τον Liev Schrieber να ενσαρκώνει τον μποξέρ απ’ το New Jersey, και τις Naomi Watts και Elisabeth Moss να παίζουν την πρώτη και τη δεύτερη σύζυγό του αντίστοιχα, η ταινία του Καναδού Philippe Falardeau θα καταγράψει μεν το χρονικό της αναμέτρησης για την οποία ο Wepner απέσπασε τη μεγαλύτερη εγγυημένη αμοιβή της καριέρας του, στο ύψος των $100.000 (έναντι των $1,5 εκατομμυρίων του αντιπάλου του), θα συνεχίσει όμως και στα υπόλοιπα χτυπήματα που δέχτηκε ο Wepner στην ταλαίπωρη ζωή του, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν ήταν απαραιτήτως με γροθιές…
