Στα γρήγορα: Τρίτη σόλο δουλειά για τον Jack White, τρία χρόνια μετά το Lazaretto από τις Third Man, Columbia, και XL Recordings.
Την ακούσαμε: Άνευρα singles (“Connected by Love”), ενδιαφέρουσες funk ιδέες που μοιάζουν περισσότερο με ημιτελές τζαμάρισμα (“Corporation”), λούπες που σου δίνουν την αίσθηση ότι απλά «πετάχτηκαν» ατάκτως στο repeat (“Hypermisophoniac”), ο White σε ρόλο ράπερ που θα κάνει σύσσωμες ανατολική και δυτική ακτή να γελάσουν δυνατά (“Ice Station Zebra”), χλιαρές country μπαλάντες (“What’s Done Is Done”). Μερικές μόνο από τις ατυχείς στιγμές του μουσικού ψηφιδωτού που σε κάνουν να ξύνεις με μια ελαφρά απόγνωση το κεφάλι σου αν δεν το κλείσεις άρον άρον απορώντας ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ κατά την ακρόαση. Πριν από ένα χρόνο περιέγραφε στο New Yorker ένα tape recorder που κατασκεύασε στο Nashville όπου δούλευε ώστε να μην ενοχλεί τους γείτονες. Τους ακροατές όμως δεν τους σκέφτηκες Jack μου.
Τρέξε μακριά: Αν θες τον παλιό Jack τον ορθόδοξο.
Τ’ είπες τώρα; «Το Boarding House Reach μοιάζει λιγότερο με ένα συνεκτικό album και περισσότερο με ανάμεικτες ιδέες.» –The Guardian
Να τ’ αφήσω; 73/100 –Metacritic
https://www.youtube.com/watch?v=VFnXRntc9XA
