O Μασαχίσα Φουκάσε, διακεκριμένος εκπρόσωπος της μοντέρνας ιαπωνικής φωτογραφίας, ξεχωρίζει για την έντονη ενδόμυχη απεικόνιση της οικιακής ζωής, τα εμμονικά πορτρέτα των γυναικών που αγάπησε και το σκοτεινό βιβλίο του Ravens, που καταγράφει ένα μελαγχολικό ταξίδι με τρένο στην γενέτειρά του και θεωρείται αριστούργημα στην τέχνη της φωτογραφίας.
Τα μέλη της οικογένειας του Φουκάσε ήταν φωτογράφοι και είχαν στούντιο για πορτρέτα στην Μπιφούκα, στο Χοκαϊντό, όπου μεγάλωσε ο φωτογράφος. Ο Φουκάσε άφησε την πόλη του για να σπουδάσει στην Σχολή Καλών Τεχνών της Νίχον, σχολιάζοντας γι’ αυτό: «Έπρεπε να επιλέξω αν θα γίνω shashin-shi, δηλαδή στούντιο φωτογράφος ή shashin-ka, δηλαδή καλλιτεχνικός φωτογράφος με την μοντέρνα έννοια».
Το 1971 και αφού είχε φύγει δέκα χρόνια από την γενέτειρά του, επέστρεψε προκειμένου να φωτογραφήσει μια σειρά από πορτρέτα της οικογένειάς του. Σε αυτά συνδύασε τις δικές του ευαισθησίες μαζί με το παραδοσιακό στήσιμο των οικογενειακών πορτρέτων, όπως τα είχε παρακολουθήσει από τον πατέρα του, Σούκεζο, ενώ οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε μεγάλο φορμά. Το αποτέλεσμα ονομάστηκε Kazoku (δηλαδή, Οικογένεια) και το φωτογραφικό λεύκωμα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Mack.
Ξεκίνησε ως πειραματισμός, αλλά τελικά η φωτογραφική αυτή σειρά του Μασαχίσα Φουκάσε έγινε ένα αιχμηρό, συναισθηματικό αρχείο της οικογένειάς του αλλά και της ίδιας της δουλειάς που τους όρισε. Ο Φουκάσε έχει μια κάπως μακάβρια ματιά στα πράγματα: «Σε αυτόν τον κόσμο ο χρόνος περνάει αμείλικτα και όλοι θα πεθάνουν. Μου φαίνεται πως όλοι μας -γέροι, νέοι, παιδιά, ακόμη κι εγώ- δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από φωτογραφίες κολλημένες σε ένα πολύ παλιό φωτογραφικό άλμπουμ».
