Οι καλλιτεχνικοί δρόμοι των τεσσάρων μουσικών από το Rostov-on-Don της Ρωσίας ενώθηκαν το 2005 στο σχήμα με το όνομα Motorama και πολύ γρήγορα κατάφεραν όχι μόνο να εδραιώσουν τη θέση τους στη μουσική σκηνή της πατρίδας τους, αλλά και να γίνουν ευρέως γνωστοί στην Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική και την Ασία. Τον Σεπτέμβριο του 2018, κυκλοφόρησαν το αριστουργηματικό πέμπτο άλμπουμ τους με τίτλο Many Nights, ενώ πολύ πρόσφατα ίδρυσαν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία, που ονομάζεται I’m Home Records.
Με επιρροές από τους Joy Division, The Smiths, Lou Reed, και ποπ καλλιτέχνες από τη δεκαετία του ’70 και ’80, οι Motorama έχουν εξελιχθεί σε ένα μοναδικό γκρουπ με αξιόλογη πορεία, έχοντας διαμορφώσει μέσα στα χρόνια τη δική τους ηχητική ταυτότητα που συνδυάζει post-punk, ποπ μελωδίες αλλά και στοιχεία από την ανεξάρτητη χορευτική σκηνή.
Λίγο πριν βρεθούν στην Αθήνα και τη σκηνή του Gagarin 205, στις 7 Δεκεμβρίου, μαζί με τους εξ Ολλανδίας ορμώμενους De Ambassade, ο frontman των Motorama, Vladislav Parshin, μας υποδέχτηκε διαδικτυακά στην παγωμένη Ρωσία, εκφράζοντας την ανυπομονησία του να αναπνεύσει τον ελληνικό αέρα και να απολαύσει έναν καφέ με τους fans του στην Αθήνα.
Οι περισσότεροι από τους τίτλους των κομματιών του τελευταίου σας άλμπουμ μεταδίδουν ένα αναζωογονητικό συναίσθημα και μια έντονη επιθυμία για μεγάλα ταξίδια. Αντανακλούν τις συνέπειες του covid και της καραντίνας; Πρόκειται για σύμπτωση. Οι περισσότεροι στίχοι γράφτηκαν πριν από την πανδημία. Είχα ορισμένες στιχουργικές γραμμές στο μυαλό μου, οι οποίες ταίριαζαν καλά με τη μελωδία φωνής που γράφτηκαν βασισμένες στο πιάνο. Πάντοτε άλλωστε δημιουργούσαμε τέτοιου είδους τραγούδια, τα οποία συνοδεύει κάποιο είδος «ταξιδιού-κύματος».
Ποιοι μουσικοί σας έχουν επηρεάσει όλα αυτά τα χρόνια; Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης με τον οποίο θα θέλατε να μοιραστείτε τη σκηνή στο μέλλον; Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Ennio Morricone, οι γουέστερν μελωδίες του με κάνουν να ξεσπάω. Αγαπώ επίσης πραγματικά τους Kraftwerk, κάποια post-punk συγκροτήματα από τη Σοβιετική Ένωση, αλλά και τους Chameleons από το Ηνωμένο Βασίλειο. Βέβαια αμφιβάλλω για το αν θα ήταν καλή ιδέα να μοιραστούμε μια σκηνή με τέτοιους μουσικούς – μεγαθήρια. Θα προτιμούσα απλώς να επισκεφτώ τις συναυλίες τους.
Πώς αποφασίσατε να ξεκινήσετε το δικό σας δισκογραφικό label; Πάντα θέλαμε να παραμείνουμε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι όσο μπορούσαμε. Παράλληλα είμαστε και αρκετά control freaks, οπότε δεν υπήρχε άλλος τρόπος να για να νιώθουμε ικανοποιημένοι. Ταυτόχρονα, είναι χαρά μας να βρισκόμαστε σε άμεση επαφή με τους ακροατές μας, κάτι το οποίο καταφέρνουμε μέσω του label.
Πώς νιώθετε για την επερχόμενη εμφάνιση σας στην Αθήνα; Πώς είναι να βρίσκεστε και πάλι μπροστά στο κοινό σας μετά από μια μακρά περίοδο αποχής; Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα έχω την ευκαιρία να κάνω ένα σύντομο ταξίδι με τους συμπαίκτες μου, να μοιραστώ έναν καφέ με τους φίλους μας στην Αθήνα και να εισπνεύσω βαθιά τον ελληνικό αέρα. Νομίζω ότι η κουλτούρα σας είναι μέρος του εαυτού μου. Το ευγενικό ελληνικό κοινό, είναι ο θησαυρός μας.
Σε μια από τις συνεντεύξεις σας, είπατε ότι δεν είστε μια μπάντα που διαδίδει την «ιδεoλογία των ταραχών» (riot ideology) εκτός Ρωσίας, ενώ έχετε βαρεθεί τα διεθνή, πολιτικά μέσα ενημέρωσης. Στη χώρα σας, ακτιβιστές καλλιτέχνες όπως οι Pussy Riot, έχουν βρεθεί στη φυλακή και η ελευθερία του λόγου αποτελούσε ανέκαθεν ένα σημαντικό ζήτημα. Τι σας κάνει να κρατάτε απόσταση από τις ακτιβιστικές ενέργειες; Δεν θεωρώ ότι ήταν μια πρέπουσα απόφαση να βάλουν στη φυλακή τα μέλη των Pussy Riot. Ταυτόχρονα όμως, σεβόμαστε τους ανθρώπους με διαφορετική άποψη και διαφορετικές μαρτυρίες και κατά τη γνώμη μου, ήταν μια κακή μορφή αντίδρασης εκ μέρους τους. Ένας περιττός, μη ωφέλιμος για την τέχνη τους τρόπος αντίδρασης. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για να δείξει κανείς τη διαφωνία του με κάτι.
Όταν κάνατε τα πρώτα σας βήματα ως συγκρότημα, υπήρξαν στιγμές που κάποια αρνητική κριτική σας επηρέασε συναισθηματικά και δημιουργικά; Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν το θυμάμαι. Νομίζω ότι κάθε είδους αντίδραση – είτε θετική είτε αρνητική – είναι καλύτερη από το τίποτα. Το κενό ή η έλλειψη αντίδρασης είναι το πρόβλημα.
Στο κομμάτι σας Sailor’s Song από το άλμπουμ Before the Road, η θάλασσα προσωποποιείται παίρνοντας γυναικεία μορφή. Ποια η ιστορία του τραγουδιού και ποια η θέση της φύσης – συγκεκριμένα της θάλασσας – σε αυτό; Για μένα η φύση είναι γυναίκα. Όπως αντίστοιχα και η Ρωσία, για παράδειγμα. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να σας πω γι’ αυτό. Οτιδήποτε άλλο αναδύει αυτή η εικόνα, αφορά τη φαντασία του εκάστοτε ακροατή. Κάθε track μας είναι ανοιχτό σε διαφορετικές ερμηνείες.
Όταν αντιμετωπίζετε το αποκαλούμενο writer’s block, τι σας βοηθάει να συνεχίσετε; Πίνω ένα special τσάι με βότανα, η γυναίκα μου αναμειγνύει διάφορα φίλτρα, προσθέτει κομμάτια από έντομα και σκούρο νερό από βρασμένο πάγο. Αν δεν πετύχει αυτό, χορεύω με ένα ντέφι τραγουδώντας περίεργες λέξεις από ένα χειρόγραφο γραμμένο στα αρχαία ελληνικά – μερικές φορές καίω τις μπούκλες των μαλλιών μου και ουρλιάζω στο φεγγάρι (γελάει).
Ποια είναι η γνώμη σου για το cancel culture; Για παράδειγμα, είδαμε πρόσφατα ότι ο Marilyn Manson κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση και κακοποίηση. Πρέπει τα αδικήματα ενός ατόμου να επηρεάζουν την αξία του ως καλλιτέχνη; Δεν είμαι ειδικός σε αυτήν την ορολογία, συγνώμη. Προφανώς, η σεξουαλική βία είναι ένα πολύ κακό πράγμα. Προσωπικά, συνδέω πάντα έναν καλλιτέχνη με την ιδιωτική του ζωή, γιατί για μένα η προσωπικότητά του είναι μέρος της τέχνης του.
Αν μπορούσες να περιγράψεις τους Motorama με ένα συναίσθημα, ποιο θα ήταν αυτό; Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Θα ήθελα να πω ότι η μουσική μας είναι ελπιδοφόρα, αλλά ποιος είμαι εγώ για να το κρίνω; Είναι ένα κράμα ποικίλων και διαφορετικών μεταξύ τους συναισθημάτων.
Motorama Live at Gagarin205, 17 Δεκεμβρίου 2021
Περισσότερες πληροφορίες
εδώ
