Ένα Ολόγραμμα για τον Βασιλιά (A Hologram for the King) *****
Γερμανία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, 2016, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Tom Tykwer
Πρωταγωνιστούν: Tom Hanks, Ben Whishaw, Sarita Choudhury
Διάρκεια: 98’
Ολόκληρη η ζωή του Adam Clay πηγαίνει κατά διαόλου. Χωρισμένος, στο όριο του να χάσει κάθε επικοινωνία με την κόρη του και με έναν απροσδιόριστο όγκο στην πλάτη, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει και πολλούς λόγους για να είναι ευτυχισμένος – κάθε άλλο. Η εταιρεία στην οποία εργάζεται τον στέλνει στη Σαουδική Αραβία για να παρουσιάσει μέσω ολογράμματος μια πρόταση που αν γίνει δεκτή θα αποφέρει τεράστια κέρδη. Συνεχώς, όμως, η συνάντησή του με τον βασιλιά της περιοχής αναβάλλεται, δίνοντας στον Alan την ευκαιρία να γνωρίσει τη ζωή εκ νέου. Αν θέλετε έναν λόγο να δείτε τη συγκεκριμένη ταινία (και ενδεχομένως τον μοναδικό), αυτός δεν είναι άλλος από τον Tom Hanks, ο οποίος για μια ακόμα φορά δίνει μια έξοχη ερμηνεία. Πέραν αυτού, το σενάριο όσο και να προσπαθεί να σχολιάσει τόσο τη θλίψη της μοναξιάς όσο και το οικονομικό τοπίο του σήμερα, πέφτει σε μια επαναληπτικότητα με προβλέψιμο τέλος, κουράζοντας και τους πιο υπομονετικούς. Συνολικά περί μετριότητας πρόκειται, αλλά η ερμηνεία του Tom Hanks την κάνει υποφερτή. Μέχρι ενός σημείου, βέβαια. Περιμέναμε κάτι καλύτερο από τον Tom Tykwer.
Το Μυστικό Που Έμεινε Κρυμμένο (Boomerang) *****
Γαλλία, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: François Favrat
Πρωταγωνιστούν: Laurent Lafitte, Mélanie Laurent, Audrey Dana
Διάρκεια: 101’
Ο Antoine και η Agathe έχασαν τη μητέρα τους σε πολύ μικρή ηλικία. Η αιτία του θανάτου της δεν τους έγινε ποτέ ξεκάθαρη και τώρα που πλησιάζει η επέτειός τους ο μεσήλικας πλέον Antoine προβληματίζεται για το τι απέγινε η μητέρα του και γιατί ο πατέρας του και η γιαγιά του αρνούνται να πουν το οτιδήποτε γι’ αυτήν. Έτσι θα ξεκινήσει την έρευνά του για να ανακαλύψει πως κάποια πράγματα είχαν πολύ βαθύτερα αίτια από ό, τι θα μπορούσε να σκεφτεί. Αν και το μυστήριο ξεδιπλώνεται με άριστο ρυθμό, με τη συμβολή της γκρίζας φωτογραφίας και την εκπληκτική πιανιστική μουσική, το σενάριο και η σκηνοθεσία των ηθοποιών ρίχνουν κατά πολύ το οποιοδήποτε σασπένς. Το μεν αποδεικνύεται ανέμπνευστο και σε σημεία υπερβολικό και με χαρακτηρολογικά κενά (και κάποιους μελό τονισμούς) οι δε ηθοποιοί, αν και έχουν ταλέντο, σκηνοθετούνται με έναν τρόπο που θυμίζει περισσότερο τηλεοπτικό παίξιμο παρά ρεαλιστική απόδοση ανθρώπων εν κρίσει. Βλέπεται ως «ελαφρύ καλοκαιρινό ανάγνωσμα» αλλά με τα πρωτοβρόχια θα ξεχαστεί.
Ο Θρύλος του Ταρζάν (The Legend of Tarzan) *1/2****
ΗΠΑ, 2016, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: David Yates
Πρωταγωνιστούν: Alexander Skarsgård, Samuel L. Jackson, Margot Robbie
Διάρκεια: 109’
Ο Ταρζάν έχει εδώ και χρόνια εγκαταλείψει τη ζωή στη ζούγκλα και ζει με την αγαπημένη του Jane ως Jack Clayton στο κοσμικό Βέλγιο. Έρχεται, όμως, η στιγμή που θα χρειαστεί να επιστρέψει στον τόπο που μεγάλωσε, αυτή τη φορά ως έφορος του βελγικού κοινοβουλίου. Θα ανακαλύψει, όμως, ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πιόνι στα χέρια μιας αδίστακτης αποστολής. Και τότε θα θυμηθεί πως κάποτε ήταν ο Ταρζάν. Η μόνη κραυγή που θα βγάλετε σε αυτή την ταινία δε θα μοιάζει με αυτή του θρυλικού βασιλιά της ζούγκλας, αλλά με ένα βαθύ, βαριεστημένο χασμουρητό, καθώς ο ρυθμός της ταινίας κάθε άλλο παρά περπετειώδης μπορεί να χαρακτηριστεί. Μια αργή και αφελής ταινία που προσπαθεί να περάσει κάποιου είδους περιβαλλοντικό/κοινωνικό σχόλιο αλλά χάνεται μέσα στην άγνοια του χτισίματος μιας ταινίας δράσης, όπου θα συνεχίζει την εποποιία μιας φιγούρας όπως αυτής του Ταρζάν. Αν πάτε με χαμηλές προσδοκίες, ίσως να ικανοποιηθείτε από την ερμηνεία του Samuel Jackson ο οποίος ξεχωρίζει από όλο το επώνυμο καστ.
Η Ομορφότερη Εποχή (La belle saison) *1/2****
Γαλλία, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Catherine Corsini
Πρωταγωνιστούν: Izïa Higelin, Cécile de France, Noémie Lvovsky
Διάρκεια: 105’
Η Delphine ζει στην επαρχία της Γαλλίας στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και εργάζεται στην οικογενειακή φάρμα. Είναι ομοφυλόφιλη και αν αυτό μαθευτεί, θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για την ίδια. Φεύγει για το Παρίσι, όπου γνωρίζει μια ομάδα γυναικών ακτιβιστριών για τα γυναικεία δικαιώματα. Μια από αυτές είναι η επαναστάτρια Carol, η οποία θα γοητεύσει την Delphine με επακόλουθο τη σύναψη μιας παθιασμένης ερωτικής σχέσης μεταξύ τους. πόσο θα μπορέσει, ωστόσο, να κρατήσει αυτός ο έρωτας όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες; Η όμορφη φωτογραφία δεν μπορεί να καλύψει ούτε τους εκνευριστικούς χαρακτήρες, ούτε την υποψία ενός μίσανδρου βλέμματος, αλλά ούτε και το πόσο ανιαρή είναι, εξετάζοντας για μια ακόμα φορά τα χιλιοειπωμένα. Ειρωνεία το ότι η μια εκ των δύο πρωταγωνιστριών ονομάζεται Carol όταν πέρσι είδαμε το ελεγειακό περφέττο της Carol που εξετάζει το ίδιο ζήτημα σε διαφορετικό χωροχρόνο. Κενό ουσίας, παραπλανεί το θεατή πως πρόκειται να μιλήσει για κάτι σημαντικότερο από ένα ακόμα queer μελόδραμα για να καταλήξει σε αυτό ακριβώς.
Κάθαρση: Έτος Εκλογών (The Purge: Election Year) *****
ΗΠΑ, Γαλλία, 2016 Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: James DeMonaco
Πρωταγωνιστούν: Elizabeth Mitchell, Frank Grillo, Mykelti Williamson
Διάρκεια: 111’
Ο Leo Barnes πλέον εργάζεται ως σωματοφύλακας της δημοφιλούς γερουσιαστή και φαβορί για τις επόμενες εκλογές Roan. Ο λόγος της δημοφιλίας της έγκειται στο ότι θέλει να καταργήσει την ετήσια νύχτα της Κάθαρσης, γεγονός το οποίο την κάνει στόχο της υφιστάμενης κυβέρνησης. Η φετινή νύχτα της Κάθαρσης έρχεται και ο Leo με την γερουσιαστή πρέπει να μείνουν ζωντανοί αν θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. Το τελευταίο μέρος της σειράς Κάθαρση αποδεικνύει πως το άλογο έχει κουραστεί και σέρνεται αλλά οι ιδιοκτήτες του αρνούνται να το θανατώσουν, προκειμένου να βγάλουν λεφτά. Προβλέψιμο, χωρίς τον τρόμο που υπόσχεται, ανύπαρκτες ερμηνείες και αστεία γραμμένο σενάριο. Μόνος απολαυστικός παράγοντας στο όλο εγχείρημα, η μακάβρια αισθητική που σε συγκεκριμένες στιγμές θυμίζει ένα γκραν γκινιόλ καρναβάλι/παραμύθι. Αλλά δυστυχώς δεν αρκεί για να σώςει την ταινία σε σύνολο.
